141. Troy Denning - Przeznaczenie Jedi - Otchłań.pdf

(847 KB) Pobierz

Przekład

Błażej Niedziński

Anna Hikiert

Redakcja stylistyczna

Magdalena Stachowicz

Korekta

Elżbieta Steglińska

Ilustracja na okładce

Ian Keltie

Druk

Wojskowa Drukarnia w Łodzi Sp. z o.o.

Tytuł oryginału

Fate of the Jedi#3: Abyss

Used Under Authorization.

For the Polish translation

ISBN 978-83-241-4063-3

Warszawa 2011. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o.

02-952 Warszawa, ul. Wiertnicza 63

tel. 22620 40 13, 22620 81 62

www.wydawnictwoamber.pl

Mojej

siostrzenicy Jennifer Jane Denning, która kryje się za uśmiechem Allany

BOHATEROWIE POWIEŚCI

Ahri Raas - uczeń Sithów (Keshiri)

Ben Skywalker - Rycerz Jedi (mężczyzna)

Han Solo - kapitan „Sokoła Millenium” (mężczyzna)

Jagged Fel - przywódca Imperium Galaktycznego (mężczyzna)

Jaina Solo - Rycerz Jedi (kobieta)

Leia Organa Solo - Rycerz Jedi (kobieta)

Luke Skywalker - Wielki Mistrz Jedi (mężczyzna)

Olaris Rhea - Lady Sithów (kobieta)

Vestara Khai - uczennica Sithów (kobieta)

Yuvar Xal - Mistrz Sithów (mężczyzna)

ROZDZIAŁ 1

W głębi Świątyni Jedi na Coruscant znajdował się blok psychiatryczny - transpastalowy

sześcian stojący pośrodku własnego ukrytego atrium, skąpany w sztucznym niebieskim świetle i

otoczony równymi rzędami drzewek olbio w donicach. Spoglądając przez liście na ścianę drugiej

kondygnacji, Leia Solo widziała Seffa Hellina klęczącego w rogu swojej celi. Wpatrywał się w

swoje zakrwawione knykcie, jakby zaskoczony, że godziny walenia w spawy mogły faktycznie

spowodować ich uszkodzenie. W sąsiedniej celi Natua Wan bezustannie drapała w drzwi, próbując

wcisnąć poharatane pazury pod magnetyczną uszczelkę, której nawet nanoskalpel by nie naruszył.

Widząc ich w takim stanie, Leia czuła, jak krwawi jej serce. Czuła też przerażenie; to

okropne, że oboje dzieci Corrana Horna padło ofiarą tej samej przypadłości. Naukowcy ze Świątyni

wciąż nie potrafili znaleźć przyczyny tego stanu rzeczy i Leia zaczynała się obawiać, że ten dziwny

obłęd może ogarnąć całe pokolenie Rycerzy Jedi. A na to nie mogła pozwolić - tym bardziej że

każdy kolejny przypadek przypominał jej, jak bardzo zagubiona i bezradna się czuła, kiedy

szaleństwo Sithów pochłonęło Jacena.

W niewidzialnym polu zaporowym otaczającym atrium pojawił się złocisty zarys portalu

wejściowego. Leia weszła do pachnącego listowiem wnętrza, a tuż za nią podążyli Han i C-3PO.

Nie była zaskoczona, czując lekkie ukłucie straty i wyobcowania. Drzewka olbio pełne były

ysalamirów, niewielkich białych gadów, które ukrywały się przed drapieżnikami, tworząc luki w

Mocy. Ta ich właściwość stanowiła nieocenione narzędzie dla każdego, kto chciał uwięzić

krnąbrnego użytkownika Mocy - a ostatnio nader często byli nimi sami Jedi.

Gdy portal się za nimi zamknął, Han nachylił się i szepnął Leii do ucha:

- Nie wydaje mi się, żeby odcięcie ich od Mocy coś dawało. Wyglądają na jeszcze bardziej

szalonych niż wcześniej.

- Seff i Natua nie są szaleni - zganiła go Leia. - Są chorzy i musimy im okazać zrozumienie.

- Hej, nikt nie rozumie szaleńców lepiej niż ja. - Han ścisnął ją za ramię dla dodania otuchy.

- Wszyscy mi mówią, że jestem wariatem.

- Kapitan Solo ma dużo racji - zgodził się C-3PO. Złoty android protokolarny stał tuż przy

nich, tak że Leia czuła na lewym ramieniu chłód jego metalowego pancerza. - Od początku naszej

znajomości zdrowie psychiczne kapitana Solo kwestionowane było średnio trzy razy na miesiąc.

Według norm opieki psychiatrycznej wielu konformistycznych społeczeństw sam ten fakt

stanowiłby wystarczający powód do umieszczenia go w bloku psychiatrycznym.

Han posłał droidowi groźne spojrzenie, po czym odwrócił się w stronę Leii ze swoim

najbardziej uspokajającym uśmiechem.

- Widzisz? Pewnie jestem jedyną osobą w całej Świątyni, która nadaje na tych samych

falach co oni.

- W to nie wątpię - odparła Leia. Rzuciła mu cierpki uśmiech i poklepała go po ręce,

spoczywającej na jej ramieniu. - Ale mówiąc najzupełniej poważnie, naprawdę chciałabym, żebyś

wiedział, co się z nimi dzieje.

Han także spoważniał.

- No, ich widok budzi złe wspomnienia. Bardzo złe wspomnienia.

- To prawda - przyznała Leia. - Ale to nie to samo. Zanim ktokolwiek się zorientował, co się

dzieje z Jacenem, on stał już na czele Galaktycznego Sojuszu.

- Tak, a my byliśmy wrogami - zgodził się Han. - Szkoda, że nie mogliśmy wsadzić Jacena

do więzie...

- Zrobilibyśmy to, gdyby dało się pojmać go żywego - przerwała mu Leia. Rzadko

podejmowali ten temat, ale kiedy już to robili, zawsze czuła się przygnębiona, a teraz nie mogła

sobie na to pozwolić. - Skupmy się lepiej na tych Jedi, których możemy ocalić.

Han pokiwał głową.

- Możesz na mnie liczyć. Nie życzę nikomu, żeby jego rodzina przeszła to co nasza.

Zanim Han skończył mówić, między dwoma rzędami drzewek olbio pojawiły się Mistrzyni

Cilghal i jej asystentka Tekli. Ubrana w białe lekarskie szaty para sprawiała ponure wrażenie:

Cilghal - Kalamarianka o podłużnej głowie i smutnych wyłupiastych oczach, Tekli - drobna

Chadra-Fanka z położonymi płasko uszami.

Cilghal podała dłoń z połączonymi błoną pławną palcami najpierw Leii, a potem Hanowi i

przemówiła swoim szemrzącym kalamariańskim głosem:

- Jedi Solo, kapitanie Solo, dziękuję za przybycie. Mam nadzieję, że udało wam się znaleźć

w tak krótkim czasie kogoś do przypilnowania Amelii?

- Żaden problem - zapewnił Han. - Barv ma na nią oko.

- Barv? - pisnęła Tekli. - Czyli Bazel Warv?

- Tak, Amelia po prostu uwielbia tego olbrzyma. - Han się uśmiechnął. - Zaczynam myśleć,

że jak dorośnie, wyjdzie za Ramoanina.

Spojrzenie, które Tekli rzuciła Cilghal, było niemal niedostrzegalne, podobnie jak ruch

bliższego oka Kalamarianki - jednak nie mogło ujść uwagi byłej dyplomatki.

- To jakiś problem? - spytała Leia. - Barv zawsze świetnie sobie z nią radził.

- Szczerze wątpię, żeby było się czym martwić - powiedziała Cilghal. - Tyle że jedyne, co

udało nam się ustalić na temat tych pacjentów, to pewne łączące ich fakty.

- Jakie? - spytał Han.

- Wiek i miejsce pobytu - wyjaśniła Tekli. - Wszystkie cztery ofiary należały do uczniów

ukrywających się w Schronisku.

Leia pokiwała głową. Schronisko było tajną bazą, w której Jedi ukryli swoich młodzików w

końcowej fazie wojny z Yuuzhan Vongami. Położona w głębi skupiska czarnych dziur zwanej

Otchłanią i sklecona z pozostałości opuszczonego laboratorium baza była ponurym miejscem jak na

opiekę nad młodymi Jedi i - jak się teraz wydawało - być może też niebezpiecznym.

- Myślisz, że to mogły być jakieś toksyny z otoczenia? - spytała Leia.

- Odkaziliśmy to miejsce całkiem porządnie - dodał Han. - Ale pewnie mogliśmy coś

przeoczyć. Imperialni robili tam różne dziwne rzeczy.

Cilghal rozłożyła ręce.

- Trudno powiedzieć. W tej chwili nie mamy nic poza prostą obserwacją. - Rzuciła swojej

asystentce upominające spojrzenie. - Próbka jest zbyt mała, żeby ustalić na jej podstawie istnienie

jakiejś statystycznej korelacji.

- To prawda, ale to jedyny ślad, jaki mamy - odparowała Tekli. - Zresztą niezależnie od

tego, czy istnieje jakiś związek przyczynowo-skutkowy, Bazel jest blisko powiązany z Valinem i

Jysellą.

- No i jeszcze z Yaqeel Saav’etu - wtrącił Han. - Słyszałem, jak Barv nazywał ich czwórkę

„Paczką”.

Leia uniosła brew.

- Czy do tej Paczki należał też Seff? - Uniosła wzrok i zobaczyła, że Seff wciąż wpatruje się

w swoje ręce; w celi obok Natua cały czas walczyła z drzwiami. - Albo Natua?

- Nic mi o tym nie wiadomo - powiedział Han.

Tekli potwierdziła jego słowa, kiwając pokrytą złotawym futrem głową.

- Widzisz? - spytała Cilghal. - Jest mnóstwo faktów i powiązań, ale które z nich mają

znaczenie? Czy w ogóle któreś mają?

- Jeśli ktokolwiek może to ustalić, to tylko ty - stwierdziła Leia. - Tymczasem ostrożność

nie zawadzi.

- Oczywiście - zgodziła się Cilghal. - Jeśli uznacie, że wolelibyście jak najszybciej wrócić

do Amelii...

- To chyba nie będzie konieczne - przerwała jej Leia. - Jest tam Artoo-Detoo, który ma

rozkaz skontaktować się z nami, jeśli tylko wydarzy się coś niezwykłego. A my bardzo chcemy

wam pomóc.

- Właśnie. - Han zerknął w stronę cel. - Sądząc po zachowaniu tych dwojga, przyda się wam

pomoc.

- Dziękuję. - Cilghal odwróciła się i skinęła na nich, żeby poszli razem z nią w kierunku

bloku. - Ale tak naprawdę poprosiłam was o przybycie dlatego, że stan Seffa zaczął się poprawiać.

141. Troy Denning - Przeznaczenie Jedi - Otchłań.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: