David Baldacci - Wygrana.pdf

(1346 KB) Pobierz
David Baldacci
WYGRANA
Przełożył:
Jacek Manicki
Tytuł oryginału:
The Winner
Created by Bevitore
Dla Collina
mojego kumpla, mojego chłopaczka, mojego syna
PODZIĘKOWANIA
Dla Michelle – za zajmowanie się wszystkim, kiedy ja wędrowałem po świecie
wyobraźni.
Dla Jennifer Steinberg – za nieocenioną, jak zawsze, konsultację merytoryczną.
Dla doktor medycyny Catherine Broome – za poświęcenie mi swojego cennego czasu na
rozmowę przy lunchu o truciznach.
Dla Steve’a Jenningsa – za jego zawsze bystre redaktorskie oko.
Dla Carla Pattona, mojego najlepszego doradcy podatkowego, oraz dla Toma DePonta z
NationsBank – za ich nieocenioną pomoc w bojach z fiskusem.
Dla Lany’ego Kirshbauma, Maureen Egen i wszystkich pracowników wydawnictwa
Warner Books – za udzieloną mi pomoc i za to, że są życzliwymi, dobrymi ludźmi.
Dla Aarona Priesta – za to, że jest moim przewodnikiem, mentorem, a co najważniejsze,
przyjacielem.
Dla Frances Jalet-Miller – za poprawki, które po raz kolejny wyszły na dobre mojej
fabule.
Dla reszty mojej rodziny i przyjaciół – za to, że mnie wciąż kochają i wspierają.
CZĘŚĆ PIERWSZA
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Jackson rozejrzał się po pasażu biegnącym przez całą długość centrum handlowego.
Zobaczył wymizerowane matki pchające wózki ze swoimi pociechami, grupkę starszych
osób, które przyszły tu nie tyle robić zakupy, ile pospacerować i pogawędzić. Skupił
ponownie wzrok na północnym wejściu do centrum. Z niego, bez wątpienia, skorzysta kobieta,
z którą jest umówiony, bo dokładnie naprzeciwko znajduje się przystanek autobusowy. A ona
innego środka transportu nie ma. Półciężarówkę przyjaciela, z którym od jakiegoś czasu żyła,
po raz czwarty w ciągu ostatnich czterech miesięcy zajął komornik. Pewnie dziewczyna
zaczyna mieć już tego serdecznie dosyć. Do odległego o jakąś milę przystanku autobusowego
przy głównej drodze znowu, chcąc nie chcąc, będzie musiała dojść piechotą. Przyjedzie z
dzieckiem. Nigdy nie zostawiała małej pod opieką przyjaciela. To Jackson wiedział na pewno.
W interesach używał zawsze nazwiska Jackson, ale w przyszłym miesiącu nikt już go sobie
nie skojarzy z korpulentnym, niemłodym mężczyzną w garniturze w jodełkę, jakim był obecnie.
Ponownie zmienią się nie do poznania rysy jego twarzy. Prawdopodobnie zrzuci trochę
kilogramów. Doda sobie albo ujmie wzrostu, tudzież włosów. Będzie mężczyzną czy kobietą?
Kimś w sile wieku czy młodzieńcem? Często zdarzało mu się zapożyczać
powierzchowność od znanych sobie ludzi. Czasem kopiował ją w całości, kiedy indziej
czerpał inspirację z cech zewnętrznych kilku osób, zszywając misternie poszczególne
fragmenty, aż do uzyskania zadowalającego efektu końcowego w postaci doskonałego
kamuflażu. Gatunki należące do rzadkiej klasy hermafrodyt zawsze go fascynowały.
Uśmiechnął się na myśl o tych niezrównanych fizycznych dwulicowcach.
Jackson odebrał pierwszorzędne wykształcenie w jednej z najbardziej prestiżowych
uczelni Wschodniego Wybrzeża. Łącząc zamiłowanie do aktorstwa z wrodzonymi
uzdolnieniami do nauk przyrodniczych i chemii, zrobił tam dwa dyplomy z dziedzin tak
odległych, jak dramaturgia i inżynieria chemiczna. Rankami ślęczał nad skomplikowanymi
wzorami i mieszał smrodliwe mikstury w laboratorium chemicznym, wieczorami brał aktywny
udział w przygotowywaniu inscenizacji klasycznych sztuk Tennessee Williamsa lub Arthura
Millera.
Zdobytą na studiach wiedzę teraz z powodzeniem wykorzystywał w praktyce. Och, gdyby
tak mogli go w tej chwili zobaczyć koledzy z uczelni!
Jak przystało na mężczyznę w średnim wieku ze sporą nadwagą i wyraźnym brakiem
kondycji – wynikającymi z siedzącego trybu życia – na jakiego się dzisiaj ucharakteryzował,
na czoło wystąpiła mu kropelka potu. Jackson uśmiechnął się do siebie. W dumę wbiła go ta
reakcja organizmu, choć po części przyczyniła się do niej nieprzepuszczająca powietrza
watowana podpinka, włożona pod ubranie, by dodać sobie tuszy i zamaskować wysportowaną
sylwetkę.
Jackson szczycił się swoją umiejętnością całkowitego wczuwania się w rolę. Do
osobowości, w którą w danej chwili się wcielał, zdawał się nawet dostosowywać przebieg
rozmaitych zachodzących w jego organizmie reakcji chemicznych.
Z reguły nie bywał w centrach handlowych. Gust miał o wiele bardziej wyrafinowany.
Jednak jego klienci właśnie w tego typu miejscach czuli się najpewniej, a to odgrywało w
uprawianym przez niego procederze ważną rolę. Na spotkaniach, które aranżował, ludzie
zwykli tracić nad sobą panowanie, czasami w negatywnym tego określenia znaczeniu. Kilka
miało bardzo burzliwy przebieg, wystawiając na ciężką próbę jego refleks i dar improwizacji.
Reminiscencje te znowu przywołały uśmiech na wargi Jacksona. Jednak każdy sukces ma
swoją cenę. Gra szła o wysoką stawkę. A wystarczy jedno potknięcie, by wszystko wzięło w
łeb.
Uśmiech szybko spełzł z jego warg. Zabijanie nie należało do rzeczy przyjemnych. Rzadko
znajdowało usprawiedliwienie, ale czasami innego wyjścia nie było. Miał swoje powody, by
żywić nadzieję, że wynik dzisiejszego spotkania nie zmusi go do powzięcia tak drastycznych
kroków.
Osuszył chusteczką spocone czoło i poprawił sobie mankiety koszuli. Przygładził odstający
lekko kosmyk starannie wymodelowanej peruki z włókna syntetycznego. Prawdziwe włosy
skrywał pod przylegającym ciasno do głowy lateksowym czepkiem.
Otworzył drzwi do pomieszczenia wynajętego w pasażu i wszedł do środka. Panował tu
ład i porządek – nienaturalny ład i porządek, przemknęło mu przez myśl, kiedy rozejrzał się po
wnętrzu. Brakowało atmosfery typowej dla miejsca, w którym się pracuje.
Sekretarka siedząca za tandetnym metalowym biurkiem podniosła na niego wzrok. Zgodnie
z otrzymanymi wcześniej instrukcjami nie odezwała się słowem. Nie wiedziała, kim jest ten
człowiek ani po co ją tu posadzono. Miała wyjść zaraz po zjawieniu się osoby, z którą Jackson
był umówiony. Wkrótce, z portmonetką grubszą nieco o honorarium otrzymane za tę drobną
przysługę, będzie już opuszczała miasto autobusem. Jackson nie zaszczycił jej nawet
spojrzeniem. Była tylko statystką w jego najnowszej inscenizacji.
Przed kobietą stała bezproduktywnie maszyna do pisania, a obok głuchy telefon. Tak,
stanowczo za schludnie – uznał Jackson, ściągając brwi. Wpatrywał się przez chwilę w plik
papieru maszynowego piętrzący się na biurku. Nagłym ruchem rozsypał kilka kartek na blacie.
Potem przestawił aparat telefoniczny i energicznymi obrotami wałka wkręcił czystą kartkę
papieru w maszynę do pisania.
Ocenił krytycznym okiem efekt swoich zabiegów i westchnął. Trudno myśleć o wszystkim
naraz.
Przeszedł przez mały przedpokoik, otworzył drzwi po prawej stronie i wkroczył do
malutkiego wewnętrznego gabinetu. Usiadł za sfatygowanym drewnianym biurkiem. Z rogu
pokoju gapił się nań wygaszonym ekranem mały odbiornik telewizyjny. Jackson sięgnął do
kieszeni po paczkę papierosów, zapalił, odchylił się na oparcie fotela. Robił, co mógł, żeby
się rozluźnić, ale nie było to łatwe przy stałym przypływie adrenaliny. Pogładził cienki,
ciemny wąsik wykonany, podobnie jak peruka, z włókna syntetycznego. Nos również uległ
poważnej metamorfozie. Wystarczyło trochę modeliny i z kształtnego, wąskiego zrobił się
szeroki i lekko skrzywiony. Mały pieprzyk widniejący u nasady tego spreparowanego nosa też
nie był prawdziwy: żelatyna wymieszana w gorącej wodzie z ziarnkami lucerny. Koronki
nałożone na zęby nadawały im wygląd krzywych i popsutych. Nawet najmniej spostrzegawczy
obserwator powinien zapamiętać wszystkie te szczegóły. Kiedy więc zostaną usunięte, Jackson
w zasadzie zniknie. A czyż nie o to właśnie chodzi komuś zaangażowanemu całym sercem w
nielegalną działalność?
Wkrótce, jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, znowu się zacznie. Za każdym razem
było trochę inaczej, ale właśnie to podniecało: ta niepewność. Spojrzał ponownie na zegarek.
Tak, wkrótce. Spodziewał się, że spotkanie z oczekiwaną kobietą będzie bardzo
produktywne, a co ważniejsze, korzystne dla obu stron.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin