Coulter Catherine - Na krawedzi.pdf

(948 KB) Pobierz

CATHERINE COULTER

NA KRAWĘDZI

Dedykuję Curry Eckelhoff

Mniejsza o wyjątkowe kompetencje - jesteś przede wszystkim wspaniałą

przyjaciółką, masz olbrzymie poczucie humoru, potrafisz być szlachetna aż

do bólu, no i jesteś blondynką!

Wszystkim, którzy często bywają w Różowym Pałacu - CC.

Prolog

Edgerton, Oregon

Ciszę bezksiężycowej nocy mącił jedynie łagodny pomruk dobrze

uregulowanego silnika nowiutkiego porsche, ale Jilly dałaby głowę, że słyszy

jeszcze czyjś proszący, zduszony szloch. Ani na chwilę nie mogła się od

niego uwolnić.

W pobliżu nie było żywej duszy, samotnie prowadziła swój samochód

szosą biegnącą wzdłuż brzegu oceanu. W szumiących falach morskich nie

odbijał się księżyc - czarny przestwór morski wydawał się pusty. Wystarczył

lekki nacisk palców na kierownicy, aby porsche zaczął zbaczać na lewo, w

stronę wysokiego klifu, pod którym szumiała bezkresna otchłań wodna. W

ostatniej chwili Jilly zwróciła wóz ku środkowi szosy.

Szloch Laury nasilał się coraz bardziej, jakby chciał rozsadzić jej mózg

od środka. Nie mogła już tego wytrzymać.

- Zamilcz! - krzyknęła gniewnie, zupełnie innym tonem niż łkanie Laury,

ciche, nieutulone w żalu, jak płacz zagubionego dziecka. Jilly miała

wrażenie, że ten głos wydobywa się z niej, ze środka. Czuła, że tylko śmierć

może jej przynieść ukojenie. Kurczowo ścisnęła kierownicę i wbiła wzrok w

szosę przed sobą, modląc się, aby ten uporczywy głos nareszcie ucichł.

- Lauro, proszę cię, daj mi spokój! - wyszeptała. Jednak Laura nie dała jej

spokoju, a wręcz przeciwnie - zamiast żalić się cienkim głosikiem

wystraszonego dziecka, zaczęła teraz bluzgać stekiem obelg, tryskając

jadowitą śliną. Jilly w bezsilnej złości zaczęła tłuc pięściami w kierownicę,

chcąc zagłuszyć ten atak agresji. Kiedy i to nie pomogło - otworzyła okno na

całą szerokość i wychyliła głowę, aż wiatr splątał jej włosy, a oczy zaczęły

piec i łzawić.

- Przestań! Niech ona przestanie! - wykrzykiwała w ciemność nocy. I

nagle głos zamilkł.

Jilly wciągnęła w płuca dużo powietrza i schowała głowę do wozu.

Wystarczyło, że oddychała chłodnym powietrzem, które dostawało się do

środka. Delektowała się jego smakiem i świadomością, że koszmar się

skończył. Rozejrzała się więc wokół siebie, próbując ustalić, gdzie się