Ja 01 A5.pdf

(2995 KB) Pobierz
Katarzyna Berenika Miszczuk
Ja, diablica
Cykl: Wiktoria Biankowska Tom 1
Projekt okładki: Małgorzata Lichota
Wydanie polskie 2010
Gdy dwudziestoletnia Wiktoria zostaje zamordowana, zaczyna
nowe życie. Dosłownie. Trafia do piekielnego Los Diablos, gdzie
dostaje intratną posadę diablicy. Jej zadaniem jest targowanie się
o dusze zmarłych, czyli potencjalnych nowych obywateli Piekła.
Jednak Wiktoria nie potrafi pogodzić się ze swoją przedwczesną
śmiercią, dlatego ciągle wraca na ziemię. Postanawia też
zawalczyć o miłość swojego życia i... wybrać między przystojnym
diabłem Belethem a śmiertelnikiem Piotrem. Ja, diablica to
wybuchowa mieszanka dwóch rzeczywistości - ziemskiej i
piekielnej; to również korowód barwnych postaci, takich jak
neurotyczna Śmierć, narcystyczna Kleopatra (tak, TA Kleopatra)
czy diaboliczny Azazel, którego plan przewiduje zdobycie władzy
nad całym światem piekielno-niebiańskim. Pisarka umiejętnie
korzysta z dobrze znanych, popkulturowych tematów, odświeża je
i bawi się nimi. Łącząc najlepsze cechy romansu, kryminału i
powieści fantasy, stworzyła pełną humoru i - mimo
kontrowersyjnego tematu śmierci - delikatnie zmysłową książkę.
-2-
Mojemu Jankowi
oraz wszystkim „Piotrusiom”
i tym którzy nimi są,
ale o tym nie wiedzą...
-3-
1.
Stanęłam naprzeciwko prostego metalowego biurka. Na
drzwiach z numerem 6, które właśnie minęłam, była tabliczka:
Dział zatrudnienia.
Siedzący przede mną osobnik wyglądał jak typowy urzędnik.
Miał zapięty pod samą brodę kołnierzyk, krawat w szarą igiełkę i
czarny, niemodny garnitur. Wypisz, wymaluj pracownik
skarbówki.
Niepewnie podeszłam do krzesła naprzeciwko niego.
- Proszę usiąść - usłyszałam polecenie.
Posłusznie zajęłam miejsce.
Urzędnik nie zwracał na mnie najmniejszej uwagi, z rozmachem
przybijał czerwone pieczątki do podań przed sobą, jak gdyby od
tego zależało jego życie. Lekko przesunęłam się na krześle, które
okazało się piekielnie niewygodne.
- Proszę się nie wiercić - zwrócił mi uwagę, a ja zamarłam w
połowie ruchu.
Z głośnym trzaskiem po raz ostatni uderzył pieczątką i zwrócił
na mnie swoje czerwone tęczówki.
Nie wyglądał jak typowy diabeł. Miał grube baranie rogi,
wyrastające znad ludzkich uszu, brunatną skórę i wystające z ust
żółte kły. To musiał być jakiś demon niższej kategorii. Z całą
pewnością nie diabeł.
Diabły były piękne.
- Nazwisko - warknął.
- Biankowska - wydusiłam, starając się usilnie nie patrzeć na
niego z odrazą.
- Imię.
-4-
- Wiktoria.
- Zmarła.
- Eee... co?
- Kiedy zmarła - urzędnik był bardzo rozdrażniony. Chyba
zauważył, że moje spojrzenie cały czas wędrowało do jego
baranich rogów...
- Ach! Dzisiaj. - Zerknęłam na zegarek, który stanął w
momencie mojej śmierci. - W nocy, o 1.43.
- Przyczyna. - Demon sprawnie wypełniał czerwonym piórem
wszystkie wolne pola w formularzu przed sobą.
Zamyśliłam się. Niewiele pamiętałam...
Była noc, wracałam do domu po imprezie w Stodole. Ktoś
wyszedł za mną z klubu. Śledził mnie. Potem gonił. Tuż przy
Polach Mokotowskich złapał za ramię, zaczął szarpać.
Krzyczałam. Ale nikt mnie nie usłyszał... Mężczyzna wlókł mnie
w stronę parku, między drzewa. Wyrwałam mu się, chciałam
uciekać, ratować życie, ale on wyjął nóż. Błysk ostrza w świetle
samotnej latarni.
- Nóż. - Widząc, że wymagał dokładniejszej odpowiedzi,
dodałam: - Rany kłute w brzuch...
Zaczęłam się zastanawiać. Dlaczego wyszłam sama z tego
klubu? Nie mogłam sobie przypomnieć. Nigdy tak nie robiłam.
Zawsze wracaliśmy całą grupą przyjaciół. Nie rozdzielaliśmy się.
Dlaczego popełniłam takie głupstwo? I czemu na litość boską
zaczęłam iść w stronę parku?! To zupełnie do mnie niepodobne.
- Rozumiem - mruknął. - Skierowana przez...?
Przed oczami stanął mi przystojny brunet, który pokłóciwszy się
z jakimś wyniosłym blondynem, wysłał mnie tu po krótkim
wyjaśnieniu, że umarłam i pójdę do Piekła, ale że jestem ładna,
-5-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin