Niszczyciel Acheron1929.pdf

(4822 KB) Pobierz
WIELKA BRYTANIA
Technika morska
BROŃ
Niszczyciele
1929
Niszczyciel grupy Amazon typu A – HMS Acheron H45
Amazon-class A-subclass destroyer – HMS Acheron H45
HMS Acheron H45.
Stocznia:
John Thornycroft & Co. Woolston.
Położenie stępki:
29.10.1928.
Wodowanie:
18.03.1929.
Wejście do służby:
13.10.1931.
Los okrętu: zatonął na
minie
17 grudnia 1940
roku.
Dane taktyczno-techniczne: Wyporność standardowa:
1501 t.
Wyporność pełna:
1801 t.
Długość całkowita:
98,45 m.
Długość w linii wodnej:
97,50 m.
Długość między pionami:
95,10 m.
Szerokość:
9,83 m.
Zanurzenie średnie:
3,73 m.
Napęd:
3 kotły wodnorurkowe sys-
temu Thornycroft Special, 2 zespoły turbin parowych systemu Parsons, 2 śruby.
Zapas paliwa:
388 t oleju napędowego.
Prędkość maksymalna: 35,25
węzła.
Zasięg:
4800 Mm/15 w., 5340
Mm/12,5 w.
Wyposażenie:
3-metrowy dalmierz MQ.1, dalocelownik DDS, hydrolokator Asdic,
trał TSDS.
Uzbrojenie:
4 działa kal. 120 mm L/45 QF Mk IX na podstawach Mk XIV (4 x I) z
zapasem 190 pocisków na lufę, 2 działa plot kal. 40 mm Vickers L/39 pom-pom QF 2-pounder
Mk II (2 x I) z zapasem 500 pocisków na lufę, 4 karabiny maszynowe kal. 7,7 mm Lewis z zapa-
sem 2000 pocisków na lufę, 8 wyrzutni torped kal. 533 mm w poczwórnych aparatach QR.III (2
x IV), 3 pojedyncze zrzutnie bomb głębinowych (6 bomb).
Załoga:
138 oficerów i marynarzy.
HMS Acheron
należał do pierwszego typu A bry-
tyjskich standardowych niszczycieli z lat 30-tych (grupy
typów A - I lub Amazon). Zamówiono go w stoczni
Thor-
nycroft w Woolston
(część Southampton)
29 maja 1928
roku (pozostałe okręty tego typu zamówiono
6 marca
1928
roku). Stępkę pod jego budowę położono
29 paź-
dziernika 1928,
a kadłub wodowano
18 marca 1930
ro-
ku. Okręt ukończono dopiero
13 października 1931,
oko-
ło półtora roku po pozostałych, z uwagi na problemy z
siłownią. W odróżnieniu od innych niszczycieli tego typu,
zainstalowano na nim eksperymentalnie kotły Thornycroft
o wyższym ciśnieniu pary (35 at.) oraz bardziej skompli-
kowaną siłownię, zawierającą dodatkowe turbiny średniego ciśnienia ze stopniem dla prędkości krążowniczej. Siłownia
była bardziej ekonomiczna, lecz kotły i turbiny wykazywały spore problemy z niezawodnością w toku eksploatacji okrętu
mimo dokonywanych modyfikacji. Nazwa niszczyciela pochodziła od rzeki w mitologii greckiej.
Główne uzbrojenie stanowiły
cztery działa kalibru 120 mm, rozmiesz-
czone po dwa na dziobie i rufie, w su-
perpozycji. Do obrony przeciwlotniczej
służyły dwa automatyczne działa kal. 40
mm Vickers Mk II (pom-pom) na plat-
formie między kominami. Na śródokrę-
ciu niszczyciel posiadał dwa poczwórne
aparaty torpedowe kalibru 533 mm, w
osi symetrii kadłuba. Uzbrojenie przeciwpodwodne było słabe i stanowiło je tylko sześć bomb głębinowych w trzech
zrzutniach na rufie. Kilkakrotnie w toku służby przechodził remonty i modyfikacje. W czerwcu 1940 roku, podobnie jak na
innych brytyjskich niszczycielach, zamieniono na nim drugi poczwórny aparat torpedowy na działo przeciwlotnicze 76
mm. W tym czasie też powiększono kąty ostrzału w poziomie działek 40 mm i wzmocniono uzbrojenie przeciwpodwodne
do 2 miotaczy i 1 zrzutni bomb głębinowych z 30-40 bombami (salwa z 5 bomb).
2
Acheron wszedł do służby
13 października 1931
roku we
Flocie Atlantyckiej, początkowo
służąc do celów doświadczalnych.
29 sierpnia 1932
roku przydzielono
go do
3. Flotylli Niszczycieli
(3
rd
Destroyer Flotilla) na Morzu Śród-
ziemnym. W
czerwcu 1936
roku
powrócił do Wielkiej Brytanii w celu
prób mocy maksymalnej siłowni
oraz remontu, trwającego od 17
lipca 1936 roku. 8 lutego 1937 roku
Acheron wszedł do służby w lokal-
nej flotylli w Portsmouth jako okręt
przydzielony do szkoły artyleryjskiej HMS Vernon, zamiast HMS Ambuscade. W czerwcu-lipcu 1937 zamontowano mu w
Rosyth hydrolokator Asdic.
1 listopada 1937
roku Acheron miał kolizję z barką w Portsmouth, po czym był tam napra-
wiany do 6 grudnia. Był następnie przydzielony do bazy w Portsmouth, a od marca do grudnia 1938 roku przeszedł tam
ponowny remont turbin. W 1939 roku został ponownie szkolnym okrętem artyleryjskim we flotylli Vernon (zamiast HMS
Windsor).
W chwili wybuchu II wojny światowej Acheron znajdował się w remoncie w Portsmouth. Następnie wszedł w skład
18. Flotylli Niszczycieli
operującej w rejonie Portsmouth i na wodach Kanału La Manche. W okresie między grudniem
1939 a marcem 1940 roku przeszedł kolejny remont siłowni, po którego zakończeniu otrzymał nowy przydział do
16. Flo-
tylli Niszczycieli
Home Fleet. Acheron wziął udział w kampanii norweskiej. 18 kwietnia był na miejscu lądowania pod
Andalsnes, a następnie pod Namsos. Niszczyciel uczestniczył także w końcu maja w operacji Alphabet eskortując do
Norwegii lotniskowce Glorious i Ark Royal, ubezpieczające ewakuację sił alianckich. Po powrocie na wody ojczyste pełnił
służbę konwojową na Kanale La Manche. W czerwcu 1940 roku jednostkę dozbrojono w Portsmouth montując działo
plot. kal. 76 mm, a następnie wszedł w skład 22. Flotylli Niszczycieli Dowództwa Portsmouth.
W dniu
20 lipca 1940
roku w rejonie
St. Catherine Point Acheron został uszko-
dzony w wyniku ataku niemieckich bombow-
ców, które zrzuciły 9, na szczęście niecelnych
bomb, nie uzyskując bezpośredniego trafie-
nia. Usuwanie uszkodzenia podjęto 6 sierpnia
w Portsmouth. W czasie prowadzonego re-
montu w dniu
24 sierpnia 1940
roku nisz-
czyciel został poważnie uszkodzony w wyniku
nieprzyjacielskiego nalotu na bazę. Trafienie
w część rufową spowodowało śmierć 2, a
ranienie dalszych 3 członków załogi. Uszko-
dzeniu uległa nadbudówka, maszynownia
oraz działo kal. 120 mm ze stanowiska Y. Naprawy trwały do początków grudnia 1940 roku, a w ich toku między innymi
wymieniono działo na egzemplarz z niszczyciela HMS Boadicea, zaś jednostka powróciła do służby jako szkolny niszczy-
ciel artyleryjski.
W dniu
17 grudnia 1940
roku w trakcie prób przeprowadzanych w pobliżu wyspy Wight, między St. Catherine
Point a Ventnor Pier HMS Acheron wszedł na minę zrzuconą prawdopodobnie przez maszyny Luftwaffe. Eksplozja znisz-
czyła dziobową część okrętu, który zatonął w czasie zaledwie 4 minut w punkcie o współrzędnych 50°32'N i 01°26'W.
Wraz z jednostką zginęło 167 członków jej załogi, w tym 6 oficerów, zaś uratowano jedynie 19 marynarzy oraz 25 znajdu-
jących się na pokładzie pracowników ekip stoczniowych.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin