ETF.pdf

(298 KB) Pobierz
ETF – instrument do gry na indeksie
ETF-y są dobrze znanym i często wykorzystywanym instrumentem
finansowym.
ETF-y inwestują w nie zarówno inwestorzy indywidualni, jak i instytucjonalni (fundusze
emerytalne, firmy ubezpieczeniowe, przedsiębiorstwa, firmy asset management, czy private
banking), zarówno krajowi, jak i zagraniczni. Fundusze ETF umożliwiają prostą i łatwą
inwestycję na rynku akcji (oczywiście pośrednio), czyli w tym wypadku tzw. kupowanie
indeksu WIG20.
ETF (ang. Exchange Traded Fund – fundusz notowany na giełdzie) to otwarty fundusz
inwestycyjny notowany na giełdzie, którego zadaniem jest odzwierciedlanie zachowania się
danego indeksu giełdowego. Jego funkcjonowanie jest regulowane, tak jak innych funduszy
inwestycyjnych, dyrektywami unijnymi i regulacjami krajowymi. Charakteryzuje się on
możliwością stałej (codziennej) kreacji i umarzania jednostek, zwanych tytułami
uczestnictwa. Tytuły uczestnictwa funduszu typu ETF notowane są na giełdzie na takich
samych zasadach jak akcje.
Nazwę ETF niektórzy – oczywiście wyłącznie w celach marketingowych – tłumaczą jako
Easy to use, Transparent, Flexible, czyli prosty w użyciu, przejrzysty, elastyczny, co bardzo
dobrze oddaje charakter instrumentu.
Dzięki notowaniu ETF-ów na giełdzie w systemie notowań ciągłych, inwestor ma możliwość
inwestowania krótko-, średnio-, bądź długoterminowo, co jest wyjątkowo ważne dla osób
ceniących sobie codzienne otwieranie i zamykanie pozycji (tzw. day-trading), agresywną
strategię inwestowania, bądź też spekulację na podstawie dziennych zmian indeksu.
Historia tego instrumentu nie jest bardzo długa. Po raz pierwszy wprowadzono je do obrotu w
1989 roku na giełdzie w Toronto w Kanadzie. W 1993 roku w obrocie pojawia się ETF na
indeks S&P500 w USA, którego nazwa skrócona brzmi SPDR. W Europie ETF-y używane są
od 2000 roku. W 2010 roku łączna wartość ETF-ów na świecie sięgnęła ponad bilion
dolarów, a ich liczba 2100.
Mimo że fundusze ETF na rynku europejskim funkcjonują tylko 10 lat, jest to sprawdzony i
akceptowany przez inwestorów instrument finansowy umożliwiający stosowanie prostych
strategii inwestycyjnych, a zarazem prosty sposób na dywersyfikację portfela inwestycyjnego.
Pierwszym ETF-em na GPW jest ETF na indeks WIG20, którego emitentem jest LYXOR
Asset Management należący do grupy kapitałowej Société Générale. Tytuły uczestnictwa
funduszy typu ETF są notowane w polskich złotych w systemie notowań ciągłych na takich
samych zasadach jak akcje. Jednostką notowania jest 1 tytuł uczestnictwa, którego
początkowa wartość odzwierciedla 1/10 wartości indeksu WIG20. Tytuły uczestnictwa są
notowane pod nazwą skróconą: ETFW20L. Nad zapewnieniem odpowiedniej płynności na
rynku wtórnym czuwają renomowanie firmy inwestycyjne.
Zadaniem firmy zarządzającej funduszem typu ETF jest, aby tytuły uczestnictwa danego
funduszu jak najwierniej naśladowały zachowanie indeksu, na którym bazuje fundusz. Firma
zarządzająca funduszem ponosi tak zwane koszty replikacji (naśladowania) indeksu. Fundusz
ponosi koszty depozytariusza, wnosi opłaty administracyjne regulatorowi rynku, a także
opłaty licencyjne, które umożliwiają używanie nazwy danego indeksu (np. indeksu WIG20).
Cechy odróżniające ETF-y od innych funduszy otwartych
Tytuły uczestnictwa funduszy typu ETF są notowane na giełdzie na takich samych zasadach,
jak akcje. Cena tytułów uczestnictwa, tak jak każdego innego instrumentu notowanego na
giełdzie, kształtuje się w oparciu o popyt i podaż, ale jest bardzo silnie skorelowana z
wartością instrumentu wynikającą z bieżącej wartości aktywów netto zgromadzonych w
funduszu na jednostkę uczestnictwa, a ta odpowiada najczęściej 1/10 (lub 1/100) bieżącej
wartości indeksu bazowego ETF-a.
ETF-y zarządzane są w sposób pasywny. Każdy ETF, tak jak zwykły otwarty fundusz
inwestycyjny (FIO), posiada zarządzającego. W przypadku FIO zarządzający realizuje
strategię inwestycyjną, której celem jest osiągnięcie jak najwyższej stopy zwrotu z inwestycji
z wynikiem lepszym niż benchmark (np. indeks giełdowy). W przypadku ETF-a zadaniem
zarządzającego jest jak najdokładniejsze odwzorowanie zachowania się indeksu, czyli
zarządzanie pasywne i zminimalizowanie błędu śledzenia, tzw. tracking error. Tracking error
jest wynikiem m.in. dostosowywania aktywów funduszu do składu danego indeksu, w tym
kosztów związanych z inwestowaniem w akcje wchodzące w skład indeksu oraz sposobu
wypłacania dywidendy przez fundusze typu ETF.
Istnieje możliwość ciągłej (codziennej) kreacji i umarzania tytułów uczestnictwa poza giełdą.
Codzienna kreacja i umarzanie tytułów dokonywane na rynku pozagiełdowym odbywa się w
oparciu o tzw. wycenę tytułu funduszu ETF z zamknięcia notowań na rynku giełdowym, czyli
tzw. NAV (Net Asset Value – wartość aktywów netto na jednostkę uczestnictwa). Proces
kreacji/umarzania odbywa się w oparciu o wskazane przez emitenta zasady, określające np.
minimalną wielkość transakcji, czy czas realizacji. Szczegółowe informacje na ten temat
znajdują się w prospekcie emisyjnym danego funduszu.
Płynność obrotu wspomagana jest działaniami animatorów. Tak jak na rynku akcji,
animatorzy wspomagają płynność obrotu na podstawie odpowiednich umów, określających
np. maksymalną wartość spreadu (różnica pomiędzy limitami cen w zleceniach kupna i
sprzedaży) oraz minimalną wielkość składanych zleceń.
Koszty dla inwestora
Jak każda inwestycja w instrument finansowy, inwestycja w tytuły uczestnictwa funduszy
typu ETF związana jest z kosztami. W przypadku nabywania tytułów uczestnictwa funduszu
typu ETF na giełdzie, inwestor ponosi dwa podstawowe rodzaje kosztów.
Pierwszym z nich jest prowizja przy zakupie/sprzedaży tytułów na giełdzie – analogicznie jak
to ma miejsce w przypadku akcji czy obligacji. Określana jest przez dom maklerski, za
pośrednictwem którego inwestor realizuje swoje transakcje,
Drugim kosztem jest opłata za zarządzanie (w skali roku) – odejmowana jest od wartości
inwestycji w fundusz typu ETF „pro rata temporis” – proporcjonalnie do upływu czasu.
Należy podkreślić, że opłata za zarządzanie w przypadku funduszy ETF jest wielokrotnie
niższa niż w przypadku zwykłych funduszy inwestycyjnych. Wynika to z faktu, iż ETF-y są
funduszami pasywnymi – nie mają na celu wygenerowania wyższej niż indeks stopy zwrotu).
Szczegółowe informacje nt. kosztów ponoszonych przez fundusz i przez inwestora zawarte są
w prospekcie emisyjnym.
Zalety i ryzyka
Wśród najważniejszych zalet funduszy typu ETF można wskazać:
prostotę i przejrzystość inwestycji,
możliwość łatwej inwestycji „w cały rynek”, czyli w indeks WIG20,
notowanie na takich samych zasadach jak akcje,
dużą płynność,
ciągłą wycenę tytułów w ciągu dnia,
niskie koszty związane z inwestycją,
niski błąd odwzorowania – tzw. tracking error.
Inwestor powinien być także świadomy ryzyk związanych z nowym instrumentem. Dwa
najważniejsze w tym wypadku rodzaje ryzyk to ryzyko rynkowe i ryzyko kontrahenta.
Ryzyko rynkowe wynikające ze zmian cen tytułów uczestnictwa spowodowanych
niekorzystnymi ruchami indeksu bazowego. Ryzyko ograniczone jest do wielkości inwestycji
w dany ETF. Jest ono najczęściej mniejsze niż w przypadku inwestycji w pojedyncze akcje w
związku z dywersyfikacją portfela indeksu będącego aktywem bazowym.
Ryzyko kontrahenta – fundusz ETF, tak jak inne fundusze, może być narażony na ryzyko
kontrahenta wynikające z zawarcia transakcji instrumentami finansowymi z instytucją
kredytową (bankiem). W związku z tym fundusz jest narażony na ryzyko, że dana instytucja
kredytowa nie będzie mogła wywiązać się ze swoich zobowiązań z tytułu tych instrumentów.
Należy zauważyć, iż ryzyko inwestycyjne w przypadku ETF-ów jest znacznie mniejsze niż
np. w przypadku instrumentów z dźwignią finansową (instrumentów pochodnych), ponieważ
tytuły uczestnictwa są przedmiotem obrotu na rynku kasowym.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin