XVII
A. Varia
Puer libros lecturus in bibliothecam properat. – Chłopiec, aby książki czytać, do biblioteki pospiesza.
Puer in bibliotheca libros lecturus est. – Chłopiec jest w bibliotece, aby czytać książki.
Spero eum (puerum) libros lecturum esse. – Mam nadzieję, że on (chłopiec) ma zamiar czytać książki.
Mox pater veniet. – Niebawem ojciec przybędzie.
Audite! – Słuchajcie!
Iam pater domum intraturus est. – Już ojciec do domu ma zamiar wejść.
Pater nos laudabit. – Ojciec nas będzie chwalił.
Spero patrem nos laudaturum (esse). – Mam nadzieję, że ojciec będzie nas chwalił.
Non possumus scire id, quod futurum est. – Nie możemy wiedzieć tego, co ma być.
Futura scire non possumus. – Przyszłości wiedzieć nie możemy.
Frater meus in aliena urbe manet. – Brat mój w obcym mieście przebywa.
Puto eum mox domum adventurum (esse). – Uważam, że on wkrótce do domu ma zamiar przybyć.
Pater dixit fratrem die festo apud nos futurum esse (fore). – Ojciec mówi, że brat w dzień świąteczny u nas będzie.
Mater sperat filios suos viros bonos fore (futuros esse). – Matka ma nadzieję, że jej synowie będą dobrymi mężami.
Pater ad filium scipsit se rus venturum. – Ojciec do syna napisał, że on na wieś przybędzie.
Amici iurabant se numquam nos deserturos. – Przyjaciele przysięgali sobie, że nigdy się nie opuszczą.
Promisisti te mihi adfuturum. – Obiecałeś, że ty mi pomożesz.
Gaudeo patrem nos laudare, laudavisse, laudaturum esse. – Cieszę się, że ojciec nas chwali, pochwalił i będzie chwalił.
Iuramus verba nostra vera esse, fuisse, fore (futura esse). – Przysięgamy, że słowa nasze prawdziwe są, były, będą.
Iuramus nos id non facere, fecisse, facturos esse. – Przysięgamy, że my tego nie robimy, nie robiliśmy i nie będziemy robić.
B. De Lucullo
Apud Plutarchum legimus Lucullum aliquando solum cenavisse. – U Plutarcha czytamy, że Lukullus kiedyś sam ucztował.
Una tantum mensa parata erat et mediocris cena apposita. – Jednego razu stół przygotowany był i podawane skromne potrawy.
Itaque Lucullus ad se vocatum servum, qui cenae praefectus erat, obiurgavit. – Tak więc Lukullus do siebie przywołanego sługę, który ucztę przygotował, zganił.
Servus ,,Non existimavi – inquit – sumptuosam cenam parare opus esse. – Sługa rzecze: ,,Nie sądziłem, że należało przygotować wystawną ucztę.
Nemo invitatus erat.” – Nikt nie był zaproszony.”
At Lucullus: ,,Quid hoc rei est? – Lecz Lukullus: ,,Co to ma do rzeczy?
An nesciebas Lucullum cum Lucullo cenaturum (esse)?” – Czy nie wiesz, że Lukullus z Lukullusem ucztował będzie?”
D.Dicta, proverbia, sententiae
Promitto me laboraturum esse non sordidi lucri causa. – Przyrzekam, że ja będę pracował nie z powodu brudnego zysku.
Plerique amicos eos diligunt, ex quibus sperant se maximum fructum esse capturos. – Wielu ceni tych przyjaciół, od których spodziewają się, że od nich zdobędą największą korzyść.
Faber, cum quid aedificaturus est, non ipse facit materiam. – Rzemieślnik, który ma zamiar coś zbudować, sam nie tworzy materiału.
Fortuna mecum bellum gerit: non sum imperata facturus, iugum non recipio, immo excutio. – Los prowadzi ze mną wojnę: rozkazów nie mam zamiaru wykonać, jarzma nie przyjmuję, na wszelki sposób je zrzucam.
Iniuriam qui facturus est, iam facit. – Kto zamierza wyrządzić krzywdę, już ją wyrządza.
kika159