SPIS TREŚCI:
1. Sarnicki o pochodzeniu Polan od homeryckich Henetów
2. Historia z około roku 400 p.n.e. Grakchus
3. Pompiliusz I (po 24 p.n.e.)
4. Leszek I, Leszek II (335 p.n.e.- ok. 60 r. p.n.e.)
5. Leszek III (27 r. p.n.e.- 54 n.e.)
6. Opisanie Krolów Polskich z Wagnina Kronikarza
7. Niezwykła historia Łysej Góry i starcia z Aleksandrem Wielkim (ok. 340-323 p.n.e.)
8. Antyczni kartografowie o Polanach (Boulanach) z lat 138- 161 n.e.
9. Radagajs atakuje Imperium Rzymskie. Lata 405/ 406 n.e.
10. Antyczni mieszkańcy Małopolski i podkarpacia: Bastarnowie
11. Twiskon, antyczny król sarmacki i jego imperium od Renu do Donu
12. Dawni mieszkańcy wschodniej Polski: Roxolanowie
13. Sarmaci, starożytni mieszkańcy ziem na wschód od Wisły
14. Najstarsze dzieje Polski. O Wandalitach i Henetach
15. Rozpad dawnej Wandalii po śmierci Wandy
16. Wandale jako dawni mieszkańcy ziem obecnej Polski
17. Polska a Sarmacja
18. Wzmianka o królu Semno (Związek Lugijski, 276- 282 n.e.)
19. Dawni Słowianie w źródłach. O podboju Hellady, Tesalii, Tracji
20. Król Sido (ok. 50- 60 n.e.)
21. Płynny ogień - broń chemiczna starożytności
22. Czy Wandalowie mówili językiem słowiańskim?
23. Święte gaje
24. Świątynia Swarożyca w Przemyślu
25. Źródła o antycznych Słowianach
26. Początki Lechii w kronice o podważanym, rzekomo bardzo dawnym, rodowodzie
27. Ludowładztwo w Polsce: od wieców do początków feudalizmu
28. Siling-isk czyli starożytny Śląsk
29. O świątyni Niji w przedkatolickim Gnieźnie
30. Państwo Ślężan
31. Mons Sabathus koło Wrocławia. Święte miejsce Silingów
32. Najstarsza moneta runiczna znaleziona na terytorium obecnej Polski
33. Najstarsze monety Krakowa
34. Sławny Aleksander i odpowiedź króla Ateasa w relacji W. Kadłubka
35. Listy Aleksandrowe u Wincentego Kadłubka
36. Wanda u Wincentego Kadłubka
37. Smocza historia u Wincentego Kadłubka
38. Krak II u Wincentego Kadłubka
39. Miorsz o pochodzeniu Polan
40. Miorsz o pierwszych Wandalach na ziemiach obecnej Polski
41. Opis dawnej Lechii u Miorsza
42. Wczesne chrześcijaństwo na terenach obecnej Polski
43. Przemysław I u Prokosza
44. Krak i jego synowie w Kronice Prokosza (wg Lelewela- "bajecznej")
45. O genezie nazwy Polska
46. Starożytna świątynia Słowian (przypisywana Hekimowi)
47. Paweł Orozjusz (375- 418 n.e), autor opisu księcia Polonusa
48. Wawel jako Babel. Dowód ofiolatrii i ariańskiego chrześcijaństwa na ziemiach obecnej Polski?
49. Amazonki i ich królestwo w obecnej Polsce. Maegdaland, kraj kobiet
50. Panteon polskich bóstw pogańskich wg Macieja z Miechowa (1519 r.)
51. Czy ziemie obecnej Polski to dawna Wandalia?
52. Nestor o pochodzeniu Polan
53. Kij, Szczek i Chorw, czy Lech, Czech i Rus? Indyjskie korzenie sagi o Lechu
54. Skąd pochodzą Bieszczady?
55. Wizimir. Co mówią źródła o legendarnym królu lechickim?
56. Descriptio Lechiticorum Annalium- co wiemy o tej zaginionej kronice?
Sarnicki o pochodzeniu Polan od homeryckich Henetów
Patrząc na współczesny stan nauki na temat dawnych mieszkańców ziem obecnej Polski, nadal ma się wrażenie że nic nie wiadomo. Wandalów lub Wenedów wielu dawnych autorów identyfikowało z przodkami Słowian. Wg obecnego stanu wiedzy, nie wiadomo czy identyfikuje się z italo-celtycką bądź (północno-)iliryjską grupą językową, albo też w ogóle z innej strony: z proto-Słowianami. Zdaniem badającego te dawne skojarzenia historyków średniowiecznych i renesansowych, niejakiego Niederlego, po prostu skojarzono etymologiczne podobieństwo nazwy Wenedów z homeryckimi Henetami z Małej Azji. Ptolemeusz miał pisać jakoby Henetowie są największym plemieniem Sarmacji i mieli wypełnić wielkie przestrzenie, obcnie identyfikowane z Rosją i Polską. Stamtąd mieli osiedlić się na wybrzeżach Morza Bałtyckiego. Gwagnin, około XVI-wieczny badacz, opowiada że Heneci byli narodem sauromackim, czyli słowiańskim. Dzieło Sarnickiego Annales, sive de origine et rebus gestis Polonorum et Li... bada i pogłębia tezę o pochodzeniu mieszkańców Polski od opisywanych przez Homera Henetów, mających stać się Wenedami. Z powodu braku jakichkolwiek przekonujących wskazówek współczesnej nauki, należy chyba zdać się na doniesienia średniowieczne i antyczne.
(opr. Adam Fularz)
Literatura:
SCHULTE, J; (2009) Mity etnogenetyczne jako nośniki ideałów humanistycznych: Paflagońscy Henetowie w historiografii polskiej a ich recepcja w Europie.
Źródło: http://www.merkuriusz.wieczorna.pl/historia-starozytna/sarnicki-o-pochodzeniu-polan-od-homeryckich-henetow
***
Historia z około roku 400 p.n.e. Grakchus
Nie wiemy z którego okresu dokładnie pochodzi wspomniana historia. Nawet współcześni badacze uznają możliwość istnienia tzw. Gracha lub Kraka antycznego. W swoim wstępie do dziejów Polski, polski XIX- wieczny historyk August Bielowski utrzymuje że Grak w kronikach polskich, a Bardyl u pisarzy starożytnych, jest jedną i tą samą osobą.
Bardyl był postacią historyczną. Wydarzenia te opisane są w kontekście powstania państwa Autariotów - Lichnitów. O Bardylu wspominają Teopomp Chiota, Kallisten z Olintu, Diodor sycylijski, Lukian , Frontyn , Arryan ,Plutarch , Helladios z Biz. Podobieństwo jest bardziej niż uderzające - tłumaczy August Bielowski. Bardyl robił w pocz. IV w.p.n.e. wielką wyprawę Ilirów w krainy Galów, walcząc z Liguryskami (Tauryskami). Auttaryoci, nazywani wg Bielowskiego w polskich kronikach Lechitami, potrafili istotnie wynieść się ponad sąsiednie trackie i ilirskie państwa plemienne- jak opisuje to Strabo i Appian przywoływani w tekście Bielowskiego.
Bielowski opisał też okres panowania władcy:
Czas panowania Bardyla daje się ściśle oznaczyć z pisarzów starożytnych i pokazuje iż kronikarze polscy gruntownie znali tę okoliczność; jedno miejsce Lukiana porównane z Diodorem sykulskim dozwala nawet wiedzieć rok urodzenia tego bohatyra. Walczył z Filipem Amintowym roku 559 przed Chrystusem a miał wtedy lat 90. Więc rodził się roku 449. Prostego stanu będąc miał w młodości sen że od granic krainy Molosów aż do Macedonii królować będzie. Panowanie nad lliryą całą dostało mu się za Aswera czasów, a więc dobrze już w wieku podeszłemu. Lat 90 mając potykał się konno z wojskiem Filipa. Umarł dopiero około roku 340 mając lat przeszło 110 jak się to pokazuje ze słów Frontyna porównanych z Justynem. Antyczne władztwo Gracha Granice jego państwa w opisie Bielowskiego na podstawie źródeł przytoczonych pod tekstem rozpościerały się od Adriatyku aż do tego punktu Dunaju gdzie była "Myzya dolna", poźniej Bułgaria, odtąd zaś sięgały do górnej Panonii i do granic Noryku, co może sugerować że obejmowało też ziemie obecnej Polski.
wg Historya Boleslawa III, krola Polskiego przez polaka bezimiennego Autorzy R. Zacinski
opr. A. Fularz
Źródło: http://www.merkuriusz.wieczorna.pl/historia-starozytna/historia-z-okolo-roku-400-pne-grakchus
Pompiliusz I (po 24 p.n.e.)
Według Wincentego Kadłubka wnuk Lestka II, syn Leszka III i Julii, siostry Juliusza Cezara. Ojciec Popiela II. Według Kadłubka był bardzo dobrym władcą, zgodnie współrządzącym z dwudziestoma przybranymi braćmi, którzy jeszcze za jego życia (według Kroniki wielkopolskiej natomiast już po jego śmierci) zgodnie wybrali jego syna na nowego króla.
Popiel I, ilustracja z dzieła ks. Jana Głuchowskiego, Icones książąt i królów polskich, 1605, cc wikimedia
Popiel I, portret pędzla nieznanego malarza, cc wikimedia
Wstęp krytyczny do dziejów Polski Autorzy August Bielowski
Kronika polska, przez Dzierswę w końcu wieku XII. napisana: Z dodatkiem ... Autorzy Dzierswa
Identyfikacja wg Bielowskiego
Remetalkes I lub Roimetalkes I, właśc. Gajusz Juliusz Remetalkes I (gr.: Ροιμητάλκης, Roimetálkes) (zm. 12 n.e.) – sapejski król Tracji 31 p.n.e.-11 p.n.e., król całej Tracji od 11 p.n.e. do śmierci. Syn sapejskiego króla Tracji Kotysa II oraz nieznanej królowej, możliwe że Julii. Trakowie walczyli w po stronie Marka Antoniusza przeciwko Oktawianowi pod wodzą dwóch królów: Sadalasa III i Remetalkesa I. W r. 31 p.n.e. po bitwie pod Akcjum ten drugi złożył akt poddaństwa Oktawianowi. Zwycięzca zostawił go u władzy. Sadalasa III natomiast prawdopodobnie pozbawił władzy, bowiem brat Kotys VII rządził od tego roku częścią Tracji jako sprzymierzeniec Rzymu.
W roku 13 p.n.e. doszło do wielkiego powstania trackiego plemienia Bessów pod wodzą Wologaisosa kapłana sanktuarium Dionizosa na górze Haimos. Powstańcy wystąpili przeciwko rządom Rzymu w Tracji. Wygnali Remetalkesa I oraz usunęli z tronu astejskiego króla Tracji Reskuporisa II, syna Kotysa VII. Stali się także zagrożeniem dla Macedonii. Remetalkes I schronił się na Chersonezie Trackim. Rzymianin Pizon Pontifex przybył z Pamfilii z dużymi siłami wojska i walczył aż trzy lata, aby się uporać z rebeliantami. W roku 11 p.n.e. zmarł jego rywal, Reskuporis II, który należał do dynastii astejsko-odryskiej. Nie pozostawił on po sobie żadnego spadkobiercy. Remetalkes I, dzięki cesarzowi rzymskiemu Augustowi, został przywrócony na tron. Pozbawiony rywala, został królem całej Tracji sprzymierzonej z cesarstwem rzymskim. Otrzymał obywatelstwo rzymskie i nazwisko Gajusz Juliusz. Za jego rządów panował w kraju spokój. Żona i królowa Pytodoris I urodziła mu syna Kotysa VIII, który został jego następcą. W roku 12 n.e. zmarł Remetalkes I, a Tracja została podzielona na dwie części przez cesarza Augusta. Południową i lepszą część otrzymał syn Kotys VIII, a północną i gorszą młodszy brat Reskuporis III.
wg Smith, William, ed. Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. Boston : Little, Brown, and Company, 1867, v. 3, p. 653
Sartre M., Wschód rzymski. Prowincje i społeczeństwa prowincjonalne we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego w okresie od Augusta do Sewerów (31 r. p.n.e.-235 r. n.e.), tłum. S. Rościcki, Ossolineum, Wrocław 1997, s. 16 i in., ISBN 83-04-04386-6.
Źródło: http://www.merkuriusz.wieczorna.pl/historia-starozytna/pompiliusz-i-po-24-pne
Leszek I, Leszek II (335 p.n.e.- ok. 60 r. p.n.e.)
Podane przez Kadłubka informacje o Leszku I pozwalają datować panowanie władcy. Z zawartych w dziele informacji można by wysnuć wniosek, że żył on w IV wieku p.n.e., a panować w I dekadzie IV w. p.n.e., a dokładniej ok. 335 r.p.n.e., jeśli uznac opisane wydarzenia za prawdziwe. Opisy postaci są napisane w normalnej jak na ówczesne czasy konwencji stylistycznej, wpisującej rody władców w możliwie jak najdalsze i najsławniejsze wydarzenia z dziejów całego świata. Według Kadłubka po śmierci królowej Wandy kraj Lechitów został najechany przez Aleksandra Wielkiego[1]. Wojska macedońskie wkroczyły do Polski od strony Moraw, zajmując Małopolskę i Śląsk. Ostatecznie Aleksander miał zostać pokonany w bitwie pod górą[2], kiedy to Lechici za namową pewnego złotnika przygotowali zasadzkę na Macedończyków, zwabiając ich doń wyrzeźbionymi z drewna figurami rycerzy udającymi wojsko. Gdy pokonany Aleksander wycofał się z kraju Polan, złotnik został obwołany królem i otrzymał imię Lestek, co znaczy przebiegły.
wg Alexander Guagnini (1538-1614), Sarmatiae Europeae descriptio, Spira 1581. cc wikimedia
Okres bezkrólewia
Kroniki nie podają okresu bezkrólewia, ani szczegółów interregnum. Nie wiemy, kiedy Leszek II objął rządy.
wg Wstęp krytyczny do dziejów Polski Autorzy August Bielowski
Leszek II
Według Kadłubka po śmierci Lestka I, który zmarł bezdzietnie, nastało bezkrólewie. Kraj pogrążył się w walkach o władzę. Ostatecznie zadecydowano o wyłonieniu nowego władcy w wyścigach konnych. Nowym kniaziem miał zostać ten, kto pierwszy dotknie wyznaczonego słupa. Między zawodnikami był nieznany z imienia młodzieniec. Na drodze, przez którą miała przebiegać trasa wyścigu, porozrzucał żelazne kolce, sam sobie zaś zostawił wolną od kolców dróżkę.
Gdy nadszedł dzień wyścigu, dwóch młodzieńców postanowiło dla zabawy biec tą drogą. Raniąc sobie stopy o leżące na drodze kolce odkryli cały podstęp. Podczas zawodów sprawca podstępu pogalopował swoją sekretną dróżką, natomiast jeden z młodzieńców, który świadom podstępu również podkuł swojego konia, pogalopował do mety i jako pierwszy dotknął słupa. Drugi młodzieniec w tym czasie wzbudzając śmiech gawiedzi poszedł na piechotę, a na dodatek okrężną drogą. Przy słupie wydało się jednak całe oszustwo, kiedy to zauważono, że koń zwycięzcy jest podkuty. Oszust został natychmiast rozszarpany przez wzburzony lud, a drugi młodzieniec został obwołany kniaziem i przyjął imię Leszek.
Leszek II, pierwsza dekada XVIII wieku, autor nieznany, ...
karonet22