Luyken, Heinrich A. - Pro Isxtar (Esperanto).pdf

(1638 KB) Pobierz
PRO IŸTAR
e
LIBRO
Heinrich A. Luyken
e
LIBRO
Pro Iÿtar
I N K O
1
PRO IŸTAR
e
LIBRO
Heinrich A. Luyken
PRO IŸTAR
e
LIBRO
Aran¸is: Franko Luin
ISBN 91-7303-012-0
inko@omnibus.se
http://www.omnibus.se/inko
2
INKO · SE-13542 TYRESÖ · SVEDIO
NOVEMBRO 2000
PRO IŸTAR
e
LIBRO
I
Renkonto
N
okta mallumo kovris la landon Araban. Estis la horo antaû la
matena krepusko en la vasta altplataîo de la nordorienta par-
to de Arabujo, nomita ”Lando Uc“. Stela baldakeno, ornamita kva-
zaû per milionoj da tremetantaj diamantoj, etendi¸is super miste-
re silenta pejza¸o. Timiga blekado de leonoj kaj hienoj, kiu inter-
rompadis la silenton, jam çesis, kaj nun la tuta, virga naturo ÿajne
¸uis la plej profundan ripozon, ¸is la suno vekos ¸in al nova, ¸oja
aktiveco.
Tamen ne mankis signo de homa vivo. Sur malgranda altaîo vidi-
¸is neforta ardo de estingi¸onta fajro, kiu îetis rubenoru¸an lumon
sur altkreskan, senmovan figuron de viro, staranta kelke da paÿoj
for de ¸i. Se facila venteto okaze ne flirtigus la randaîon de lia baÿ-
likosimila kapovesto, oni pensus, ke ¸i estas senviva statuo. La viro,
kiu estis vestita per longa mantelo el ÿafofelo, peze apogis sin per
ambaû manoj sur longa, per tufo ornamita lanco, tenante la kapon
kaj la ÿultrojn iom klinitaj antaûen. La lumo de la mortanta fajro
vidigis el inter la randoj de la kapuço viza¸on kun bruna barbo.
Profunda enpenseco kaj mal¸ojo sin pentris sur tiu viza¸o, kaj liaj
malhelaj okuloj reve rigardis en la mallumon de apuda valeto. Steloj
post steloj, en sia majesta, silenta irado mallevi¸is en la okcidento,
kaj malaperis trans neklare siluetita horizonto.
Ankoraû tie la viro staris, senmove; stranga vidaîo! La brilega
Siriuso alproksimi¸is al la hordo de la granda nekonatejo, kaj jam
pala, flavru¸a lumo ekkolorigis la orientan çielon, kiam la solulo
3
PRO IŸTAR
e
LIBRO
malrapide levis la kapon, kaj direktis la rigardon al la Plejadoj, bri-
letantaj super li. Dum momento la malgajeco de lia viza¸o cedis
lokon al esprimo de espero kaj preskaû ¸oja, arda sopiro.
— Amataj steloj, — li diris mallaûte, — bonekonataj, kiel la traj-
toj de la amatoj, kiuj ne estas plu. Kiel mirinda estas la mano, kiu
senerare vin gvidas! Kaj çu ne gvidas tiu sama mano, same senerare,
la homajn aferojn, la sekretajn aferojn de koroj, dediçitaj al Vi? Mi
ne petas, Eternulo, ke Vi lumigu per brila lumo mian teran vojon.
Donu al mi nur en la koro radieton, trankvilon, kaj helpu al via
sklavo ekpaÿi sentime; sen timo pro mi mem; pro miaj duboj; pro
mia… pasio!
Rimarkante la malaperon de la brila stelo, li subite rekti¸is kaj
rigardis la orientan çielon. Ne pli frue ol tiam, li sentis, ke liaj mem-
broj rigidi¸is de la malvarmo.
— Unu duonon de Kaÿbuo plu, — li diris al si, — ¸is plena ta-
glumo; du kaÿbuojn plu, kaj eble mi vidos Lemuelon, ˘aranidon, la
senripozan agemulon, kiu tamen posedas tian mirindan animpa-
con.
La granda taglumiganto plenumis preskaû kvaronon de sia fla-
ma vojo. La tranoktinto trovi¸is jam kelke da mejloj for de sia so-
leca haltejo, kaj nun vigle iris suden laû longuzita karavanvojo, por-
tante sian pezan mantelon per la lanco, metita trans la maldekstra
ÿultro. Li surhavis blankan, zonitan tunikon kun mallongaj mani-
koj, kiu lasis preskaû tute nudaj sunbrunigitajn brakojn kaj, malsu-
pre de la genuoj, fortmuskolajn krurojn. Liaj piedoj estis vestitaj per
ledaj sandaloj. Çirkaû la muskolaîo de la maldekstra brako li por-
tis oran braceleton kvin centimetrojn lar¸an, kaj ornamitan per seso
da grandaj turkisoj; kaj çirkaû la kapo similan, sed malpli lar¸an kaj
malpli dikan strion, ordotenantan al li la kapoveston. Sur çi tiu strio
brilis, en la mezo de la frunto, aro da belaj briliantoj en formo de
4
PRO IŸTAR
e
LIBRO
rikoltilo aû kvaronluno; kaj çe ambaû flankoj vidi¸is aroj da mal-
grandaj turkisoj, iom serpentosimile aran¸itaj. La fizionomio de la
viro, kiu havis la a¸on de kvardek jaroj, estis alloga, pensema kaj
nobla. Lia tuta sinteno estis plena de digno.
La regiono, tra kiu li pasis, estis bela kaj ridetanta en la matena
sunlumo. Ondoformeco de la tero, kaj multaj disaj aretoj da arboj,
pleje kverkoj, terebintarboj kaj cirpresoj, donis al la pejza¸o tre
plaçan aspekton. Sed la tuta lando estis ankoraû virga, kaj la sola
homa signo estis serpentumanta, ÿajne senfina karavanvojo.
Atinginte la supron de malgranda altaîo, la viro ekvidis en kel-
ka malproksimeco la atendatan de li karavanon, envolvitan en pol-
va nubo. ¯i estis longa karavano kun pli ol kvindek kameloj, el kiuj
tri kvaronoj estis peze ÿar¸itaj per komercaj pakaîoj kaj tendaîoj.
Kiam la voja¸istaro sufiçe alproksimi¸is, la viro faris signon per
svingo de la mano. Tiu signo tuj ricevis respondon per simila mans-
vingo de unu el la unuaj karavananoj. Momenton poste la respon-
dinto dekameli¸is, donis la bridon al kunrajdanto, kaj rapidpaÿe
venis antaûen. Li estis vestita per ru¸ebruna tuniko kaj griza, pol-
vokovrita mantelo, vasta kaj malpeza, kiu gaje flirtis en la vento pro
la rapida, energia movi¸ado de la portanto. Lia kapovesto estis mal-
vasta çe la supro, ligita çirkaû la frunto per simpla rubando, sed
pendis en faldoj sur la ÿultroj. La parte nudaj brakoj kaj kruroj, ki-
ujn la tuniko lasis vidi¸i, estis maldikaj. Lia tuta, iom malgrasa kor-
po estis tre fleksebla kaj facilmova, elmontrante muskolan energi-
on kaj mensan viglecon. Ne estus facile, per unu rigardo, konjekti
lian a¸on. Longa, grizi¸anta barbo supozigis alproksimi¸on al mal-
juneco, sed liaj viglaj, lumaj okuloj kaj lia juneca movi¸ado ÿajne
kontraûdiris tiun supozon. Se forestus la grizi¸anta barbo, oni pen-
sus, ke li havas la a¸on de ne pli ol kvindekkvin jaroj. Efektive li estis
preskaû okdekjarulo.
5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin