W 1909 roku w Górach Skalistych po stronie Kanady przy granicy z Kolumbią Brytyjską dokonano odkrycie o kardynalnym znaczeniu. Znane jest pod nazwą łupków Burgess i chociaż jest to naturalna formacja geologiczna, nie ma właściwości magnetycznych. Jest niemal jak wehikuł czasu, który pozwoli nam odwiedzić przeszłość. Bardzo odległą przeszłość. Ten wapienny kamieniołom powstał blisko 570 milionów lat temu i pamięta to, co paleontologowie nazywają „kambryjska eksplozją”. Wtedy właśnie trwała epoka masowego „wymierania” i wygasania na ewolucyjnym zegarze, a rezultacie znów pojawiały się epoki, kiedy życie rozwijało się obficie w przeogromnej mnogości form. )inteligentny „stwórca” być może zdołałby dokonać tego bez tych chaotycznych epizodów „egzystencjalnej” hossy i bessy).
Większość żyjących współcześnie zwierząt ma swoje korzenie w tym wielkim kambryjskim „inspekcie”, lecz do roku 1090 nie byliśmy w stanie dostrzec ich w naturalnych dla nich środowisku. Wcześniej zatem musieliśmy w dużej mierze opierać się na dowodach w formie kości i skorup, natomiast łupki z Burgess zawierają liczne skamieniałości z zachowaną „splanchną”, czyli tkankami miękkimi, wliczając w to treść przewodu pokarmowego. Jest to swego rodzaju kamień z Rosetty, z pomocą którego można rozkodowywać rozmaite formy życia.
ArturKejn