Działo plot kal. 20 mm da 20-62 Breda M1935.pdf

(6558 KB) Pobierz
WŁOCHY
Technika lądowa
BROŃ
1935
Działa przeciwlotnicze
20 mm działko przeciwlotnicze da 20/65 wz.1935 Breda
Cannone-Mitragliera da 20/65 modello 35 Breda
Dane taktyczno-techniczne
20 mm działko plot. Breda wz.35. Typ:
działko
przeciwlotnicze.
Kaliber:
20 mm. Producent: Società Ita-
liana Ernesto Breda.
Długość:
1,30 m.
Masa:
w położeniu
bojowym 307,35 kg.
Kąt podniesienia lufy:
-10° +80°.
Kąt wychylenia lufy:
360°.
Amunicja:
20x138BR.
Pręd-
kość początkowa pocisku:
830-850 m/s.
Donośność
pionowa:
2500 m.
Szybkostrzelność:
200-220 strz./min.
Masa pocisku:
0,135 kg.
Zasilanie:
listwa metalowa za-
wierająca 20 naboi.
Jednym z
dwóch
podstawowych
działek prze-
ciwlotniczych kal. 20 mm
armii włoskiej było działko
firmy Breda, przyjęte do uzbrojenia pod oznaczeniem
Cannone-Mitragliera da 20/65 modello 35 (Breda).
Pierwotnie były one produkowane od
1934
roku przez
firmę Societa Italiana Ernesto Breda z Brescii, dotychczas
specjalizująca się w produkcji lokomotyw i ciężarówek.
Działo Breda zostało zaprojektowane jako broń do zwal-
czania celów zarówno naziemnych, jak i po-
wietrznych. Prototypy tej armaty automatycznej
powstały w 1931 roku, a trafiło na wyposażenie
armii włoskiej w
1935
roku.
20 mm działko plot. Breda
było bar-
dzo skuteczną bronią, chętnie używaną przez
armię. Miało raczej skomplikowane
podwozie
dwukołowe,
przystosowane do holowania za
ciężarówką, ale jednocześnie tak lekkie, że
mogło być ciągnięte przez ludzi nawet na dłu-
gich dystansach. Działko można było także
rozłożyć na cztery części, zdatne do niesienia
przez ludzi lub do transportu mufami.
Obsługę
działka stanowiło
trzech żołnierzy; celowniczy
siedział na nim i obsługiwał skomplikowany
celownik teleskopowy z podłączoną funkcją
wyprzedzania. Amunicja była dostarczana w
2
łódkach po 12 naboi. Mechanizm podajnika miał dziwne włoskie rozwiązanie, polegające na wciskaniu zużytych łusek do
łódki jeszcze w trakcie jej przesuwania się podczas prowadzenia ognia. Pojawiało się ono w wielu włoskich broniach au-
tomatycznych. Na pewno wymuszało utrzymywanie broni w czystości. Szczególną cechą 20 mm działka Breda było dłu-
gie ramię celownika, mające utrzymywać celownik przed twarzą artylerzysty przy wszystkich kątach podniesienia lufy. To
był pomysł bardzo dobry, ale przyrządy celownicze były raczej skomplikowane i ciężkie. W innych typach działek plot.
stosowano prostsze rozwiązania.
Do celów naziemnych
działo strzelało
nabojami prze-
ciwpancernymi.
Cele powietrz-
ne były rażone nabojami
odłamkowymi,
wyposażonymi
w bardzo czuły zapalnik, reagu-
jący w zetknięciu z poszyciem
kadłuba lub skrzydeł samolotu.
Naboje miały też układ samo-
zniszczenia, uruchamiający się
w przypadku nie trafienia w cel.
Trójnożna podstawa
działka
była bardzo stabilna, toteż broń
bardzo dobrze nadawała się do
zwalczania samolotów. W walce
z czołgami było mniej skutecz-
ne, ale każdy egzemplarz zdo-
byty przez aliantów podczas
kampanii w Afryce Północnej był
zwykle montowany na lekkich pojazdach opancerzonych, co znacznie zwiększało silę ognia w porównaniu do stanowią-
cych standardowe ich uzbrojenie karabinów maszynowych.
Niemcy
także posłużyli się w Afryce Północnej znaczną licz-
bą działek Breda, oznaczonych
2 cm Breda (i).
Po kapitulacji Włoch w
1943
roku wszystkie działa znajdujące się na ich
terytorium zostały przejęte przez wojska niemieckie. Pewna liczba działek plot. Breda trafiła także do
Chin
i znalazła się
w uzbrojeniu zarówno oddziałów Kuomintangu, jak i komunistycznych.
Poza wersją wz.35 istniała także
wersja wz.39.
Była to broń o wiele bardziej skomplikowana. Składała się z do-
tychczasowego działka, ale osadzonego na stacjonarnej podstawie. Działko oplecione było konstrukcja z kształtowników,
dźwigających system celowniczy. Tej wersji zwykle używano do obrony obiektów na terenie Włoch.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin