bajtek_1986_08_redux.pdf

NR INDEKSU

PL ISSN 0860 – 1674

MIESIĘCZNY DODATEK DO “SZTANDARU MŁODYCH”

NR 8

CENA 100ZŁ

Nim zaczniesz czytać...

Seria "Reduks" ma na celu przetworzenie

– pełne zdigitalizowanie prasy komputer-

owej z początków okresu informatyzacji

naszego kraju.

Rozpocząłem ten cykl od "Bajtków", jednak

mam nadzieję, że uda mi się wzbogacić kolekcję

zdigitalizowanych i ponownie przełamanych

periodyków także o inne wążne tytuły z lat

ubiegłych, o których powoli zapominamy, a bez

których współczesny obraz komputeryzacji

wyglądałby zgoła inaczej.

Wydania "Reduksowe" są bezpłatne, nie

roszczę sobie żadnych praw do zawartości

przetwarzanych magazynów, jednak ilość cza-

su i pracy jaką wkładam aby mogły one traﬁ ć

w Twoje ręce jest na tyle spora, że pozwolę

sobie napomknąć iż możesz wesprzeć mnie

przekazując dotację w dowolnej wysokości.

Jeśli posiadasz materiały fotograﬁ czne lub

edytorskie, które są lepszej jakości niż prezen-

towane w numerach, daj znać - wersję poniżej

1.0 będą poprawiane na bieżąco

Możesz wspomóc akcję

Reduksów poprzez wpła-

tę na konto w dowolnej

wysokości : PKO BP 35 1020

2892 0000 5702 0045 5964

z dopiskiem "Reduks"

lub poprzez PayPal

PORADNIK

MŁODEGO

PIRATA

W odróżnieniu od plików w formacie

djvu i cbr gdzie format papierowy jest tylko

zeskanowany i połączony w jeden dokument,

reduks polega na ponownym przełamaniu do-

kumentu, wraz z ponowną obróbką graﬁ czną

i edytorską. Tam gdzie to możliwe zachowana

jest graﬁ ka z pierwowzoru, jednak jeśli materiał

jest zbyt złej jakości - zostaje on podmieniony na

równoważny. Jeżeli uda nam się odnaleźć błąd

w zamieszczonych listingach są one poprawi-

ane tak, aby mogły zostać odpalone na emula-

torach lub mikrokomputerach, na które zostały

napisane.

CPC 6128

SZCZUR ROLAND

W AKCJI

OCZY ZIEMI

NR INDEKSU

PL ISSN 0860 – 1674

MIESIĘCZNY DODATEK DO “SZTANDARU MŁODYCH”

NR 8

CENA 100ZŁ

PORADNIK

MŁODEGO

PIRATA

CPC 6128

SZCZUR ROLAND

W AKCJI

OCZY ZIEMI

WYBIERZ SAM

CIĄG

DALSZY

GRA O JUTRO

Co ma Tomasz Pyć do Eskimosa ............ 3

SWEGO NIE ZNACIE

Informatyka w ZUS .................................. 4

PROGRAMOWAĆ MOŻE KAŻDY

Słownik LOGO — zakończenie ............... 5

NIE BÓJ SIĘ MNIE

Mój ekran ................................................. 7

KLAN AMSTRAD—SCHNEIDER

CPC6128 ................................................. 8

Amstrad + magnetofon ............................ 9

KLAN SPECTRUM

Interface — Kempston ........................... 12

Jak schować obrazek ............................ 12

Zapis obrazu za RAMTOP ..................... 13

KLAN COMMODORE

Poradnik młodego pirata cz. I ................ 20

Elektroniczna perkusja .......................... 21

SOFTWARE

Kody komputerowe ................................ 14

CO JEST GRANE

POKErzysta ........................................... 15

Szczur Roland w akcji ........................... 16

Lista przebojów ...................................... 18

Recenzje gier ......................................... 18

JAK TO ROBIĄ INNI

Korespondencje z Francji i Węgier ........ 22

PRZED EKRANEM

Komputer od strony użytkownika ........... 24

GIEŁDA ................................................. 26

SAMI O SOBIE

Mikros .................................................... 27

TYLKO DLA PRZEDSZKOLAKÓW

Piszemy grę przygodową ....................... 30

NIE TYLKO KOMPUTERY

Radioteleskopy — oczy i uszy Ziemii .... 32

Mam kolegę — dziennikarza specjalizujące-

go się w tematyce zagranicznej. Życie dziennikar-

skie, zwłaszcza gdy patrzy się na nie z boku, posia-

da wiele uroku, ale tak naprawdę przynosi również

wiele stresów. Zamiast się bowiem cieszyć z szansy

towarzyszenia wielkiej polityce, z wyjazdów zagra-

nicznych, kolega coraz częściej narzeka. Kiedyś na-

rzekał na magnetofon, który przydzielała mu na

wyjazdy macierzysta redakcja. W czasie gdy kole-

dzy z innych krajów dysponowali małymi, leciut-

kimi magnetofonikami reporterskimi „nasz czło-

wiek” musi telepać się po świecie z pięciokilogra-

mowym pudłem i trzema kompletami przedłużaczy

i gniazdek ... Było, minęło — kolega wziął pożycz-

kę w Kasie Zapomogowo-Pożyczkowej, poszedł do

komisu i na magnetofon już nie narzeka. Obecnie

głównym tematem prowadzonych przez niego roz-

mów są mikrokomputery, a konkretnie ich brak.

Od kilku lat — opowiada kolega — na ważnych

międzynarodowych imprezach obsługiwanych z re-

guły przez agencje i gazety z całego świata, coraz

częściej pojawiają się faceci z małymi prostokątny-

mi walizeczkami zawierającymi przenośne mikro-

komputery. Zamiast po imprezie biegać po biurze

prasowym w poszukiwaniu wolnej maszyny do pi-

sania, potem, po napisaniu relacji, pracowicie do-

dawać ogonki i kreski do różnych ę, ą, ó, ł itp., a po-

tem stać w kolejce do teleksu albo przez 20 minut

wykrzykiwać do słuchawki telefonicznej treść kore-

spondencji — dziennikarz z walizeczką działa zu-

pełnie inaczej. Jeszcze w trakcie imprezy rozkłada

komputerek na kolanach i — na gorąco — wystu-

kuje na klawiaturze relację. Nie musi przejmować

się błędami i chaotycznością zapisu, gdyż załado-

wany do komputera program do redagowania tek-

stów robi wiele za niego. Poprawki, zamiana na-

zwisk, dopiski, wstawki, zmiana szyku, relacji — to

dla komputera kwestia sekund.

Kilka minut po imprezie, przejrzawszy na pła-

skim ekranie całość relacji facet, z walizeczką pod-

chodzi do najbliższego telefonu i wykręca numer re-

dakcji. Za pomocą specjalnej przystawki nakładanej

na mikrotelefon i modemu czyli układu przekształ-

cającego informację w postać akustyczną, sprzęga

swój komputer z komputerem redakcji. Transmisja

całej relacji zajmuje tą drogą kilkadziesiąt sekund.

I po robocie! Dodajmy, że po ewentualnym przejrze-

niu i „opisaniu” tekstu w redakcji, relacja taka prze-

kazywana była zazwyczaj bezpośrednio do — także

skomputeryzowanego — składu drukarskiego.

Kolega obliczył, że za służbowe pieniądze, jakie

wydał w ubiegłym roku na opłacanie połączeń te-

lefonicznyh podczas obsługi wydarzeń międzyna-

rodowych (spotkanie na szczycie w Genewie, kon-

ferencja 10-lecia KBWE w Helsinkach i kilka in-

nych) można byłoby zakupić przenośny komputer

z modemem, który w ciągu następnych lat praco-

wałby już „za darmo”. Wrodzony optymizm każe

nam obu wierzyć, że również i polscy dziennikarze

otrzymają w nie-zadługiej przyszłości małe wali-

zeczki pozwalające przede wszystkim... oszczędzać

pieniądze!

Wspomniałem o tych problemach z zakresu

dziennikarskiej „kuchni”, gdyż są one ilustracją szer-

szego zjawiska. Otóż coraz częściej pisząc i mówiąc

o rołi i znaczeniu komputerów dla rozwoju cywili-

zacji, o sztucznej inteligencji, o rozpoczynaniu szero-

kiej edukacji informatycznej itp. jakby zapominamy

o tym, że wprowadzanie tych urządzeń ma sens tylko

wtedy, jeśli w sposób rzeczywisty ułatwiają one pracę

ludzką. Wszystko inne też jest oczywiście ważne, ale

jednak drugorzędne.

Tymczasem w Polsce większość mikrokompute-

rów ma na razie jedno tylko zastosowanie — zaba-

wowe. Nie jesteśmy oczywiście w „Bajtku” przeciwni

grom komputerowym, upieramy się jednak, że bar-

dzo żle byłoby gdyby cała edukacja komputerowa

miała służyć tej, nie aż tak ambitnej przecież spra-

wie.

Zabawa i rozrywka komputerowa jest oczywiście

ważna, ale tylko jako wstęp do dalszego kontaktu

z komputerem. I ten ciąg dalszy musi być dostęp-

ny nie tylko w książkach i ﬁ lmach, ale młodzi adep-

ci informatyki muszą go widzieć w normalnym ży-

ciu — tu i teraz. Brak tego ciągu dalszego może oka-

zać się groźny w skutkach, m.in. dlatego, że pienią-

dze wykładane obecnie na szeroką edukację kom-

puterową pójdą na marne. Byłaby to niewybaczal-

na strata tempa.

Na razie końcówki komputerowe można zoba-

czyć u nas w biurach LOT-u i... właściwie nigdzie

więcej. Pomijam tu oczywiście zastosowania kom-

puterów, nieliczne zresztą, w specjalistycznych sie-

ciach informatycznych i w sterowaniu procesami

produkcyjnymi. Tymczasem — starałem się to wy-

kazać na przykładzie mego kolegi „mieżdunarod-

nika” — możliwości praktycznych zastosowań kom-

puterów w naszym życiu społeczno-gospodarczym

jest już obecnie tak dużo, że żadne usprawiedliwie-

nia nie mogą być przyjęte. Zwłaszcza, że i argu-

ment bariery ﬁ nansowej jest, jak się okazuje, bar-

dzo łatwy do obalenia, bo i tak te pieniądze na-

wet bez komputerów wydajemy — i to nawet dużo

więcej.

Coraz więcej ludzi w Polsce oswaja się z myślą, że

szerokie zastosowanie komputerów jest w przyszłości

rzeczywiście nieuchronne. Rzecz w przekonaniu ich,

że ta nieuchronność zaczyna coraz bardziej dotykać

również dnia dzisiejszego. Że stać już nas na to. I że

nam wszystkim bardzo się to może opłacić!

Waldemar Siwiński

„BAJTEK” — MIESIĘCZNY DODATEK DO „SZTAN-

DARU MŁODYCH”.

ADRES: 00-687 Warszawa, ul. Wspólna 61. Telefon

21-12-05.

ZESPÓŁ REDAKCYJNY: Waldemar Siwiński (z-ca re-

daktora naczelnego „SM” — kierownik zespołu), Oskar

Bramski, Krzysztof Czernek, Wiesław Migut, Sławomir

Polak, Roman Poznański, Wanda Roszkowska (opr.

graﬁ czne), Marcin Waligórski, Roman Wojciechowski.

Przewodniczący Rady Redakcyjnej: Jerzy Domański

— redaktor naczelny „Sztandaru Młodych”.

WYDAWCA: RSW „Prasa-Książka-Ruch” Młodzieżo-

wa Agencja Wydawnicza, al. Stanów Zjednoczonych

53, 04-028 Warszawa. Telefony: Centrala 13-20-40 do

49, Redakcja Reklamy 13-20-40 do 49 w. 403, 414.

Cena 100 zł.

Skład techniką CRT-200, przygotowalnią offseto-

wa i druk: PRASOWE ZAKŁADY GRAFICZNE RSW

PRASA-KSIĄŻKA-RUCH” w Ciechanowie, ul. Sienkie-

wicza 51.

Zam. nr 1051/86, nakład 250.000 egz. P-101

BAJTEK 8/86

reduks | D007 | http:// www.t2e.pl

GRA O JUTRO

Komputery

budzą emocje.

Widać to

szczególnie dobrze,

gdy ogłaszamy

konkursy.

Przychodzą wówczas

worki listów.

A jeśli jeszcze

główną nagrodą jest

mikrokomputer,

to już u niektórych

wywołuje gorączkę...

ESKIMOSI W TV

— Czytelnicy „Bajtka” chętnie oglądają

„Spektrum”....

— ...nie zawsze zapewne wiedząc, iż nazwa

programu nie ma nic wspólnego z popularnym

komputerem „Spectrum”. Nasze „Spektrum” ma

w środku „.” i oznacza widmo światła białego, jest

to więc pojęcie znane już z lekcji ﬁ zyki...

— Ale nie od początku mówiliście w „Spek-

trum” o komputerach..

— Rzeczywiście, nie od samego początku. Pro-

gram powstał w roku 1984, a problematyka kom-

puterowa „dojrzała” u nas dopiero w roku następ-

nym. Warto od razu wyjaśnić zasadniczą różnicę

między tym programem a „Sondą”, Wymyśliliśmy

„Spektrum” wspólnie z Bogdanem Borusław-skim

jako magazyn aktualności, najświeższych nowi-

nek technicznych, a więc jako zestaw wiadomości,

które w monotematycznych „Sondach” nie można

było prędko zmieścić.

— Młody człowiek oglądający was na ekra-

nie myśii pewnie z zazdrością o dziennikarzach

telewizyjnych.. Zamawiają materłały na całym

świecie, sprowadzdią sobie sprzęt...

— I ciekawe co jeszcze?! Wiem,wiem, niektó-

rzy tak sobie wyobrażają naszą pracę. Rzeczywi-

stość jest jednak znacznie mniej kolorowa. Mate-

riały zdobywamy drogą wymiany z innymi telewi-

zjami i organizacjami, a także dzięki własnym kon-

taktom, których oczywiście nie zdradzę... A jeśli

chodzi o sprzęt... No, cóż, kiedy Andrzej Kurek

przyniósł do studia własne „Spectrum 48K” zasta-

nawialiśmy się jak to urządzenie wykorzystać prak-

tycznie. Zrobiliśmy wówczas czołówkę programu,

która zresztą ukazuje się do tej pory

— No właśnie, dziś nie jest to już chyba w te-

lewizji żadna rewelacja....

— Rewelacja to nie jest, ale w większości pro-

gramów cały czas plansze tytułowe i końcowe są

przebadane ręką jakiejś miłej pani. My używamy

komputerów do napisów i graﬁ ki chociażby dlate-

go, że rezygnacja z usług plastyków znacznie ob-

niża koszty programu. Ale używamy Komputerów

prywatnych lub pożyczonych od życzliwych ludzi.

Telewizję mamy jaką mamy, nie stać jej na jeden

choćby Komputer graﬁ czny. Są tylko syntetyzery li-

ter do napisów. Średniej zresztą jakości.

— To znaczy, te nie macie w studiu ani jed-

nego służbowego komputera?!

Rozmowa

z Tomaszem

Pyciem ,

dziennikarzem

telewizyjnym,

autorem

programu

“Spektrum”

BAJTEK 8/86

reduks | D007 | http:// www.t2e.pl

SWEGO NIE ZNACIE

GRA O JUTRO

— Ani jednego. Czołówkę muzyczną Marek Bi-

liński też nagrał na swoim sprzęcie.

— Bez kłopotu można pożyczyć drogie kom-

putery?

— Często im droższe, tym łatwiej pożyczyć.

A tak na marginesie mogę wam powiedzieć, że kie-

dyś realizowaliśmy program o robotach. Bez trudu

pożyczyliśmy od jednej z ﬁ rm dwutonowego robota

przemysłowego, natomiast poważne kłopoty spra-

wiło nam pożyczenie na kilka dni małej zabawki

z Muzeum Techniki. Była to makieta robota z mi-

gającą na górze żarówką. Do wypełnienia wszyst-

kich pisemek zaangażowano w muzeum prawie 10

osób.

— Całe szczęście, że widzowie nie muszą

o tym wszystkim wiedzieć. Czy orientujecie się

jednak, jacy są wasi odbiorcy? Ile mają lat, ja-

kie wykształcenie?

— W popularyzac|i nauki i techniki trudno jest

precyzyjnie określać krąg odbiorców. W przypad-

ku technik komputerowych zdarza się, że podobne

wiadomości mają profesor uniwersytetu i jego wnu-

czek. Na pewno więc nie ma znaczenia kryterium

wieku. Nie można też ograniczać się do określo-

nego stopnia trudności, bo przecież jedni chcą fa-

chowych szczegółów technicznych, a drudzy zwy-

kłych ciekawostek. Musimy pamiętać o wszystkich.

Dlatego między innymi pokazaliśmy i omówiliśmy

praktycznie, prawie wszystkie dostępne w tej chwi-

li w kraju komputery.

Jest natomiast jeden element wspólny dla

wszystkich odbiorców: komputery budzą emocje.

Widać to szczególnie dobrze, gdy ogłaszamy kon-

kursy. Przychodzą wówczas worki listów. A jeśli

jeszcze główną nagrodą jest mikrokomputer, to juz

u niektórych wywołuje gorączkę...

— Nie spotykasz się z zarzutem, że pokazu-

jecie coś ciągle niedostępnego, elitarnego...

— Takie zarzuty stawiane są rzadko. Ale za-

wsze wówczas pytam, czy lepiej jest nie pokazy-

wać, nie mówić, udawać, że nie ma? Mnie nie inte-

resuje, czy pokazywany sprzęt jest za złotówki czy

za dolary i ile kosztuje. Ważne jest to, że istnieje.

To trochę tak jak z Eskimosami, których większość

z nas nie oglądała, ale to jeszcze nie powód, żeby

o nich nie wspominać. A z komputerami jest o tyle

lepiej, że są dostępne w klubach i u niektórych ko-

legów. I ciągle ich przybywał Zresztą po to między

innymi jest telewizja, żeby pokazywać to, co me-

aostepne. To zresztą najoardziej pociąga...

— Gdybyście pokazywali tylko to. co jest ła-

two osiągalne, to rzeczywiście nie byłyby wa-

sze programy specjalnie ciekawe...

— Telewizja przekazuje informacje, ale i pobu-

dza wyobraźnię, wzbudza zainteresowanie. Uwa-

żam zresztą, ze samo czytanie fachowych ksią-

żek i pism w przypadku komputerów daje niewieie.

Wiem to z własnego doświadczenia. Więcej można

się nauczyć oglądając choćby programy telewizyj-

ne, a już najwięcej, rzecz jasna, mając dostęp do

klawiatury. Niekoniecznie od razu w domu, wystar-

czy w klubie komputerowym. I wtedy dopieio oka-

zuje się, jak potrzebna jest fachowa prasa i literatu

ra... W każdym razie ja taką proponuję kolejność.

— Pewnie nie ma tu jednej zasady, wasi wi-

dzowie też mogliby mieć różne opinie. Dużo do-

stajecie listów?

— Sporo. Od skazanych z góry na niepowodze-

nie próśb o kopiowanie gier, do listów z prośbami

o konkretne porady. Niektórzy maja nam za złe,

że pokazujemy zabawowe funkcje komputerów,

ale uważam, ze gry komputerowe to zabawa z któ-

rej się po prostu wyrasta. Ja tez dopiero po jakimś

czasie użytkowania komputera zorientowałem się,

że mam w ręku coś naprawdę cennego, cenniej-

szego niż początkowo sądziłem.

WARENT stworzono tylko dla wykonania tegorocznej

podwyżki, nie można dzięki niemu wykonywać skompliko-

wanych obliczeń. Dlatego część oddziałów nadal pracu-

je w systemie EMIR lub RENTIER, które pozwalają obli-

czać wszystkie sytuacje zmiany danych, związane z ren-

tami emeryturami. Niestety żaden z tych systemów nie po-

zwala w ogóle wyeliminować ręcznych obliczeń, wyszu-

kiwania teczek w szafach, nanoszenia zmian na specjal-

ne karty Systemy te „przyjmują” zmiany danych, ale w za-

mian „gubią” dane starsze, które mogą być potrzebne w in-

nej sytuacji.

Zamiast szaf

Na zapamiętywanie danych, porównywanie zmiennych,

wyszukiwanie w magnetycznej pamięci nowych i starych ak-

tów prawnych, decyzji różnych urzędów może sobie pozwo-

lić komputer zaprogramowany w systemie REM. Znikają

szafy z dokumentami, nie potrzeba danych z pismami i za-

świadczeniami, wzrasta nieomylność, kurczy się czas ope-

racji obliczeniowych. System ten wymaga jednak kompute-

rów dużej mocy. Stąd też próbnie zastosowano go do ob-

sługi grupy emerytów i rencistów odbierających świadcze-

nia w jednym terminie wysłane przez oddział ZUS w Sie-

dlcach. Ośrodek ten, jako jedyny w kraju, uzyskał stałe łą-

cze z komputerem IBM w Warszawskim Centrum Informa-

tyki Ubezpieczeniowej.

Wszyscy zgadzają się, że najpełniejszym systemem był-

by REM, ale sieć placówek ZETO dysponuje komputerami

RIAD i MERA, które nie podołają takiej lawinie danych —

mówi Krzysztof Lisicki, kierownik wydziału informatyki I Od-

działu ZUS w Warszawie. Rozpowszechniamy więc WA-

RENT, którego koncepcja narodziła się w CIU ZUS, a opro-

gramowanie powstało w katowickim ZETO. Staramy się ob-

jąć tym systemem oba stołeczne oddziały, Siedlce i więk-

szość podwarszawskich placówek ZUS. Jesteśmy jednak

ograniczeni skąpymi przydziałami łączy do teletransmisji.

Tysiące urzędniczek, studenci i młodzież szkół średnich,

od świtu do zmroku, od wiosny aż do jesieni pochyleni nad

kolumnami cyfr. Tak było do niedawna. Dzisiaj zastosowa-

nie komputerów umożliwia Zakładowi Ubezpieczeń Spo-

łecznych obliczenie podwyżki rent i emerytur dla pięciu mi-

lionów osób w niespełna dwa miesiące.

Zanim na serio zaczęto myśleć o komputerowym sys-

temie obliczania i wypłacania rent oraz emerytur wydziały

i oddziały ZUS zbierały cięgi za opieszałość.

Wdrożenie komputerowego systemu obliczania danych

nie od razu przyniosło spodziewane efekty. Zawiniła m.in.

struktura samej instytucji. Pięćdziesiąt pięć oddziałów tere-

nowych robiło swoje, centrala w Warszawie usiłowała zgar-

nąć bractwo pod swoje skrzydła. W kilkudziesięciu oddzia-

łach obowiązywał jeden z trzech programów obliczania wy-

sokości świadczeń. Programy do dzisiaj są różne, ponieważ

są dziełem tych, którzy oddziałom ZUS udostępniają swoje

bazy komputerowe. Zgranie pracy 30 przedsiębiorstw Za-

kładu Elektronicznej Techniki Obliczeniowej z postępami we

wprowadzaniu nowych danych w 55 oddziałach ZUS. po-

sługujących się trzema programami, jeszcze dzisiaj bardziej

utrudnia, niż ułatwia przeprowadzenie akcji rewaloryzacji

lub podwyższania rent i emerytur. Ale przed komputerami

ZUS nie jest już w stanie uciec.

Komputer i dziewczyny

W stołecznym I Oddziale ZUS jest już zainstalowane sta-

łe łącze, są wydzielone pomieszczenia do ustawienia moni-

torów współpracujących z IBM w Centrum Informacji Ubez-

pieczeniowej. Przygotowania zostały spowodowane plana-

mi przechodzenia na system REM Przygotowano już prawie

wszystko — najdłużej trwa remont samych pomieszczeń.

Tymczasem pokoje na parterze okupuje czternaście

ślicznych dziewcząt. Tworzą tzw. wydział uzupełniania da-

nych na zdjęciu. Z kartonowych formularzy odczytują datę

urodzenia i płeć emeryta lub rencisty oraz rok przyznania

świadczenia. Jednocześnie, nie patrząc na klawiaturę, wy-

stukują dane, które natychmiast pojawiają się na niebieskim

kineskopie monitora

Dziennie „wystukuję” ok. 21 600 znaków, ale to wcale

nie jest męczące — uśmiecha się Mariola Motak. Traﬁ łam

tutaj przypadkowo, po skończeniu Technikum Mechanicz-

no-Precyzyjnego. Po zastosowaniu teletransmisji — mówi

Sławomir Załęski, naczelnik wydziału wprowadzania da-

nych, nie trzeba będzie wozić taśm magnetycznych do cen-

trali z IBM. A jeśli zostanie wdrożony system REM, wszel-

kie zmiany będą przeprowadzone w łączności z kompute-

rem. Po wywołaniu informacji, naniesieniu zmian i spraw-

dzeniu, dane zostaną automatycznie wprowadzone do pa-

mięci komputera

Na razie takie obrazki to jeszcze przyszłość. ZUS raczej

nie może liczyć na przydziały dużych profesjonalnych mikro-

komputerów z pamięcią o pojemności rzędu 100 megabaj-

tów. Być może urządzenia także traﬁ ą do ﬁ lii ZETO. Wtedy

dopiero w ZUS znikną szafy wypchane papierami, a dwóch

urzędników będzie mogło wykonywać dzisiejszą pracę 20

osób. Podstawowe formularze lub dyskietki nie będą „pod-

wożone” samochodami do komputerów.

Pozostaje więc nam czekać, udoskonalać to, co już

mamy i nie zapominać, co chcemy mieć.

Wojciech Gładykowski

Powiało nadzieją

Początki tworzenia skomputeryzowanego systemu ZUS

sięgają 1978 roku. Od tamtej pory, jak twierdzą informatycy

z koordynującego pracę stołecznego Centrum informatyki

Ubezpieczeniowej, wielu zrobiło wiele Narodziły się progra-

my komputerowe: EMIR, MIREN i RENTIER, ale rozmnoży-

ły się również ich mutacje: kielecka, koszalińska, warszaw-

ska i dwie bydgoskie. Jednak dopiero w br. przeprowadzo-

no generalne porządki. Cztery oddziały ZUS pracują w sys-

temie RENTIER /obliczenia wykonuje katowicka ﬁ lia ZETO.

dwanaście ośrodków poddało się systemowi EMIR (bygdo-

skie ZETO), pozostałe 39 oddziałów ZUS przekonało się do

nowego systemu WARENT.

Do 15 lipca musieliśmy wykonać oprogramowanie dla

wykonania tegorocznej podwyżki rent i emerytur — tłuma-

czy mgr Marian Kacperski, wicedyrektor CiU ZUS. Mając do

dyspozycji komputery: RIAD 32 oraz IBM 43 31 mogliśmy

stworzyć własny program na użytek najpierw dwóch war-

szawskich oddziałów ZUS. Tak powstał WA-RENT, program

pozwalający komputerowi wyszukiwać odpowiednie dane,

mnożyć je przez dwa współczyniki i przekazywać drukarce

do wypisania na kwicie dla odbiorcy. Dzięki temu wyelimino-

waliśmy błędy, które powstają podczas ręcznego wypełnia-

nia formularzy, komputer nie pomyli się podczas mnożenia.

Podwyżka trwa nie sześć miesięcy a sześć tygodni.

RENTA

Z KOMPUTERA

Rozmawiali:

Sławomir Polak

Piotr Radziszewski

BAJTEK 8/86

reduks | D007 | http:// www.t2e.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: