As_1936_nr43.pdf

(15239 KB) Pobierz

•r

•HpH^^Bk

III

I I j H

•wĘĘ/B^^

J ^ r

•Mm '". JM

f^jr 1

^flHIMhPMI

Mfeste

czesnej wystawie przedolimpijskiej. Dzie

ła artystki rozeszły się szeroko po Polsce

i zagranicy: pomnik Marszałka Piłsud-

skiego w Bydgoszczy, dwa popiersia Pre-

zydenta Mościckiego i Marszałka w re-

prezentacyjnej sali obrad PKO w War-

szawie, „Głowa Derwisza", zakupiona

przez Zbiory Państw, i wreszcie trzy du-

żych rozmiarów rzeźby dekoracyjne w

pawilonie na Wystawie Światowej w Bru-

kseli. Godnym podkreślenia jest również

fakt, iż p. Niewska, jako ostatnia z gro-

na artystów polskich, dostąpiła zaszczy-

tu modelowania rzeźby Marszałka z żywe-

go modelu. Marszałek pozował osobiście

w jej pracowni na Starem Mieście.-

Wizyta nasza w pracowni artystki prze-

ciąga się długo poza ramy zwyczajnego

wywiadu. Tyle jest tu do obejrzenia i omó-

lewo:

Olga

Niewska

swej

pracowni

warszaw-

skiej.

prawo

Artystka uśmiecha się filuternie.

— Owszem, jestem wspaniałą sports-

menką! Regularnie co roku rozbijam so-

bie na nartach obydwa kolana!

— Co innego rzeźbić, co innego samej

jeździć na nartach — ciągnie p. Niewska

„wspomnienia sportowe". — W sportowej

rzeźbie, mocnej i silnej, można się dosko-

nale wypowiedzieć. To moja pasja - rzeź-

ba duża, budowana z rozmachem. Niech-

że pan spróbuje dużego rozmachu w tele-

marku! Leży się natychmiast na śniegu

i masuje rozbite kolano!

Przechodzimy z tych smętnych tema-

tów na inne:

— Może w innych dziedzinach sportu

powiodło się pani lepiej?

O tak! Raz odbyłam wspaniały lot

balonem z Warszawy aż za Nowogródek.

Była to cudowna jazda!

— Pewnie kończąc ten lot — zapytu-

ję — układała Pani plany na jakieś nowe

rzeźby sportowo-balonowe?

— Nic podobnego! Gdy mój sympatycz-

ny pilot zapowiedział: „lądujemy", prze-

de wszy stkiem odezwała się we mnie ko-

bieta: upudrować się i uróżowić usta. No

i co pan myśli, co się

stało?

—

???

„Atleta"

który

był

wysta-

wiony

polskim

pawilonie

Olim-

pjadzie

berliń-

skiej

r.1936.

— Balon ugrzązł w trzęsawisku. Pan

już wie — takie miłe czarne błotko!....

Z humorem opowiedziana przygoda ba-

lonowa artystki kończy nasz wywiad.

— Wróćmy lepiej do rzeźby — propo-

nuje pani Olga — to stanowczo... łagod-

niejsze zajęcie!

Romił.

W PRACOWNIACH

ZNANYCH ARTYSTEK:

OLGA NIEWSKA

lewo:

„Głowa

derwi-

sza".

dalekim zaułku Starego Miasta

w Warszawie ulokowała się rzeź-

biarska pracownia Olgi Niew-

skiej, znakomitej współczesnej rzeźbiarki

polskiej. Olga Niewska, to artystka o nie-

zwykle szerokich zainteresowaniach. Jej

rzeźby to prace z różnych dziedzin: rzeźba

sportowa, portret i akty kompozycyjne

i wreszcie rzeźba dekoracyjna, projekty

medali pamiątkowych, a nawet projekty

rzeźb nagrobkowych. Aż dziw, że tak sze-

rokie pole zainteresowań artystycznych

objąć może inwencja artystki, o tak sub-

telno-kobiecym wyglądzie zewnętrznym.

Olga Niewska ukończyła studja w kra-

kowskiej Akademji Sztuk Pięknych na

kursie prof. K. Laszczki, następnie zaś

studjowała przez dwa lata w Paryżu

w Akademji „de la Grandę Chaumiere",

u profesora Antoine'a Bourdelle'a, poczem

na stałe osiadła w Warszawie. Jej sukce-

sy artystyczne sięgają jeszcze czasów, gdy

była uczenicą krakowskiej Akademji. —

Urządziła wówczas swą pierwszą wysta-

wę zbiorową w r. 1921 w krakowskim Pa-

łacu Sztuki i odrazu spotkała się z nie-

zwykle przychylną oceną krytyki. Już

w dwa lata później urządza swą zbiorową

wystawę w Zachęcie warszawskiej.

Od tego czasu Olga Niewska zdobyła

szereg nagród, jak w r. 1922 Akademji

Umiejętności za całokształt pracy arty-

stycznej, m. Warszawy w r 1928 za rzeź-

bę zakupioną przez stolicę „Kąpiąca się"

i wykonaną w bronzie, dla parku Pade-

rewskiego. Wreszcie nagroda w r. 1928

za rzeźby sportowe, wystawione na ów-

2 - A S

prawo:

Ekstaza

tańca". .

wienia! Oto na naczelnem miejscu wspa-

niała rzeźba Marszałka. Oto szereg por-

tretów, stosy albumów z fotografjami

rzeźb, które z tej cichej pracowni poszły

w świat.

— Nad czem pani obecnie pracuje? —

zapytuję panią Olgę.

Artystka zbliża się do postumentu, na

którym stoi jakaś tajemnicza figura, ob-

wiązana mokremi ręcznikami. Ostrożnie

zdejmuje je, poczem ukazuje się rzeźba

Walasiewiczówny.

— Oto właśnie ukończona praca!

Podziwiam wspaniałe

podobieństwo.

oraz doskonale uchwycony charakter na-

szej słynnej olimpijki.

— Musi • pani sama być doskonałą

sportsmenką — mówię — skoro tak często

powraca pani do tematów sportowych!

ILUSTROWANY

MAGAZYN

TYGODNIOWY

JAN

STANKIEWICZ

ILUSTROWANY

MAGAZYN

TYGODNIOWY

WYDAWCA: SPÓŁKA WYDAWNICZA „KURYER" S. A.

REDAKTOR ODPOWIEDZIALNY:

KIEROWNIK LITERACKi: JULJUSZ LEO.

KIEROWNIK GRAFICZNY: JANUSZ MARJA BRZESKI.

ADRES REDAKCJI i ADMINISTRACJI : KRAKÓW, WIELOPOLE 1 (P/&AC

PRASY). - TEL. 150-60, 150-61, 150-62, 150-63, 150-64, 150-65, 150-66

KONTO P. K. O. KRAKÓW NR. 400.200.

CENA NUMERU GROSZY

PRENUMERATA KWARTALNA 4 ZŁ. 50 GR.

Rok

CENY OGŁOSZEŃ: Wysokość kolumny 275 mm. — Szerokość kolumny

200 mm. — Strona dzieli się na 3 łamy, szerokość łamu 63 mm. Cała stro-

na zł. 600 Pół strony zł. 300.1 m. w 1 łamie 90 gr. Za ogłoszenie kolorowe

doliczamy dodatkowo 50% za każdy kolor, prócz zasadniczego. Żadnych

zastrzeżeń co do miejsca zamieszczenia ogłoszenia nie przyjmujemy

Numer 43

ASY NUMERU 43-GOs

Z pracowni znanych artystek:

OLGA NIEWSKA.

Zdolna rzeźbiarka warszawska

dzieli się z Czytelnikami „Asa"

swemi przeżyciami z zakresu

sztuki i... sportu.

Str. 2.

••

WESOŁA STARA ANGLJA

I PRZYGODY

PANA PICKWICKA.

Wystawienie

nieśmiertelnego

dzieła Dickensa na scenie war-

szawskiej przypomniało nam

ciekawą postać autora i podło-

że jego twórczości.

Str. 4—6.

••

WYSTAWA „SZTUKA,

KWIATY. WNĘTRZE".

Co pokazała wystawa poznańska

w zakresie estetyki i praktycz-

ności urządzenia mieszkań i na-

kryć stołowych?

Str. 11—12.

••

„BÓG WOJNY W KRZYWEM

ZWIERCIADLE.

0 bezkrwawej walce karykatury

europejskiej z wielkim Korsy-

kaninem.

Str. 14—15.

• •

TANIEC STAREGO I NOWEGO

ŚWIATA.

Mimo wspólnej kultury cywili-

zowanych narodów, sztuka ch'-

reograficzna posiada odrębne

cechy, wysnute z odmiennej

psychologji Europy i Ameryki.

Str. 16—17.

••

TAJEMNICE PROMIENI X.

Możność nakręcenia filmu, ujaw-

niającego rozliczne funkcje we-

wnętrzne organizmu, — znów

zwraca uwagę na wiekopomny

wynalazek prof. Roentgena.

Str. 18—19.

Niedziela 25 października 1936

••

Nasz przebój muzyczny:

BARKAROLA.

Muzyka Władysława Bugayskie-

go, słowa Witolda Zechentera.

Str. 22.

••

TO POTRAFI KAŻDA Z WASI

Najmodniejsze męskie rękawicz-

ki sportowe, które każda pani

może sama zrobić.

Str. 26.

••

Powieść. — Nowele. — Dział

gospodarstwa domowego. — Mo-

da kobieca. — Życie towarzy

skie i artystyczne. — Moda mę-

ska. — Kącik filatelistyczny.

Humor i rozrywki umysłowe. —

Na scenie. — Nowe książki.

Program radjowy.

Jednym

najpopularniejszych artystów Ameryki jest bezwątpienia Bing Crosby, który rozpoczął

swą zawrotną karjerę od stanowiska speakera w radju. Dziś jest on najbardziej wziętym inter-

pretatorem lekkiej piosenki i w tym charakterze sięgnął po laury na Srebrnym Ekranie. — Na

zdjęciu widzimy go wraz z synkiem Garym w czasie zabawy w „Luna-Parku" na Coney Island.

AS-3

go wykształcenia zastąpiła mu doskonała

szkoła, jaką był dla niego sejm angielski.

Drobiazgi literackie, przepojone wrodzo-

nym Dickensowi humorem

drukowane

w „Evening Chronicie" zwróciły uwagę firmy

wydawniczej Chapmana i Halla, którzy zapro-

ponowali popularnemu karykaturzyście Sey-

mourowi wydanie serji rysunków z krótkim,

objaśniającym tekstem Dickensa, ukrywają-

cego się najczęściej pod pseudonimem Boz.

Dickens chętnie zgodził się na tę wspólną

pracę, ale oświadczył, że woli pisać orygi

nalny tekst, do którego dopiero Seymour do-

rabiałby ilustracje. Umowę zawarto w poło-

v/ie marca 1836 r., a więc przed 100 laty.

Zapowiedziano wydawanie „Papierów po-

śmiertnych Klubu Pickwicka" zeszytami po

szylingu każdy, a miały się one ukazywać raz

na miesiąc. Zeszyt pierwszy wyszedł z pod

prasy bez obiecanych czterech ilustracyj

Karol

Dickens.

Wesoła stara Anglja

IMSim

NIEUCHWYTNY CZAR I ROZ-

KOSZNY HUMOR biją z każ-

dej karty „Pośmiertnych papie-

rów Klubu Pickwicka", książki,

którą wszystkie narody cywili-

zowane uznały za jedno z wiel-

kich

i r T j H

d e j literatury powszechnej. Bo-

arcydzieł karty „Pośmiertnych papie-

haterzy

„Klubu" stali się

Pickwickn", książki .

nieśmiertelni i ich

rów Kluhu

nazwiska cisną się zawsze na usta ilekroć

scharakteryzować nam przyjdzie zwięźle

określone gatunki ludzi. Każdy naród, każde

pokolenie uznaje wysokie literackie warto-

ści utworu. Są one niezależne od zmiennych

gustów.

Ale „Klub Pickwicka" należy jeszcze — jak

trafnie zauważył prof. R. Dyboski — do tych

książek, „które są więcej niż arcytworami

piśmiennictwa, bo stały się prawdziwemi

dobrodziejstwami moralnemi ludzkości".

A jednym z elementów, oczyszczających

ludzkość z błędów i budujących trwałe czy

ny, jest — śmiech. Humor „Klubu Pickwic-

ka" przeorał całą literaturę angielską, wy-

gnał z niej niesamowite upiory i tajemnicze

zjawy romansów feudalnych, zwrócił uwagę

na człowieka współczesnego. Ukazanie się

„Klubu Pickwicka" było doniosłem wydarze-

niem społecznem. Wystarczy choćby wspom-

nieć, że — jak głosi tradycja — satyra „Klu-

bu Pickwicka" zmusiła ustawodawstwo do

zniesienia barbarzyńskiego prawa, jakiem

było więzienie za długi, w którem męczyli

się uczciwi biedacy.

„Klub Pickwicka" przyniósł odrazu rozgłos

i uznanie autorowi.

24-LETNI UBOGI DZIENNIKARZ KAROL

DICKENS pracował w jednym z dzienni-

ków londyńskich jako sprawozdawca par-

lamentarny. Na polecenie redakcji wyjeż-

dżał często na prowincję, by opisywać wal-

ki wyborcze. Obserwatorem był świetnym,

więc wkrótce zdobył pokaźny zapas życio

wego doświadczenia a brak humanistyczne-

Es *

^tkj^^Ok

B l

^^^g^Sw"™

S^HTIgUS^HH

PZRYGODY pana

Pickwicka

•

g g g r O l

SMHF

W biurzeJ. Krzewiński,

Powyżej:

adwokatów.

J. Woszczerowicz,

Z. Matyniczówna,

fuJNiimM

j^wn

i ł

Od lewej:

W. Bienin,

Buczyńska.

Ilustracja

tytułowa do pierwszego

„Klubn

Pickwicka

wydania

Seymoura, gdyż rysownik ten wkrótce po

rozpoczęciu .wydawnictwa zmarł śmiercią

samobójczą. Obrazki w następnych nume-

rach wydawnictwa wykonał Hablot K. Brown,

późniejszy ilustrator powieści Dickensa pod-

pisujący się pseudonimem Phiz. (Jego ilu-

stracje z pierwszego wydania „Klubu Pick-

wicka" zdobią niniejszy feljeton).

Nakład początkowo nie był wielki, wy-

nosił zaledwie 2000 egzemplarzy. Dopiero,

gdy Dickens do grupy członków klubu lon-

dyńskiego, założonego przez pana Samuela

Pickwicka wprowadził postać nowego służą-

cego Pickwicka — Sama Wellera, młodzieńca

sprytnego i poczciwego, a przedewszystkiem

dowcipnego, i kazał mu być niewyczerpanym

w zabawnych pomysłach, oraz w nieoczeki-

wanym momencie stosowanych słynnych

1k^wK^

4* A S

Karola Dickensa

powiedzeniach i przysłowiach

—

zaraz na-

kład wydawnictwa podskoczył do (10.000,

osiągając niebywały na ówczesne czasy re-

kord poczytności.

Dickens stał się znakomitością. .Tego dzie-

ło weszło w krew czytelników i w życie

społeczeństw.

„KLUB PICKWICKA" stał się panoramą

barwnych środowisk prowincjonalnej Anglji,

wesołem zwierciadłem scen życia i jego bo-

haterów; w „Klubie Pickwicka"— jak stwier-

dził entuzjasta Dickensa i jego inonografi-

sta świetny pisarz Chesterton

—

zawarte są

„Wielkie przykłady towarzyskóści i przyjaź-

ni. przygód po angielskich drogach i gościn-

ności starych

tnjąc figury członków Klubu, za-

śmiewa się z tych wielkich ludzi

do małych interesów. Parska śmie-

chom na widok ich obyczai, życia

domowego i moralności społecznej.

Bawią go .,wyczyny" różnych insty-

Na pra-t o; Samuel Pickwick

rowicz)

i Mister Winkle

(A.

Zelwe-

Chadecki).

Poniżej: Sam Weller na przyjęciu

w kuchni u burmistrza (według

sztychu angielskiego ).

Emilja Wardle Kurglukówna

Nataniel Winkle Pichelski

rj°2f<< uff^oj

fifcl

{

M k^^^Sti

OSTRZA SATYRY SPOŁECZNEJ Dickensa skierowane są

przeciw, tworzącej rzekomo nową dobrą erę, warstwie mieszczań-

skiej, która objęła rządy po długiem panowaniu szlachty, ale

małpuje jej życie, zwyczaje i niektóre instytucje Dickens, kształ-

tucyj społecznych, baw i

prasa, parlament, sądy

przysięgłych itp.

Przedstawiciel

szczaństwa, pan Pickwick,

wciąż staje się ofiarą naj

rozmaitszych przygód, nie-

rzadko przykrych. Z opre-

sji niejednokrotnie ratuje

go służący Sam Weller,

który jest uosobieniem

Ciąg

dalszy

na str.

6-ej.

Na prawo : Przygoda pa-

H i

na Pickwicka w oberży

„Pod wielkim białym ko-

niem"

(według

sztychu

angielskiego).

Scena w oberży: Od lewej — S. Butkiewicz, .J. Chodecki, J.Dębski Z. My-

słakowska, A. Zelwerowicz. Dekoracja Władysława Daszewskiego.

Obraz „Manewry". Od lewej: J. Chodecki, E. Solarski, A. Zelwe-

rowicz J. Pichelski, H. Małkowski.

AS-5

Plik z chomika:

bzbij

Inne pliki z tego folderu:

As_1936_nr52.pdf (22048 KB)
As_1936_nr50.pdf (16396 KB)
As_1936_nr46.pdf (15663 KB)
As_1936_nr51.pdf (15638 KB)
As_1936_nr49.pdf (15619 KB)

As_1936_nr43.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: