PIERWSZA KSIĘGA KRONIK
Wstęp do Ksiąg Kronik.
1Krn 1. GENEALOGIE. Od Adama do Abrahama. Potomkowie Abrahama. Potomkowie Ezawa.
1Krn 2. Potomkowie Jakuba. Pokolenie Judy.
1Krn 3. Potomkowie Dawida. Królowie judzcy. Po niewoli babilońskiej.
1Krn 4. RODOWODY POKOLEŃ POŁUDNIOWYCH.. Potomkowie Judy. Potomkowie Symeona.
1Krn 5. Potomkowie Rubena. Potomkowie Gada. Potomkowie Lewiego i arcykapłani.
1Krn 6. Potomkowie Lewiego, Gerszoma, Merariego, Kehata, Aarona i jego potomków aż do Achimaasa. Miasta kapłańskie i lewickie.
1Krn 7. RODOWODY POKOLEŃ PÓŁNOCNYCH.. Potomkowie Issachara. Potomkowie Beniamina. Potomkowie Neftalego. Potomkowie Manassesa. Potomkowie Efraima. Potomkowie Asera.
1Krn 8. Potomkowie Beniamina i ich siedziby. Ród Saula.
1Krn 9. Źródło historyczne rodowodów.. Mieszkańcy Jerozolimy. Ród Saula.
1Krn 10. Porażka i śmierć Saula.
1Krn 11. DAWID KRÓLEM.. Namaszczenie Dawida na króla w Hebronie. Zdobycie Jerozolimy. Wykaz sławnych wojowników..
1Krn 12. Pierwsi zwolennicy Dawida w Siklag. Wykaz przyłączających się do Dawida w Hebronie.
1Krn 13. Uroczyste wyprowadzenie arki z Kiriat-Jearim..
1Krn 14. Świetność rządów Dawida. Dwukrotne zwycięstwo nad Filistynami.
1Krn 15. Sprowadzenie Arki do Jerozolimy.
1Krn 16. Arka Przymierza w Jerozolimie.
1Krn 17. Proroctwo Natana i modlitwa Dawida.
1Krn 18. Zwycięstwa Dawida. Współpracownicy Dawida.
1Krn 19. Wojna z Ammonitami i Aramejczykami.
1Krn 20. Zwycięskie wyprawy na Ammonitów. Wojna z Filistynami.
1Krn 21. Spis ludności i jego następstwa.
1Krn 22. Przygotowania do budowy świątyni.
1Krn 23. Podział lewitów i ich czynności.
1Krn 24. Podział kapłanów..
1Krn 25. Śpiewacy.
1Krn 26. Zmiany odźwiernych i inne czynności lewickie.
1Krn 27. Ustrój wojskowy. Urzędnicy królewscy.
1Krn 28. Przepisy Dawida dotyczące świątyni.
1Krn 29. Ofiary na świątynię. Salomon królem.. Koniec życia Dawida.
Wstęp do Ksiąg Kronik
Te dwie księgi, które tekst hebrajski nazywa Dibre Hajjamim (wydarzenia dni), a Wlg za LXX - Paralipomena (rzeczy opuszczone), stanowiły w oryginale jedną księgę. Obecnie uważa się nawet, że obie Księgi Kronik stanowiły tylko część jeszcze większego dzieła, obejmującego również Księgę Ezdrasza i Nehemiasza. Nazwa "Kroniki", przyjęta w większości nowożytnych języków, pochodzi od św. Hieronima, który nazwał je "Kroniką całej historii świętej". Księgi bowiem opisują dzieje całej ludzkości od Adama i początków Narodu Wybranego aż do zakończenia niewoli babilońskiej w r. 538 przed Chr., podając wiele szczegółów, które w innych księgach ST zostały opuszczone.
Zaznaczyć jednak należy, że Kroniki nie są dziełem historyka, lecz teologa, który w przeszłości swego narodu szukał światła i wzorów dla religijnego życia swoich współwyznawców, opuszczając, modyfikując lub dodając to, co odpowiadało jego koncepcji idealnej społeczności teokratycznej. Takie doskonałe wzory widział Autor w postaciach Dawida i Salomona, im też poświęcił większą część swego dzieła.
Od Adama do Dawida są to prawie same rodowody, zaczerpnięte z kodeksu kapłańskiego Pięcioksięgu i ksiąg Jozuego, Samuela i Królewskich, przedstawione w świetle korzystnym dla pokolenia Judy, przodków Dawida, Lewitów i mieszkańców Jerozolimy i pomyślane jako odpowiedni wstęp do dziejów Dawida (1 Krn rozdz. 1-9 [->1 Krn 1,1]). Szczegółowo zaś opisane jest panowanie Dawida (1 Krn rozdz. 10-20 [->1 Krn 10,1]) i panowanie Salomona (2 Krn rozdz. 1-9 [->2 Krn 1,1]) z pominięciem wszystkich wydarzeń kompromitujących tych królów, jak cudzołóstwo Dawida z Batszebą i zamordowanie jej męża Uriasza (2 Sm 2,2-17), niewierność Salomona wobec Pana (1 Krl 11,4-8), a po podziale królestwa - tylko królów judzkich z dynastii Dawidowej, ze szczególnym uwzględnieniem królów wiernych przymierzu z Panem, pobożnych i religijnych na wzór Dawida, jak np. Ezechiasz i Jozjasz, którzy dbali o świątynię, kapłanów i lewitów (2 Krn rozdz. 10-36 [->2 Krn 10,1]).
1-2 Krn zostały napisane po niewoli babilońskiej (2 Krn 36,22n). Według tradycji izraelskiej autorem ich był Ezdrasz po jego powrocie z grupą wygnańców babilońskich w r. 458 przed Chr. Najprawdopodobniej jednak autorem był nieznany lewita z późniejszego okresu: 350-250 przed Chr., skoro pierwsza księga zna jedenaście pokoleń po Zorobabelu (1 Krn 3,19-24) i pozwala sobie na anachronizm w związku z monetą perską, darejkiem (1 Krn 29,7). 1-2 Krn powstały jednak nie później niż w III w., ponieważ Syracydes (200-180 przed Chr.) wykazuje już zależność od nich (por. Syr 47,11 z 1 Krn 16,4; 1 Krn 23,30-32; 1 Krn 25,1-7).
Historyczna wiarygodność, potwierdzona w wielu punktach przez najnowsze badania, nie może być podawana w wątpliwość. Materiały, które Autor zebrał, są w istocie te same, co w innych księgach historycznych Pisma św., tylko przedstawione z punktu widzenia teologa-deuteronomisty. Oprócz tradycji ustnej kronikarz używał różnych źródeł pisanych, zarówno biblijnych (zob. wyżej), jak i pozabiblijnych. Z pozabiblijnych znał przynajmniej czternaście źródeł, które wprawdzie nie zachowały się do naszych czasów, ale Autor je wymienia: w 1 Krn 4,22; 1 Krn 9,1; 1 Krn 27,24; 1 Krn 29,29; 2 Krn 9,29; 2 Krn 12,15; 2 Krn 13,22; 2 Krn 16,11; 2 Krn 20,34; 2 Krn 24,27; 2 Krn 25,26; 2 Krn 26,22; 2 Krn 27,7; 2 Krn 28,26; 2 Krn 32,32; 2 Krn 33,18n; 2 Krn 35,25nn; 2 Krn 36,8. Były to dzieje królów judzkich czy izraelskich oraz pisma niekanoniczne ośmiu proroków.
Autorowi przyświecał podwójny cel: religijny i polityczny. Chciał on nawrócić swoich religijnie obojętnych współwyznawców, wykazując, że pomyślność i szczęście Izraelitów zależało od ich lojalności względem Boga, od wierności narodu wobec przymierza z Panem, od posłuszeństwa Prawu Mojżeszowemu i wiernego przestrzegania przepisów obrzędowych, obowiązujących w świątyni jerozolimskiej. Wskazując zaś na świetną przeszłość królestwa Dawidowego i podkreślając znaczenie dynastii Dawida i obietnic z nią związanych, pragnął Autor podnieść na duchu swych rodaków. Choć po powrocie z niewoli babilońskiej nie uzyskali oni narodowej niepodległości, to przecież Bóg może wskrzesić nowego Dawida, byleby Izraelici pozostali wierni Bogu.
W LXX i Wlg Księgi Kronik następują bezpośrednio po Księgach Królewskich, w Biblii hebrajskiej zaś na samym końcu jako ostatnie z tzw. Ketubim, czyli "Pism", stanowiąc ostatnie księgi święte ST.
W odtworzeniu tekstu oryginalnego Kronik, który ma dużo niedokładności i skażeń w zachowanym tekście masoreckim, znaczne usługi oddają starożytne tłumaczenia LXX i Wlg, ponieważ zostały one dokonane z tekstu hebrajskiego spółgłoskowego.
1Krn 1
GENEALOGIE
Od Adama do Abrahama Rdz 5
1 Adam, Set, Enosz,
1,1—9,44 Te rozdziały są prawie wyłącznie spisami genealogicznymi. Genealogie Rdz 1-12 kończyły się na Abrahamie, genealogie 1 Krn kończą się na Saulu i tak przygotowują historię Dawida, głównego bohatera kronikarza. Można z tym porównać genealogie Chrystusa (Mt 1,1-17; Łk 3,23-38). Kronikarz korzysta z Pięcioksięgu w jego ostatecznej formie oraz z pierwszych ksiąg historycznych, do tego dodaje informacje, prawdopodobnie autentyczne, pochodzące z innych dostępnych mu źródeł. Genealogie te zostały później, po pierwszym wydaniu dzieła, bardzo rozszerzone, ale w tym samym duchu. — Jak gdzie indziej w Biblii, często wskazują one jedynie na luźne więzy pokrewieństwa lub sąsiedztwa. — Między tekstem hebr. a przekładami starożytnymi istnieje wiele rozbieżności, które nie będą tu szczegółowo omawiane.
1,1—2,2 Skracając w rozdz. 1 długie serie Rdz 5 i 11 oraz kopiując ważne fragmenty Rdz 10, kronikarz ze wszystkich linii wywiedzionych od pierwszego człowieka zatrzymuje się tylko na Semicie Abrahamie, a potem na jego synach Izaaku i Jakubie.
2 Kenan, Mahalaleel, Jered, 3 Henoch, Metuszelach, Lamek, 4 Noe, Sem, Cham i Jafet.
1,1-4. Synowie Adama. Więcej szczegółowych informacji dotyczących tej części genealogii znaleźć można w Rdz 5.
5 Synowie Jafeta: Gomer, Magog, Madaj, Jawan, Tubal, Meszek i Tiras. Rdz 10,2-4
6 Synowie Gomera: Aszkanaz, Rifat i Togarma. 7 Synowie Jawana: Elisza i Tarszisz, Kittim i Dodanim.
8 Synowie Chama: Kusz, Misraim, Put i Kanaan. Rdz 10,6-8
9 Synowie Kusza: Seba, Chawila, Sabta, Rama i Sabteka. Synowie Ramy: Saba i Dedan.
10 [Kusz] jeszcze był ojcem Nimroda, który był pierwszym mocarzem na ziemi. Rdz 10,13-18
11 Misraim był ojcem Ludytów, Anamitów, Lehabitów, Naftuchitów, 12 Patrusytów, Kasluchitów i Kaftorytów, z których wyszli Filistyni. 13 Kanaan zaś był ojcem Sydona, swego pierworodnego, potem Cheta
1,13. Ludy Kanaanu. Na temat dodatkowych informacji dotyczących tych ludów zob. komentarz do Wj 3,8.
14 oraz Jebusyty, Amoryty, Girgaszyty, 15 Chiwwity, Arkity, Synity, 16 Arwadyty, Semaryty i Chamatyty.
17 Synowie Sema: Elam, Aszszur, Arpachszad, Lud i Aram. [Synowie Arama]: Us, Chul, Geter i Meszek. Rdz 10,22-29
18 Arpachszad był ojcem Szelacha, a Szelach – Ebera. 19 Eberowi urodzili się dwaj synowie: imię jednego Peleg, gdyż za jego dni ziemia została podzielona, a imię brata jego – Joktan. 20 Joktan był ojcem Almodada, Szelefa, Chasarmaweta, Jeracha, 21 Hadorama, Uzala, Dikli, 22 Ebala, Abimaela, Saby, 23 Ofira, Chawili i Jobaba. Wszyscy ci byli synami Joktana.
24 Sem, Arpachszad, Szelach, Rdz 11,10-26
25 Eber, Peleg, Reu, 26 Serug, Nachor, Terach, 27 Abram, to jest Abraham.
1,5-27. Synowie Noego. Więcej szczegółowych informacji dotyczących tej części genealogii znaleźć można w Rdz 10 i 11.
Potomkowie Abrahama
28 Synowie Abrahama: Izaak i Izmael.
29 Oto ich rodowód: pierworodny Izmaela Nebajot, potem Kedar, Adbeel, Mibsam, Rdz 25,13-16
30 Miszma, Duma, Massa, Chadad, Tema, 31 Jetur, Nafisz i Kedma. Ci byli synami Izmaela.
32 Synowie Ketury, drugorzędnej żony Abrahama: urodziła ona Zimrana, Jokszana, Medana, Midiana, Jiszbaka i Szuacha. Synowie Jokszana: Saba i Dedan. Rdz 25,2-4
33 Synowie Midiana: Efa, Efer, Henoch, Abida i Eldaa. Wszyscy ci byli synami Ketury.
34 Abraham był ojcem Izaaka. Synowie Izaaka: Ezaw i Izrael. Rdz 25,19
Potomkowie Ezawa
35 Synowie Ezawa: Elifaz, Reuel, Jeusz, Jalam i Korach. Rdz 36,10-13; Rdz 36,15-17
36 Synowie Elifaza: Teman, Omar, Sefi, Gatam, Kenaz, Timna i Amalek. 37 Synowie Reuela: Nachat, Zerach, Szamma i Mizza.
38 Synowie Seira: Lotan, Szobal, Sibeon, Ana, Diszon, Eser i Diszan. Rdz 36,20-28
39 Synowie Lotana: Chori i Homam. Siostra Lotana: Timna. 40 Synowie Szobala: Alian, Manachat, Ebal, Szefi i Onam. Synowie Sibeona: Aja i Ana. 41 Synowie Any: Diszon. Synowie Diszona: Chamran, Eszban, Jitran i Keran.
42 Synowie Esera: Bilhan, Zaawan i Jaakan. Syno...
nbogdanus