Konwencja europejska o międzynarodowym arbitrażu handlowym
sporządzona w Genewie dnia 21 kwietnia 1961 r.
Niżej podpisani,
należycie upełnomocnieni,
zebrani pod auspicjami Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych,
stwierdziwszy, że 10 czerwca 1958 r. na Konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie
międzynarodowego arbitrażu handlowego podpisana została w Nowym Jorku Konwencja o uznawaniu i
wykonywaniu zagranicznych orzeczeń arbitrażowych,
pragnąc współdziałać w rozwoju handlu europejskiego przez usuwanie, w miarę możności, niektórych
trudności w działaniu międzynarodowego arbitrażu handlowego w stosunkach między osobami fizycznymi i
prawnymi różnych krajów europejskich,
uzgodniły następujące postanowienia:
Art. I.
Zakres stosowania Konwencji
1. Konwencja niniejsza ma zastosowanie:
a) do umów o arbitraż, zawieranych w celu rozstrzygania sporów wynikających przy dokonywaniu transakcji
handlu międzynarodowego między osobami tak fizycznymi, jak i prawnymi, które w chwili zawierania takich
umów mają stałe miejsce zamieszkania bądź swoją siedzibę w różnych umawiających się państwach;
b) do procesów i orzeczeń arbitrażowych opartych na umowach, o których mowa w ustępie 1 punkt "a"
niniejszego artykułu.
2. Dla celów niniejszej Konwencji pojęcie:
a) "umowa o arbitraż" oznacza klauzulę arbitrażową w umowie pisemnej lub osobną umowę o arbitraż
(zapis na arbitraż) podpisane przez strony lub zawarte w wymianie listów, telegramów lub zawiadomień
dalekopisem. W stosunkach między państwami, których ustawodawstwa nie wymagają formy pisemnej dla
umowy o arbitraż, pojęcie to oznacza każdą umowę zawartą w formie dozwolonej przez te ustawodawstwa;
b) "arbitraż" oznacza rozpoznawanie sporów tak przez arbitrów, mianowanych dla każdej oddzielnej sprawy
(arbitraż ad hoc), jak i przez stałe instytucje arbitrażowe;
c) "siedziba osoby prawnej" oznacza miejsce, gdzie znajduje się przedsiębiorstwo osoby prawnej, która
zawarła umowę o arbitraż.
Art. II.
Zdolność osób prawnych prawa publicznego do poddawania się arbitrażowi.
1. W wypadkach przewidzianych w ustępie 1 artykułu 1 niniejszej Konwencji osoby prawne, które według
prawa mającego do nich zastosowanie uważane są za "osoby prawne prawa publicznego", mają możność
zawierania umów o arbitraż.
2. Przy podpisaniu lub ratyfikacji niniejszej Konwencji albo przystąpieniu do niej każde umawiające się
państwo będzie mogło oświadczyć, że ogranicza powyższą możność warunkami podanymi w
oświadczeniu.
Art. III.
Możność wyznaczania cudzoziemców na arbitrów.
Dla rozpoznawania sporów przewidzianych niniejszą Konwencją cudzoziemcy mogą być wyznaczeni na
arbitrów.
Art. IV.
Organizacja procesu arbitrażowego
1. Strony umowy o arbitraż mogą według swojego uznania:
a) przewidzieć poddawanie sporów do rozstrzygania stałej instytucji arbitrażowej; w takim wypadku
rozpoznawanie sporów będzie następowało zgodnie z regulaminem takiej instytucji;
b) przewidzieć poddawanie sporów do rozstrzygnięcia przez arbitraż dla danej sprawy (arbitraż ad hoc) i w
takim wypadku strony mogą w szczególności:
i) wyznaczyć arbitrów albo ustalić sposób ich wyznaczania na wypadek powstania sporu;
ii) oznaczyć miejsce sądu arbitrażowego;
iii) ustanowić reguły postępowania, których mają przestrzegać arbitrzy.
2. Jeżeli strony przewidziały poddanie mogących wyniknąć między nimi sporów rozpoznaniu arbitrażu ad
hoc i jeśli w ciągu 30 dni od daty powiadomienia pozwanego o przekazaniu sprawy na arbitraż jedna ze
stron nie wyznaczyła swego arbitra, to, jeżeli strony nie przewidziały inaczej w umowie o arbitraż, arbitra tej
strony wyznacza na żądanie drugiej strony przewodniczący właściwej izby handlowej w kraju, gdzie strona,
która omieszkała wyznaczyć arbitra, zamieszkuje lub ma swoją siedzibę w chwili wystąpienia z żądaniem
arbitrażu. Ustęp niniejszy ma zastosowanie również do zmiany arbitrów wyznaczonych przez jedną ze stron
lub przez przewodniczącego wyżej wspomnianej izby handlowej.
3. Jeżeli strony przewidziały poddawanie mogących wyniknąć między nimi sporów do rozstrzygnięcia przez
arbitraż ad hoc, złożony z jednego arbitra lub z kilku arbitrów, a umowa o arbitraż nie zawiera wymienionych
w ustępie 1 niniejszego artykułu danych, niezbędnych dla zorganizowania procesu arbitrażowego, to o ile
strony nie doszły w tej sprawie do porozumienia i z zastrzeżeniem co do wypadku, o którym mowa w
ustępie 2, odpowiednie kroki będą ...
nataly1989