Uszkodzenia słuchu.doc

(35 KB) Pobierz

 

Uszkodzenie narządu słuchu oraz jego konsekwencje dla rozwoju i funkcjonowania człowieka.

Teza 1.

Trudności i problemy poszczególnych osób z uszkodzeniami słuchu nie są jednakowe.

Teza 2.

Uszkodzenia słuchu bywają różne i powodują różnego typu zakłócenia w funkcjonowaniu człowieka.

Objawy uszkodzenia słuchu u małych dzieci:

                   Brak reakcji na dźwięki, zwłaszcza ciche.

                   Brak lub opóźnienie rozwoju mowy.

                   Zaburzenie rozwoju emocjonalnego i społecznego.

Objawy uszkodzeń słuchu u dzieci starszych i młodzieży:

                    Wady wymowy.

                    Trudności w koncentrowaniu uwagi na określonych zadaniach.

                    Trudności w kontakcie z rówieśnikami.

                    Trudności w nauce szkolnej.

Objawy uszkodzeń słuchu u dorosłych:

                    Wrażenie zatkania ucha.

                    Szumy uszne.

                    Trudności w rozumieniu szeptu i mowy cichej.

                    Trudności w rozumieniu wypowiedzi  w rozmowach z udziałem kilku osób.

                    Trudności w rozumieniu mowy   przez telefon, w czasie słuchania radia i oglądania telewizji.

Podział uszkodzeń słuchu

Kryteria podziału uszkodzeń słuchu:

1.Lokalizacja uszkodzenia.

2. Czas, w którym nastąpiło uszkodzenie (względem rozwoju mowy).

3. Stopień uszkodzenia.

1. Lokalizacja uszkodzenia

Uszkodzenie może dotyczyć różnych części narządu słuchu.

- ucho zewnętrzne, - ucho środkowe, - ucho wewnętrzne

Jeśli uszkodzone jest ucho zewnętrzne lub środkowe utrudnione jest „przewodzenie” dźwięków.

Fale dźwiękowe nie docierają swobodnie
do receptorów słuchowych w ślimaku. 

W ten sposób powstaje niedosłuch przewodzeniowy.

Niedosłuch przewodzeniowy powstaje w wyniku:
 

                    Zatkania zewnętrznego przewodu słuchowego.

                    Uszkodzenia błony bębenkowej.

                    Uszkodzenia kosteczek słuchowych.

                    Zalegania substancji płynnych  w trąbce słuchowej i w uchu środkowym.

                    Obrzęku w trąbce słuchowej.

Cechy niedosłuchu przewodzeniowego:

                    Dobre rozumienie mowy przez telefon.

                    Lepsze słyszenie i rozumienie mowy  w hałasie niż w ciszy.

                    Poprawa rozumienia mowy  po wzmocnieniu dźwięku (np. w radiu lub telewizorze).

                    Zachowana kontrola własnego głosu.

Jeśli uszkodzone jest ucho wewnętrzne, nerw słuchowy lub ośrodki słuchowe w centralnym układzie nerwowym utrudnione jest „odbieranie” dźwięków.

Sygnały dźwiękowe docierają  do receptorów słuchowych, ale nie wywołują reakcji.

Ślimak, nerw słuchowy i mózg nie wykonują czynności słuchowych prawidłowo.

W ten sposób powstaje niedosłuch lub głuchota  odbiorcza (zmysłowo-nerwowa).

 

Cechy uszkodzenia odbiorczego:

                     Złe rozumienie mowy przy stosunkowo dobrym słyszeniu tonów prostych.

                     Pogorszenie słyszenia mowy w hałasie.

                     Lepsze słyszenie dźwięków niskich niż wysokich.

                     Różne odczuwanie wysokości tego samego dźwięku w obu uszach.

                     Nieprzyjemne odczuwanie dźwięków bardzo głośnych.

                     Trudności lub niemożność kontrolowania własnego głosu.

Lokalizacja uszkodzenia słuchu

- Przewodzeniowe.

-Odbiorcze (zmysłowo-nerwowe).

-Mieszane.

Osoby z niedosłuchem przewodzeniowym dobrze słyszą własny głos dzięki przewodnictwu kostnemu.

Osoby z niedosłuchem odbiorczym tak samo źle słyszą własny głos, jak i dźwięki
z zewnątrz.

3.Stopień uszkodzenia słuchu:

-Lekki

-Umiarkowany.

-Znaczny.

- Głęboki.

Niedosłuch lekki – niemożność słyszenia szumu liści, brzęczenia owadów, cichego szeptu.

Niedosłuch umiarkowany – trudności w słyszeniu cichej mowy.

Niedosłuch znaczny – niemożność słyszenia cichej mowy, trudności w słyszeniu mowy głośnej.

2. Czas uszkodzenia słuchu

Prelingwalne.

Perilingwalne.

Postlingwalne.

Uszkodzenie prelingwalne – nastąpiło przed rozpoczęciem poznawania języka
(przed urodzeniem lub w pierwszym roku życia).

 

Uszkodzenie perilingwalne – nastąpiło w trakcie nabywania języka,
tj. w okresie od 2. do 7. roku życia.

Uszkodzenie perilingwalne wczesne – nastąpiło w okresie, gdy dziecko używało pierwszych słów, ale nie umiało budować zdań, tj. w 2 roku życia.

Uszkodzenie perilingwalne późne – nastąpiło w okresie, gdy dziecko umiało już budować zdania, ale jego wymowa nie była jeszcze zgodna z wymową dorosłych, tj. od 3. do 7. roku życia.

 

Uszkodzenie postlingwalne -  nastąpiło po opanowaniu języka.

Uszkodzenie postlingwalne wczesne -  nastąpiło po opanowaniu podstaw języka w mowie, ale przed przyswojeniem sobie pisma i frazeologii.

Uszkodzenie postlingwalne późne  -  nastąpiło po pełnym opanowaniu języka w mowie i w piśmie.

 

Przyczyny uszkodzenia słuchu wrodzonego:

                   Zaburzenia genetyczne.

                   Czynniki uszkadzające płód.

Przyczyny uszkodzenia słuchu nabytego:

                   Uszkodzenia okołoporodowe.

                   Choroby narządu słuchu.

                   Urazy mechaniczne  i akustyczne.

                   Leki ototoksyczne.

 

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin