e-book_wahadlarstwo.pdf

(3886 KB) Pobierz
Tomasz Sitkowski
Wahadlarstwo zamiast Radiestezji
Kurs Wahadlarstwa
Warszawa, lipiec 2015
Copyright© by Tomasz Sitkowski, 2015
Wszelkie prawa zastrzeżone
Wydanie II, poprawione
Żadna część tej pracy nie może być powielana
i rozpowszechniana w jakiejkolwiek formie
i w jakikolwiek sposób, bez pisemnej zgody autora
Adres do korespondencji:
tsitkowski@wp.pl
3.
Spis treści :
strona
1.
2.
2.1.
2.2.
2.3.
2.4.
2.5.
2.6.
3.
3.1.
Wstęp. Wahadlarstwo zamiast Radiestezji
Kurs wahadlarstwa
Przyczyna i rodzaje ruchu wahadła
Opis wahadła
Sposób trzymania wahadła
Rodzaje ruchu wahadła
Technika posługiwania się wahadłem
Metodyka pracy z wyrzutem wahadła
Omówienie teorii ruchu wahadła
Hipoteza kierunku obrotów wahadła w
prawo lub w lewo
3.2. Rola opracowanej hipotezy wahadlarstwa
4.
Ilościowe oznaczenia w wahadlarstwie
4.1. Ilościowa ocena stopnia oddziaływania
anomalii geomagnetycznych na organizm
człowieka
4.2. Ilościowe oznaczenia przy poszukiwaniu
wody
5.
Zakończenie
6.
Wnioski
7.
Spis literatury
4.
8.
8.
9.
10.
14.
15.
17.
29.
46.
51.
52.
52.
63.
67.
68.
72.
4.
1. Wstęp. Wahadlarstwo zamiast Radiestezji
Praktyka posługiwania się różdżką i wahadłem, znana od
niepamiętnych czasów, nazywana jest dzisiaj
Radiestezją.
Powszechnie uważa się zatem, że Radiestezja znana jest od
tysiącleci, to jest od starożytnego Egiptu i Chin. W tym miejscu
należy jednak rozczarować czytelników, którzy uzyskali taką
wiedzę z innych podręczników Radiestezji lub na kursach tego
przedmiotu. To prawda, że posługiwanie się różdżką i wahadłem
znane jest od wieków, ale nie prawdą jest, że była to Radiestezja.
Pojęcie Radiestezji powstało dopiero w latach dwudziestych XX
wieku. Radiestezja to specjalnie ułożona przez francuskich
różdżkarzy hipoteza zjawiska i metodyka posługiwania się
przyrządami. Radiestezja przyjmuje założenie o istnieniu
specjalnego rodzaju promieniowania, które przyczynia się do
powstania ruchu przyrządów oraz proponuje posługiwanie się
metodyką działania mentalnego. Przedtem nikt o takiej metodzie
nie słyszał. Zjawisko różdżkarstwa i wahadlarstwa w okresie
poprzedzającym powstanie hipotezy radiestezji, nazywało się
Rabdomancją,
co oznaczało wróżenie z ruchów różdżki lub
wahadła, a zatem nie miało nic wspólnego z hipotezą
radiestezyjną. Tak więc twierdzenie, że Radiestezja znana jest od
wieków nie jest prawdą.
Można się spytać, a jakie znaczenie ma to wyjaśnienie. Otóż ma
i to duże. Wyjaśnienie zjawiska poruszania się różdżki i wahadła
zależało zawsze od stanu wiedzy w danym okresie, w którym
dokonywano tego wyjaśnienia. Jak wspomniano, pojęcie
Radiestezji oznacza odczuwanie specjalnego promieniowania.
5.
To specjalne „promieniowanie radiestezyjne” ma być odbierane
nieświadomie przez człowieka (radiestetę) i objawia się w postaci
ruchów różdżki i wahadła.
Powstanie pojęcia Radiestezji było próbą objaśnienia przez
francuskich różdżkarzy teorii ruchów przyrządów, próbą,
w której można odnaleźć ślady i sugestie współczesnych
ówcześnie odkryć naukowych. Musimy uzmysłowić sobie fakt,
że powstanie tego pojęcia nastąpiło w okresie takich
odkryć naukowych jak na przykład: promieniotwórczość,
promieniowanie elektromagnetyczne, fale elektromagnetyczne
oraz promieniowanie kosmiczne. Autorzy pojęcia Radiestezja,
wymyślili hipotezę istnienia specjalnego „promieniowania
radiestezyjnego” prawdopodobnie w całkiem dobrej wierze
i z nadzieją, że nauka już w krótce odkryje nieznane
„promieniowanie radiestezyjne” tak samo, jak odkryła inne
rodzaje promieniowania. Dlatego na utworzenie pojęcia
Radiestezja można spoglądać jako na próbę postępowego w tym
czasie wyjaśnienia zjawiska. Jeśli zatem z zaufaniem spojrzeć na
powstanie hipotezy zjawiska radiestezji, to można by dojść do
wniosku, że zmierzano w dobrym kierunku, zgodnie
z ówczesnymi trendami postępu naukowego.
Wydaje się jednak, że hipoteza zjawiska Radiestezji była
nadmiernie, na zapas optymistyczna. Wiara w Radiestezję
utrzymuje się do dziś na pewien kredyt zaufania, jednak ten
kredyt zaufania jest już dość długi, bo wynosi około 90 lat. Trzeba
uczciwie powiedzieć, że nikt do tej pory nie zdołał udowodnić
obiektywnego istnienia „promieniowania radiestezyjnego”.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin