Z zab w ksiezniczki. Jak przeob - Richard Bandler.pdf

(920 KB) Pobierz

RICHARD BANDLER

JOHN QRINDER

ŻAB

W KSIĘŻNICZKI

JAK ZA POMOCĄ SŁOWA

PRZEOBRAZIĆ SIEBIE

l SWOJE

ŻYCIE

przełożyła: Danuta Golec

GWP

GDAŃSKIE

WYDAWNICTWO PSYCHOLOGICZNE

Gdańsk

1995

1994

Wszystkie prawa zastrzeżone.

Książka ani

żadna

jej część nie może być przedrukowywana,

reprodukowana, ani odczytywana w

środkach

masowego przekazu

bez pisemnej zgody Gdańskiego Wydawnictwa Psychologicznego

Pierwsze wydanie w języku polskim

Redakcja: Bożena Budzińska

Korekta: Wioletta Jaworska, Janina Lorkowska

Projekt okładki: Jarosław Czarnecki

ISBN 83-85416-31-5

Druk: Prasowe Zakłady Graficzne, Bydgoszcz, ul. Wojska Polskiego l

Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 81-758 Sopot, ul. Piastów Ula, tel. lfax 51-61-04

Spis treści

Wstęp.........

Przedmowa

Rozdział l

Doświadczenie sensoryczne.

Rozdział 2

Zmienianie osobistej historii i organizacji.

Rozdział 3

Odkrywanie nowych dróg.

Wyzwanie dla czytelnika

Czytelnik powieści sensacyjnej czy szpiegowskiej może oczekiwać,

że

napotka w

książce serię wskazówek - fragmentarycznych opisów wcześniejszych wydarzeń. Te

fragmenty, po poskładaniu są dla uważnego czytelnika wystarczającym materiałem do

odtworzenia biegu wypadków, a nawet do zrozumienia poszczególnych działań i

motywacji bohaterów - lub chociażby dojścia do wyjaśnienia, jakie autor przedstawi

na końcu książki. Mniej uważny czytelnik czerpiąc z czytania rozrywkę dochodzi do

swego bardziej prywatnego pojmowania akcji, którego może nawet nie być

świadomym.

Autor powieści jest zobowiązany do umieszczenia w jej treści takiej

liczby wskazówek, by rekonstrukcja akcji była możliwa, ale nie oczywista.

Ta książka jest także zapisem historii w pewnym sensie sensacyjnej. Znacznie

różni się jednak od tradycyjnej sensacji. Jest pisemną relacją z wydarzeń, które były

opowiadane, a opowiadanie historii jest umiejętnością zupełnie inną niż spisywanie

jej. Opowiadający wykorzystuje reakcje słuchacza czy widza i na ich podstawie

określa, ile wskazówek powinien dostarczyć. Przekazywane przez słuchacza sygnały

są dwojakiego rodzaju: (1) werbalne, celowe i

świadome

informacje zwrotne

- te, z których przekazywania słuchacz czy też widz zdaje sobie sprawę i (2)

pozawerbalne, spontaniczne, nieświadome reakcje, takie jak spojrzenia, wyraz

zaskoczenia, widoczny na twarzy wysiłek kojarzenia faktów

- te sygnały słuchacz przekazuje opowiadającemu nie zauważając tego. Ważną

umiejętnością w sztuce opowiadania jest wykorzystanie tych nieświadomych

przekazów od słuchacza czy widza i dostarczenie tylu wskazówek,

że

słuchacz

dochodzi do rozwiązania, zanim

świadomie

to dostrzeże. Takiemu artyzmowi

zawdzięczamy upragnione uczucia zaskoczenia i zachwytu - odkrycia,

że

wiemy

wiele więcej niż nam się wydaje.

Uwielbiamy dostarczać tego rodzaju doświadczeń na naszych seminariach. I

podczas gdy relacja, jaką przekażemy na kolejnych stronach tej książki wydaje się

zawierać wystarczającą ilość wskazówek dla uczestnika seminarium, tylko bardziej

uważnemu czytelnikowi uda się w pełni zrekonstruować wcześniejsze wydarzenia.

Jak jasno stwierdzamy w naszej książce, komponent werbalny jest najmniej

interesującym i najmniej znaczącym składnikiem porozumiewania się. A przecież jest

to jedyny sposób przekazu, jaki otrzymuje tu czytelnik.

Podstawowym przedmiotem analizy w bezpośrednim porozumiewaniu się jest

sprzężenie reakcji. Gdybyś, na przykład, otrzymał zadanie opisania interakcji

pomiędzy kotem a psem, zacząłbyś pewnie mniej więcej tak: „Kot fuka, ^pies

odsłania zęby, ...kot wygina grzbiet, ...pies szczeka, ...kot... tal.” Co najmniej tak

samo ważna, jak każde z opisanych zachowań, jest ich sekwencja. I do pewnego

stopnia, każda z po-szczególnych reakcji kota staje się zrozumiała tylko w kontekście

zachowań psa. Jeśli z jakichś powodów twoje obserwacje zostałyby ograniczone tylko

Z zab w ksiezniczki. Jak przeob - Richard Bandler.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: