dowódca .. kompanii szkolnej OSP
...................................
PLAN – KONSPEKT
do przeprowadzenia zajęć z obrony i ochrony obiektów
z … plutonem 2 kompanii szkolnej OSP w dniu ……...2014r.
I. TEMAT 1: Ogólne zasady ochrony i obrony obiektów.
II. CELE ZAJĘĆ:
- Zapoznać:
- z pojęciami ochrony i obrony obiektu,
- z zasadami postępowania z osobami zatrzymanymi,
- z aktami prawnymi regulującymi użycie broni palnej.
III. FORMA: zajęcia teoretyczne.
IV. CZAS: 2 x 45 min.
V. MIEJSCE: .................................
VI. ZAGADNIENIA:
1. Pojęcie ochrony i obrony obiektów.
2. Zasady postępowania z osobami zatrzymanymi.
3. Przepisy regulujące użycie broni palnej.
VII. WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE:
I. Organizacyjne:
− 3 dni przed zajęciami zatwierdzić plan - konspekt;
− zapoznać się z tematem, celami i uwarunkowaniami organizacyjnymi zajęć;
− przygotować salę nauki własnej do przeprowadzenia zajęć.
II. Metodyczne:
− zajęcia wzbogacić o podawanie praktycznych przykładów z życia jednostki ewentualnie o prezentację multimedialną,
− dopilnować zachowania porządku i dyscypliny szkoleniowej w czasie zajęć,
− dokonać podsumowania i oceny zajęć.
VIII. LITERATURA:
− Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych (pluton, drużyna).Warszawa 2000, sygn. DWLąd. 26/2000;
− Poradnik komendanta ochrony obiektu wojskowego. Szt. Gen 1377/90;
− „Program szkolenia podstawowego Sił Zbrojnych RP” – sygn. Szkol. ???
− „Instrukcja o działalności szkoleniowo – metodycznej” – sygn. Szkol. 816/2009.
- literatura,
- laptop + projektor multimedialny.
X. ORGANIZACJA ZAJĘĆ:
Wykład dla całości plutonu.
− oddalać się z miejsca zajęć bez wiedzy i zgody prowadzącego zajęcia.
XII. INNE (DODATKOWE):
Nie dotyczy.
XIII. WPROWADZENIE W SYTUACJĘ TAKTYCZNĄ:
XIV. PRZEBIEG ZAJĘĆ:
CZĘŚĆ WSTĘPNA (7 min)
Rozpoczęcie zajęć:
− przyjęcie meldunku,
− sprawdzenie obecności,
− podanie tematu, celu zajęć oraz zagadnień.
CZĘŚĆ GŁÓWNA (75 min)
ZAGADNIENIE 1 (25 min)
Pojęcie ochrony i obrony obiektów.
Ochrona i obrona obiektów obejmuje:
• Działania zapobiegające przestępstwom i wykroczeniom przeciwko mieniu, a także przeciwdziałające powstawaniu szkody wynikającej z tych zdarzeń oraz nie dopuszczające do wstępu osób nieuprawnionych na teren chroniony.
• Działanie mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa życia, zdrowia i nietykalności osobistej.
Ochrona obiektów jest realizowana jest w formie:
1/ bezpośredniej ochrony fizycznej stałej lub doraźnej, polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych, polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych,
2/ zabezpieczenia technicznego, polegającego na:
- montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych, sygnalizujących zagrożenie chronionych osób i mienia oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania,
- montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji, awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania.
Ochrona jednostek wojskowych.
• Za ochronę i obronę wszystkich obiektów oraz całego mienia wojskowego będącego na wyposażeniu jednostki wojskowej (pododdziału) odpowiada dowódca jednostki wojskowej (pododdziału). Dowódca jednostki wojskowej określa w „Planie ochrony jednostki wojskowej” sposób jej ochrony i obrony.
• Do ochrony i obrony obiektów oraz mienia jednostek wojskowych mogą być zatrudniane oddziały wart cywilnych (OWC) i specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne (SUFO). Zasady funkcjonowania OWC i SUFO określają odrębne przepisy.
Podstawowe definicje z zakresu ochrony i obrony obiektów.
• Posterunek – obiekt lub miejsce albo rejon powierzony wartownikowi do ochrony i obrony.
• Warta – uzbrojony pododdział wojskowy wyznaczony rozkazem do pełnienia służby wartowniczej, zaprzysiężony przez oficera inspekcyjnego garnizonu (dyżurnego jednostki). Pododdział ten nazywany jest wartą z chwilą zaprzysiężenia.
• Wartownia – pomieszczenie, w którym przebywa warta.
• Wartownik – żołnierz wchodzący w skład warty wojskowej lub pracownik ochrony wchodzący w skład warty z OWC, pełniący służbę wartowniczą na posterunku albo pozostający w zmianie czuwającej lub odpoczywającej.
• Zmiana – określona liczba wartowników wyznaczonych do pełnienia służby na posterunkach w tym samym czasie.
• Środki przymusu bezpośredniego – siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obronnych, kajdanki, pałki wielofunkcyjne, paralizatory elektryczne, wodne, chemiczne i techniczne środki obezwładniające, psy służbowe (wartownicze), broń gazowa i ręczne miotacze gazu, pociski niepenetracyjne miotane z broni palnej.
• Pies służbowy – pies wartowniczy lub obronny wykorzystywany w fizycznej ochronie obiektów jako środek przymusu bezpośredniego.
• Broń palna – niebezpieczne dla życia lub zdrowia urządzenie, które w wyniku działań sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału miotającego, jest zdolne do wystrzelenia pocisku lub substancji z przewodu lufy albo elementu zastępującego lufę, a przez to do rażenia celów na odległość.
• Pilot napadowy – bezprzewodowy ostrzegacz napadowy, przekazujący drogą radiową do centrum nadzoru sygnał o zagrożeniu napadem.
ZAGADNIENIE 2 (25 min)
Zasady postępowania z osobami zatrzymanym.
Postępowanie wartownika wobec osób zbliżających się do posterunku:
1) W warunkach dobrej widoczności:
a) wszystkie osoby zbliżające się do posterunku lub jego granicy, z wyjątkiem dowódcy warty (pomocnika), swego rozprowadzającego oraz osób im towarzyszących, wartownik zatrzymuje wezwaniem: „stój – służba wartownicza”, kierując broń w jego stronę;
b) w razie, gdy osoba nie zatrzyma się, ostrzega: „stój – bo strzelam” i wprowadza nabój do komory nabojowej;
c) jeżeli mimo ostrzeżenia „stój – bo strzelam” osoba nie zatrzyma się, używa broni, dając strzał ostrzegawczy w górę; jeżeli i to okaże się nieskuteczne, to wartownik stosuje wszelkie możliwe środki przymusu – do strzału bezpośredniego włącznie;
d) osobie, która zatrzymała się dopiero po ostrzeżeniu „stój – bo strzelam” lub po strzale ostrzegawczym, wartownik rozkazuje „w tył zwrot”, „nie odchodzić – bo strzelam bez ostrzeżenia”, sam natomiast, nie przerywając ochrony posterunku, wywołuje dowódcę warty w sposób podany w tabeli posterunku i przekazuje mu zatrzymaną osobę;
e) w wypadku próby ucieczki zatrzymanej osoby daje strzał ostrzegawczy w górę, dopiero potem, jeżeli uciekający nie zatrzyma się, używa broni;
2) W warunkach ograniczone widoczności:
a) gdy w odległości określonej w tabeli posterunku wartownik nie może rozpoznać zbliżającej się osoby, zatrzymuje ją wezwaniem „stój – służba wartownicza – kto idzie?”, kierując broń w jej stronę;
b) jeżeli wartownik otrzyma odpowiedź „dowódca warty (pomocnik dowódcy warty, rozprowadzający)”, rozkazuje „dowódca warty (pomocnik dowódcy warty, rozprowadzający) zbliżyć się do rozpoznania, pozostałe osoby pozostać na miejscu”, to zbliżającą osobę dopuszcza na odległość umożliwiającą rozpoznanie, a w razie potrzeby rozkazuje jej „oświetlić twarz”;
c) jeżeli rozpozna dowódcę warty (pomocnika) lub swojego rozprowadzającego, to oznajmia „droga wolna” oraz pozwala mu i towarzyszącym osobom zbliżyć się do posterunku;
d) gdy na wezwanie „stój – służba wartownicza – kto idzie?” osoba zatrzyma się, wartownik stwierdzi, że nie jest to dowódca warty (pomocnik) lub jego rozprowadzający, rozkazuje „wróć”;
Jeżeli osoba podająca się za dowódcę warty (pomocnika) lub rozprowadzającego okaże się kimś innym lub nie zatrzyma się na pierwsze wezwanie, to wartownik postępuje w sposób określony w pkt. 1/ a-e.
Jeżeli wartownik wprowadził nabój do komory nabojowej lub odciągnął zamek i nie oddał strzału, to doprowadza broń do pierwotnego stanu.
Zasady postępowania w następstwie użycia broni palnej, określają przepisy o wojskowych organach porządkowych.
Wartownik wywołuje dowódcę warty za pomocą środków łączności, sygnalizacji, a w razie ich niesprawności – strzałem w górę w następujących przypadkach:
1) zatrzymania osoby na posterunku;
2) powstania pożaru na posterunku lub w przypadku wystąpienia zdarzenia losowego mającego znamiona klęski żywiołowej w pobliżu posterunku;
3) nagłego zachorowania (zranienia);
4) w innych przypadkach uzasadnionych względami służby, wymagających przybycia na posterunek dowódcy warty (pomocnika) rozprowadzającego.
ZAGADNIENIE 3 (25 min)
Przepisy regulujące użycie broni palnej.
W jednostkach wojskowych głównym elementem stanowiącym ochronę obiektów jest służba wartownicza i patrolowa bądź oddziały wart cywilnych (OWC) i specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne (SUFO). Do składu warty wyznaczani są żołnierze danej jednostki.
Aby pełnić służbę na posterunku żołnierz musi znać:
1. Zasady użycia broni w służbie wartowniczej;
2. Obowiązki wartownika na posterunku;
3. Prawa wartownika;
Ponadto powinien wiedzieć, co wartownikowi na posterunku wolno i znać obowiązki tabelaryczne posterunku, na którym będzie pełnił służbę.
Rozprowadzający powinien znać wszystkie obowiązki wartownika i tabele wszystkich posterunków (na których dokonuje zmian wartowników), a ponadto:
Ø obowiązki rozprowadzającego;
Ø obowiązki pomocnika i dowódcy warty.
...
lewaPnaP