Samobieżne działo 3,7 cm Pak 35-36 auf Renault UE 1940.pdf

(12124 KB) Pobierz
NIEMCY
Technika lądowa
BROŃ
1940
Samobieżne działa
Lekki niszczyciel czołgów 3,7 cm PaK 35/36 auf Renault UE (f)
3,7 cm Pak Selbstfahrlafette 36 auf Infanterieschlepper Renault UE 630(f)
Dane taktyczno-techniczne
Typ:
lekki niszczyciel czołgów.
Długość:
2,80 m.
Szerokość:
1,74 m.
Wysokość:
1,25 m.
Masa bojowa:
2640 kg.
Opancerzenie:
6-
9 mm.
Silnik:
Renault 85, gaźnikowy, 4-cylindrowy o mocy 38 KM przy
2800 obr./min.
Transmisja:
8-biegowa mechaniczna (Renault UE) lub 5-
biegowa (Renault UE 2).
Prędkość maksymalna:
30 km/h.
Zasięg:
80
km.
Pokonywane przeszkody:
ściany 0,5 m, rowy 1,5 m. rowy 0,5 m.
Załoga:
2 osoby.
W Niemczech już w
1929
roku powstał prototyp
samobieżnego
działa przeciwpancernego 3,7 cm TaK L/45
na podwoziu ciągnika
gąsienicowego WD. Jednak seryjną produkcję pojazdów, określanych w
niemieckiej armii mianem Panzerjager, rozpoczęto dopiero po wybuchu
II wojny światowej.
Wiosną
1940
roku dzięki decyzji Urzędu Uzbrojenia Wojsk Lą-
dowych przyjęto do uzbrojenia Wehrmachtu pierwszy lekki niszczyciel
czołgów -
Panzerjager I.
Był on udanym połączeniem podwozia czołgu
PzKpfw I Ausf. B z doskonałą czeską armatą ppanc. Skoda A-5 kal. 47
mm. Warto wspomnieć, że pierwotnie rozważano uzbrojenie tych pojaz-
dów w niemieckie armaty ppanc Pak 35/36 kal. 37 mm. Projekt taki
powstał w końcu
1939
roku w biurze konstrukcyjnym firmy Alkett (Alt-
markische Kettenfabrik GmbH) z Berlina. Przygotowaną drewnianą
makietę działa samobieżnego zaprezentowano nawet przedstawicielom
Urzędu Uzbrojenia. Jednak nie wzbudziła ona większego zaintereso-
wania. Główne zastrzeżenia były spowodowane niewystarczającymi
osiągami balistycznymi armat Pak 35/36. Obawiano się, że pociski tych
armat będą mało skuteczne w walce z dobrze opancerzonymi, francu-
skimi czołgami średnimi. W niektórych opracowaniach wspomina się, że
nieliczne Panzerjagery mogły zostać przejściowo uzbrojone w niemiec-
kie armaty, być może w oczekiwaniu na dostawy wystarczającej ilości
armat Skoda A-5. Wydaje się to jednak mało prawdopodobne.
2
Zdjęcia z walk we Francji w
maju-czerwcu 1940 roku wskazują,
że zdarzało się tworzenie improwi-
zowanych
samobieżnych
dział
przeciwpancernych poprzez osa-
dzenie armaty Pak 35/36 na nad-
woziu kołowego ciągnika artyleryj-
skiego
Kfz. 69
(Krupp
L2 H 143)
bez zdejmowania kół, czy jakich-
kolwiek innych modyfikacji. W
czerwcu 1940 roku w
44. górskim
dywizjonie
przeciwpancernym
wchodzącym w skład 1. Dywizji
Strzelców Górskich znajdował się
ciągnik Kfz. 69, który został zmody-
fikowany poprzez zamontowanie na
nim specjalnej ramy z obrotową
podstawą armaty Pak 35/36. We-
dług niektórych publikacji w wspo-
mnianej jednostce także dwa inne
egzemplarze ciągnika firmy Krupp
uzbrojono w armatę ppanc kal. 37
mm. Jednak w ich przypadku kabi-
nę kierowcy i maskę silnika ochraniały
płyty pancerne o grubości 8 mm. Za-
chowany materiał zdjęciowy potwierdza
także fakt sporadycznego montowania
armat 37 mm na podwoziach lekkich
półgąsienicowych ciągników
Sd.Kfz 10.
Wśród pojazdów zdobytych
przez Wehrmacht w walce z armią fran-
cuską w maju i czerwcu 1940 roku
znajdowały się także lekko opancerzone
ciągniki Renault UE.
Były to niewielkie
pojazdy o dwuosobowej załodze, masie
2,64-3,3 t, napędzane silnikiem o mocy
38-40 KM i poruszające się z maksy-
malną prędkością 30 km/h. Kadłub
chroniły płyty walcowane, łączone nita-
mi o grubości 6-9 mm. Cechą charakte-
rystyczną tych ciągników była zamon-
towana z tyłu pojazdu skrzynia ładunko-
wa o ładowności 400 kg. Pojazdy tego
typu były także przystosowane do holo-
wania specjalnych, opancerzonych
przyczep o masie własnej 776 kg i ła-
downości 500 kg.
Niemcy przejęli ogromną liczbę nieuszkodzonych
Renault UE, prawdopodobnie było ich niemal
1200!
Nic
dziwnego, że francuskie ciągniki uznano za sprzęt typowy i
przyjęto do uzbrojenia armii niemieckiej pod oznaczeniem
Gepanzerter Munitionsschlepper UH 630 (f).
Stosowano
je na szeroką skalę, zarówno do przewożenia amunicji, jak
i holowania armat ppanc, początkowo Pak 35/36, później
także Pak 38.
Jeszcze w czasie kampanii we Francji w
1940
roku
zdarzało się sporadyczne wykorzystywanie zdobycznych
Renault UF do tworzenia improwizowanych samobieżnych
dział ppanc. Z zachowanych zdjęć archiwalnych wynika, że
armatę Pak 35/36 osadzano na kadłubie ciągnika bez
zdejmowania kół, czy jakichkolwiek innych modyfikacji.
Koła armaty umieszczano w załamaniach przednich błotni-
ków Renault UE, a ogony łoża dolnego mocowano do
skrzyni ładunkowej. Trudno o prostsze rozwiązanie. Warto
dodać, że dla uniknięcia omyłkowego ostrzelania przez
własne oddziały nic tylko na kadłubie ciągnika, ale także na
tarczy ochronnej armaty malowano duże krzyże belkowe.
3
W
grudniu 1940
roku zapadła decyzja o
przebudowaniu 700 ciągników Renault UE (znajdu-
jących się w dobrym stanie technicznym) na lekkie
samobieżne działa przeciwpancerne. Tym razem
na ciągnikach montowano armaty Pak 35/36 z
łożem górnym i oryginalną tarcza ochronną, ale
bez zdemontowanego łoża dolnego. Powstały w
ten sposób pojazd otrzymał oznaczenie
3,7 cm
Pak Selbstfahrlafette 36 auf Infanterieschlepper
Renault UE 630(f).
Nowe działa samobieżne przy-
dzielano głównie do dywizji piechoty 11 i 12 fali
formowania, w składzie których walczyły od lata
1941 roku na froncie wschodnim. Nie wiadomo ile
dokładnie pojazdów tego typu wykorzystano bojo-
wo na froncie wschodnim. Warto jednak odnoto-
wać, że według niektórych opracowań działa sa-
mobieżne 3,7 cm Pak (Sf) auf Infanterieschlepper
UE (f) stanowiły uzbrojenie także 6 samodzielnych
dywizjonów niszczycieli czołgów o następujących
numerach: 463., 525., 560., 563., 652. i 654. W
każdym z nich teoretycznie powinno być 36 wozów,
w sumie 216 dział samobieżnych.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin