Jak urządzone jest życie. Czas
Można potraktować moje słowa jako majaczenia szaleńca lub jako objawienie, ale: CZAS, JAKO SUBSTANCJA, NIE ISTNIEJE!
To niemożliwe – powie obywatel! W końcu całe nasze życie podlega wektorowi czasu. Co tam życie – to warunek istnienia Wszechświata! Niemniej jednak będę się upierał…
Więc czym jest czas? Jest chimerą, umownością mającą na celu usprawnienie i uproszczenie naszego życia. Co pozostaje dla nas? Przestrzeń? Obawiam się, że jest to czysty surrealizm.
Aby wyobrazić sobie, w bardzo dużym uproszczeniu, czym jest Rzeczywistość, weźmy jako przykład grę komputerową. Jest w niej czas? Nie, on istnieje tylko dla gracza. Czy ma przestrzeń? Nie, rysuje go procesor, zgodnie z fabułą gry.
Jaka jest różnica między naszą rzeczywistością a grą komputerową? Żadna!
Przebieg czasu, który czujemy „całą skórą”, jest tylko złudzeniem stworzonym przez procesor komputerowy. Uwierzcie mi, jest to całkowicie prosta imitacja, składająca się tylko z dwóch elementów: ze zmiany, które dzieją się z nami wydarzeń, zgodnie z fabułą gry i programem starzenia się obiektów wokół nas i nas samych.
Wszystkie te wymowne terminy, takie jak przyszłość, przeszłość i teraźniejszość, absolutnie nic nie znaczą. Są dymem. Czym więc jest pamięć, bez względu na to jakie dowody istnieją na istnienie przeszłości? I tu dochodzimy do sekretu zwanego świadomością osobowości. To sekwencja szeregu naszych wydarzeń, utrwalona w naszej pamięci jak na dysku twardym, robiąca z nas osobowość, która nie jest podobna do innych.
Nasuwa się pytanie: czy scenariusz (tj. „przyszłość”, los, karma) jest sztywno ustalona dla każdego z nas, czy też sami ją kształtujemy w granicach wolności, jaką dają nam reguły gry? Oczywiście nikt nie może o tym wiedzieć.
Kto ograniczył czas życia ludzkiego do 100 lat? Czy natura ma ku temu jakieś przesłanki, prawidłowości? Absolutnie nie! I to, że kruk żyje tak jak my 100 lat, a kot tylko 15 dowodzi tego, że te cyfry wzięte przez Stwórcę zostały dość arbitralnie, czyli „z sufitu”.
„Wysiłki nauki”, mające na celu zwiększenie średniej długości życia wynikają z przekonania, że potencjał biologiczny człowieka jest zaprojektowany na znacznie dłuższy okres niż 100 lat. Dotyczy to również alogizmu, gdy ludzie prowadzący zdrowy styl życia żyją tyle samo lub mniej od ludzi, oddających się różnym nałogom.
Oczywiście, że jest mi bardzo przykro, że teoria względności Einsteina była tylko piękną teorią. Bardzo przydatną do treningu mózgu i wyobraźni przestrzennej.
Wnioski:
1. Czas, jako substancja, nie istnieje.
2. Poczucie czasu kształtowane jest przez wirtualną rzeczywistość, której jesteśmy częścią, i składa się ze zmiany wydarzeń, zgodnie ze scenariuszem Stwórcy, oraz programem starzenia się obiektów wokół nas i nas samych.
źródło
barbara1964