Eskortowce typu Bridgewater 1928.pdf

(3205 KB) Pobierz
WIELKA BRYTANIA
Technika morska
BROŃ
Eskortowce
1928
Eskortowce typu Bridgewater
Bridgewater class sloops
W pierwszej połowie lat dwudziestych bry-
tyjska marynarka wojenna stanęła przed koniecz-
nością zastąpienia w najbliższym okresie pozosta-
jących jeszcze w służbie eskortowców określanych
jako Flowers oraz oceanicznych trałowców floty ty-
pu Hunt. Jak to zwykle bywa w czasach pokojo-
wych równocześnie dały o sobie znać oszczędno-
ści budżetowe, które spowodowały, że projekt no-
wej jednostki miał łączyć w sobie cechy eskortowca
i oceanicznego trałowca. W rezultacie ustaleń w
październiku 1924
roku postawiono ostatecznie
zadanie skonstruowania słupa z napędem na 2
śruby, który mógłby również realizować zadania
oceanicznego trałowca floty. Zgodnie z założeniami
długość okrętu nie mogła przekraczać 91,5 m, a
jego zanurzenie 2,59 m. Maksymalna prędkość
nowej jednostki miała sięgać 18 węzłów, a jej zasięg przy prędkości ekonomicznej wynosić 5000 Mm.
W dniu
3 listopada 1924
roku podjęto
wstępną decyzję o budowie
2 prototypowych
okrętów,
z których jeden miał zostać wyposa-
żony w
klasyczną siłownię turbinową,
nato-
miast drugi otrzymać
silniki wysokoprężne,
tak by można było przeprowadzić próby porów-
nawcze dotyczące efektywności obu systemów
napędowych. Jednak jeszcze w
grudniu 1924
zrezygnowano z siłowni wysokoprężnej z braku
odpowiednich brytyjskich silników diesla. Wy-
porność eskortowców miała wynosić 1300 t przy
długości kadłuba 85,4 m, prędkość maksymalna
przy napędzie turbinowym 18 węzłów, a pod-
stawowe uzbrojenie obejmować 2 działa kal. 102 mm, przystosowane do prowadzenia ognia plot. z uwagi na wspomnia-
ne już wcześniej ograniczenia finansowe, Admiralicja forsowała uzbrojenie eskortowców w
2 działa kal. 102 mm QF Mk
IV,
których dysponowała zapasem pochodzącym z wycofanych ze służby kontrtorpedowców. Działa te nie mogły jednak
prowadzić ognia celów powietrznych, a zagrożenie ze strony lotnictwa stawało się z wolna coraz bardziej realne. Osta-
tecznie w drodze kompromisu ustalono, że działo kal. 102 mm na stanowisku dziobowym będzie mogło prowadzić ogień
do samolotów, zaś działo na stanowisku rufowym wyłącznie do celów nawodnych i lądowych. Wobec braku drugiego
działa do ognia plot. zmodyfikowany projekt przewidywał wyposażenie eskortowców w
poczwórnie sprzężony wkm
2
plot. kal. 12,7 mm,
jednak ten model uzbrojenia znajdował się jeszcze w fazie prób i nie trafił od razu na pokład okrętów.
Nowe jednostki miały również otrzymać
wyposażenie trałowe
w postaci zamontowanych na pokładzie rufowym windy
trałowej i żurawików, tak by w razie potrzeby mogły pełnić funkcję pełnomorskich trałowców. Projekt przewidywał także
bomby głębinowe
jako uzbrojenie zop, które jednak w czasach pokojowych nie miało być montowane na okrętach.
Prototypowe
eskortowce
otrzymały nazwy
Bridgewater
i
Sandwich,
a ich budowę zlecono w
ramach programu 1927 Eslimates
stoczni R. & W. Hawthorn Leslie Co.
Ltd w Herburn-on-Tyne, zaś prze-
znaczono je do służby dozorowej na
wodach Zatoki Perskiej.
Stępkę
pod
budowę nowych jednostek położono
odpowiednio
6
i
8 lutego 1928,
skromne wodowanie nastąpiło
14
i
29 września
tego roku, zaś do służ-
by w Royal Navy Bridgewater
wszedł
14 marca,
a Sandwich
23
marca 1929
roku.
Wyporność
standardowa
slupów typu Bridgewater wynosiła
1045 t,
a pełna odpowiednio
1600 t
przy długości całkowitej kadłuba
81,2 m,
szerokości
10,4 m
i zanurzeniu
3,73
m. Napęd
jednostek stanowiły 2 turbiny parowe Parsons o łącznej mocy 2000
KM, które za pośrednictwem przekładni zębatej poruszały 2 śruby napędowe.
Turbiny były zaopatrywane w parę przez 2 trójwalczakowe, opalane paliwem
płynnym kotły typu Admiralicji. Układ napędowy zapewniał maksymalną pręd-
kość na poziomie
16,5 węzła.
W czasie prób Bridgewater osiągnął 17,24, a
Sandwich 17,27 węzła. Zapas paliwa płynnego wynosił 282 t, co przy zużyciu
na poziomie 0,54 l/godzinę przy prędkości ekonomicznej 10 węzłów zapewnia!
zasięg około 5220 Mm.
Początkowo podstawowe
uzbrojenie
nowych slupów składało się z 2
dział kal. 102 mm L/45 QF Mk V, przy czym działo na stanowisku dziobowym
było przystosowane do prowadzenia ognia plot., zaś na stanowisku rufowym
jedynie do celów nawodnych i lądowych. Zmiana rufowego działa kal. 102 mm
na wersję plot. nastąpiła dopiero w czasie modernizacji w 1938 roku. Działa
kal. 102 mm L/45 QF Mk V wystrzeliwały ważące 14,25 kg pociski HE z pręd-
kością początkową 806 m/s. Ładunek miotający stanowiło 3,54 kg kordytu MD
16. Maksymalna pozioma donośność dział przy kącie podniesienia lufy +45°
wynosiła 12500 m, zaś pułap przy kącie +80° odpowiednio 8760 m. Działa
mogły prowadzić ogień w płaszczyźnie pionowej w przedziale od -5° do +85°.
Szybkostrzelność dział kal. 102 mm wynosiła od 8 do 13 strzałów na minutę.
Z uwagi na przewidywane pełnienie przez slupy funkcji dozorowych w
odległych akwenach, gdzie często
przychodziło im reprezentować władze
Imperium Brytyjskiego, okręty wyposa-
żono w 2 działka salutacyjne Hotchkiss
3-funtowe (kal. 47 mm), które mogły
oddawać do 15 strzałów na minutę.
Działka te zostały usunięte w czasie
modernizacji w 1938 roku, a na ich
stanowiskach zamontowano 2 po-
czwórnie sprzężone wkm-y plot. kał.
12,7 mm Vickers Mk III. Mogły one
prowadzić ogień plot. w płaszczyźnie
pionowej w przedziale od -10° do +80°,
wystrzeliwując pociski z prędkością
początkową 768 m/s.
Do zwalczania zagrożeń ze
strony okrętów podwodnych, co stano-
wiło nawiązanie do wojennej służby
poprzedników typu Flowers, jednostki
wyposażono również w
2 zrzutnie
z zapasem 4 bomb głębinowych, z tym jednak, że w czasie pokoju uzbrojenia tego nie
montowano na pokładzie, a jedynie przechowywano w magazynach w bazach, gotowe do natychmiastowego za-
instalowania w razie kryzysu. Zgodnie z projektem okręty typu Bridgewater otrzymały także wyposażenie trałowe zamon-
towane na pokładzie rufowym. Załoga jednostek liczyła 100 marynarzy i oficerów.
3
Okręty typu
HMS Bridgewater
L01,
U01. Stocznia:
Hawthorn Leslie,
w
Herburn-on-Tyne.
Data za-
mówienia:
19.09.1927.
Położenie
stępki:
06.02.1928.
Wodowanie:
14.09.1928.
Wejście do służby:
14.03.1929.
Los okrętu: sprzeda-
wany w dniu
22 maja 1947
roku.
Dane
taktyczno-techniczne.
Wyporność standardowa:
1045
t.
Wyporność pełna:
1600 t.
Długość całkowita:
81,20 m.
Szerokość:
10,40 m.
Zanurzenie:
3,73 m.
Napęd:
2 trójwalczakowe, opalane paliwem płynnym kotły typu Admiralicji, 2
turbiny parowe Parsons o łącznej mocy 2000 KM, 2 śruby napędowe.
Prędkość maksymalna:
projektowana 16,5 w., na
próbach 17,24 w.
Zapas paliwa:
282 t.
Zasięg:
5220 Mm/10 w., 4750 Mm/15 w.
Uzbrojenie:
2 działa kal. 102 mm L/45
QF Mk V (2 x I), 2 działa kal. 47 mm 3pdr Hotchkiss L/40 Mk I (2 x I), 8 km plot kal. 12,7 mm Vickers Mk III (2 x IV), 2
zrzutnie bomb głębinowych (z zapasem 4 bomb); później zamiast 12,7 mm plot 4 działa plot kal. 20 mm Oerlikon.
Załoga:
96 osób.
HMS Sandwich
L12, U12.
Stocznia:
Hawthorn Leslie,
w
Her-
burn-on-Tyne.
Data zamówienia:
19.09.1927.
Położenie
stępki:
09.02.1928.
Wodowanie:
29.09.1928.
Wejście do służby:
23.03.1929.
Los
okrętu: sprzedawany w dniu
8 stycz-
nia 1946
roku.
Dane taktyczno-techniczne. Wy-
porność standardowa:
1045 t.
Wy-
porność pełna:
1600 t.
Długość
całkowita:
81,20 m.
Szerokość:
10,40 m.
Zanurzenie:
3,73 m.
Na-
pęd:
2 trójwalczakowe, opalane pali-
wem płynnym kotły typu Admiralicji, 2
turbiny parowe Parsons o łącznej
mocy 2000 KM, 2 śruby napędowe.
Prędkość maksymalna:
projekto-
wana 16,5 w., na próbach 17,27 w.
Zapas paliwa:
282 t.
Zasięg:
5220 Mm/10 w., 4750 Mm/15 w.
Uzbrojenie:
2 działa
kal. 102 mm L/45 QF Mk V (2 x I), 2 działa kal. 47 mm 3pdr Hotchkiss L/40 Mk I (2 x I), 8 km plot kal. 12,7 mm Vickers Mk
III (2 x IV), 2 zrzutnie bomb głębinowych (z zapasem 4 bomb); później zamiast 12,7 mm plot 4 działa plot kal. 20 mm
Oerlikon.
Załoga:
100 osób.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin