Legendy dominikakie przeｳoｿyｳ Jacek Salij OP * 詣. Dominik (+ 1221) * Zakon Matki Boｿej Raowej * Legendy z poczｹtk zakonu * Bｳ. Reginald z Orleanu (+ 1220) * Bｳ. Jordan z Saksonii (+ 1237) * 詣. Jacek Odrowｹｿ (+ 1257) * Bｳ. Czesｳaw (+ 1242) * Bｳ. Sadok i towarzysze (+ 1260) * 詣. Maｳgorzata (+ 1270) * Bｳ. Zdzisｳawa (+ 1252) * 詣. Piotr z Werony (+ 1252) * 詣. Rajmund z Pennafort (+ 1275) * 詣. Albert Wielki (+ 1280) * 詣. Tomasz z Akwinu (+ 1274) * Bｳ. Maｳgorzata (+ 1320) * Bｳ. Imelda (+ 1333) * Bｳ. Henryk Suzo (+ 1366) * 詣. Katarzyna ze Sieny (+ 1380) * 詣. Wincenty Ferreriusz (+ 1419) * Bｳ. Fra Angelico (+ 1455) * Bｳ. Antoni Neyrot (+ 1460) * 詣. Ludwik Bertrand (+ 1581) * 詣. Ra z Limy (+ 1617) * 詣. Marcin de Porres (+ 1639) * Wydarzenia w Gidlach * Legendy wspczesne Legendy dominikakie 2 詣. Dominik (+ 1221) * Jedyny przekaz z czas jego mｳodo彡i * O studiowaniu w ksi鹽ze miｳo彡i * Zatwierdzenie zakonu * Trzeba trwa・w Bogu bez wzgl鹽u na wszystko * Diabeｳ Koniecznie chce nas przestraszy・ * O cudownym nakarmieniu braci * Zysk diabｳa ｳatwo obraca si・przeciw niemu * Na szcz龕cie jest w klasztorze kapitularz * 稽ier・m・a Boｿego * Jego testament Zaｳoｿyciel zakonu, 忤. Dominik Guzman, urodziｳ si・ ok. 1171 roku w Kastylii. 詣i鹹enia kapｳakie otrzymaｳ ok. 1196 roku i byｳ kanonikiem w Osmie. W latach 1203 i 1205 wraz ze swoim biskupem i przyjacielem braｳ udziaｳ w poselstwie do Danii oraz do Rzymu. Podczas drugiej podry, idｹc przez poｳudniowｹ Francj・ przyｳｹczyli si・ do legat papieskich, przysｳanych tutaj w celu nawracania heretyk - i doradzili zmian・ stosowanych dotychczas metod. Dwa elementy nowej metody miaｳy w przyszｳo彡i znale滓 si・ u podstaw nowego zakonu. Po pierwsze, miaｳo to by・ apostoｳowanie w ubtwie, postach i wyrzeczeniu - Dominik chciaｳ wytrｹci・ argument przeciw nauce katolickiej, ｿe nie jest ona wiarogodna, bo gｳoszｹ jｹ ludzie bogaci i syci. Po wte, miaｳo to by・apostoｳowanie w鹽rowne, od wsi do wsi, od miasta do miasta, aby nie czeka・ na ludzi szukajｹcych pouczenia, ale samemu ich szuka・ Legaci odjechali do innych obowiｹzk, biskup Dydak umarｳ, prac・ za・ kontynuowaｳ Dominik oraz garstka jego przyjaci. To byｳo poczｹtkiem zakonu, kty zostaｳ zatwierdzony w roku 1216. W tym momencie Dominik zdecydowaｳ si・na krok ze wszech miar ryzykowny: caｳｹ wspnot・ kta liczyｳa zaledwie siedemnastu braci, rozesｳaｳ na cztery strony 忤iata, aby gｳosili Ewangeli・ ﾓwczesny Ko彡i zaroiｳ si・ od dominikakich klasztor. Dominik umarｳ 6 sierpnia 1221 roku. W roku 1234 papieｿ Grzegorz IX zaliczyｳ go w poczet 忤i黎ych. Wszystkie poniｿsze teksty zostaｳy zapisane przez ludzi, ktzy osobi彡ie znali 忤i黎ego lub obracali si・w kr麋u bezpo徨ednich 忤iadk jego ｿycia. Toteｿ trudno dziwi・si・prze忤iadczeniu tych ludzi, ｿe kto・ prowadzｹcy taki tryb ｿycia - rozmodlony, a przecieｿ ciｹgle odbywajｹcy apostolskie pielgrzymki, surowy pokutnik, a przecieｿ peｳen Boｿej rado彡i, zwalczajｹcy bｳ鹽y, a przecieｿ pochylajｹcy si・z delikatno彡iｹ nad kaｿdym czｳowiekiem, przyjacielem i obcym - musiaｳ by・ naprawd・ blisko Boga, musiaｳ juｿ na tej ziemi przebywa・ w wymiarach, kte przekraczajｹ doczesno懈. Jacek Salij OP Jedyny przekaz z czas jego mｳodo彡i Kiedy Dominik studiowaｳ w Palencji, wielki gｳ nastaｳ w caｳej prawie Hiszpanii. Poruszony n鹽zｹ ubogich i gorｹco z nimi wspcierpiｹc, postanowiｳ jednym i tym samym czynem p懈 za radami Pana i pom wedle moｿno彡i umierajｹcym biedakom. Sprzedaｳ wi鹹 ksiｹｿki, kte mu wczas byｳy niezb鹽ne do studi, oraz caｳy sw dobytek i rozdzieliｳ wszystko pomi鹽zy ubogich. Swoim poboｿnym przykｳadem tak pociｹgnｹｳ innych teolog i mistrz, ｿe z hojno彡i mｳodziea zrozumieli, jak skｹpo sami dotychczas siali [por. 2 Kor 9, 6]; toteｿ odtｹd duｿo wi鹹ej przeznaczali na jaｳmuｿn・ O studiowaniu w ksi鹽ze miｳo彡i Zapytaｳ go pewien student, z jakich ksiｹｿek korzysta. Uderzyｳy go bowiem jego wspaniaｳe kazania oraz to, ｿe o Pi徇ie mｳ rozprawia・ na dowolnie kaｿdy temat. 詣i黎y mｹｿ odpowiedziaｳ mu: "Synu, w ksi鹽ze miｳo彡i studiowaｳem wi鹹ej niｿ w innych ksiｹｿkach. Ta ksiｹｿka uczy bowiem wszystkiego". Zatwierdzenie zakonu Pewnej nocy Ojciec 詣i黎y [Innocenty III], a byｳo to z objawienia Boｿego - miaｳ widzenie, ｿe 彡iany ko彡ioｳa 忤. Jana na Lateranie jakby zaczynaｳy p麑a・i ko彡ioｳowi groziｳ nagｳy upadek. Kiedy na to patrzaｳa drｿeniem i smutkiem, nadbiegｳ z naprzeciwka mｹｿ Boｿy Dominik i swoimi ramionami powstrzymaｳ caｳｹ budowl・ od upadku. Ojciec 詣i黎y dobrze zrozumiaｳ zarno nowo懈 tego widzenia, jak jego znaczenie. Nie zwlekajｹc poparｳ zamysｳ m・a Boｿego i z rado彡iｹ zatwierdziｳ jego pro彙・o uznanie zakonu. Kazaｳ mu wri・do braci i roztropnie zastanowi・ si・ nad tym, ktｹ z uznanych reguｳ wybiorｹ dla siebie, aby budowa・na niej poczｹtki zakonu; pniej za・niech wri do niego, aby bez przeszk otrzyma・ zatwierdzenie. Z mｹdro彡iｹ i nasｳuchujｹc Ducha 詣i黎ego zastanowiｳ si・ nad tym mｹｿ mｹdry, pami黎ajｹc o tym, ｿe mocniej trzymajｹ si・ takie budowle, kte opierajｹ si・ na starych fundamentach, a staroｿytne i krewskie drogi sｹ bezpieczniejsze od nowych 彡ieｿek, jak to sam Pan powiedziaｳ przez proroka: "Staie na drogach i pytajcie o 彡ieｿki staroｿytne: ta droga jest dobra i niｹ post麪ujcie" (Jr 6, 16). Trzeba trwa・w Bogu bez wzgl鹽u na wszystko Ktej・ nocy 忤i黎y mｹｿ leｿaｳ krzyｿem na modlitwie, a diabeｳ zazdro從ik wyjｹｳ z dachu ko彡ioｳa wielki kamie・i rzuciｳ obok niego z takｹ siｳｹ, ｿe ｳoskot rozlegｳ si・w caｳym ko彡iele. Chciaｳ mianowicie zｳy duch rozproszy・w nim modlitewnｹ ｿarliwo懈. Kamie・za・upadｳ tak blisko Dominika, ｿe otarｳ si・ o jego kaptur. Jednakｿe 忤i黎y mｹｿ trwaｳ nieporuszony na modlitwie. Diabeｳ natychmiast odstｹpiｳ ze wstydem, wydajｹc z siebie straszliwe j麑i. Diabeｳ Koniecznie chce nas przestraszy・ Po odprawieniu mszy bｳogosｳawiony Dominik przyszedｳ kiedy・do sitr i powiedziaｳ im, aby si・zebraｳy koｳo mｳyna nad kanaｳem, gdyｿ chce im gｳosi・sｳowo Boｿe. Wiedzｹc za・o tym, co si・ stanie, powiedziaｳ im: "Cki moje, gdyby nieprzyjaciel rodu ludzkiego chciaｳ was w jakikolwiek spos nastraszy・ wy si・go nie bcie!" Poszｳy wi鹹 siostry, tak jak im poleciｳ 忤i黎y Dominik. Dziwiｳy si・tylko, ｿe chce do nich przemawia・ w tak niezwyczajnym miejscu. Mimo ｿe mｳyn byｳ wｳa從ie w remoncie, 忤i黎y ojciec wszedｳ do wn黎rza wraz z towarzyszｹcymi bra詢i, siostry za・ byｳy juｿ tam zebrane. Gdy wszyscy juｿ usiedli nad kanaｳem, bｳogosｳawiony Dominik zaczｹｳ z mocｹ mi・o faｳszach nieprzyjaciela i o jego podst麪ach. Wｳa從ie o tym miｳ, kiedy nagle wpadｳ szatan w postaci okropnego i odraｿajｹcego jaszczura o dwh gｳowach i dwh ogonach. Byｳ czarny jak noc, biegaｳ brzegiem kanaｳu, z ogromnｹ szybko彡iｹ podnoszｹc i spuszczajｹc swoje gｳowy i ogony. Zamierzaｳ si・na siostry, jak gdyby chciaｳ je zaatakowa・ Bｳogosｳawiony Dominik poznawszy przez Ducha 詣i黎ego, kto to ukrywa si・pod postaciｹ jaszczura, spojrzaｳ na niego gro殤ie i kiwajｹc gｳowｹ, miｳ: "Oj ty, nieprzyjacielu! nieprzyjacielu!" Widzｹc za・ jak bardzo siostry sｹ przeraｿone, ｿe niekte zabierajｹ si・juｿ do ucieczki, zwriｳ si・ do niego: "Rozkazuj・ ci, nieprzyjacielu rodu ludzkiego, aby・ natychmiast zniknｹｳ w tej wodzie!" Bestia od razu zanurzyｳa si・w wod・ i nigdy wi鹹ej juｿ si・nie pokazaｳa. 詣iadkami cudu byｳa Cecylia oraz inne siostry z klasztoru 忤i黎ego Sykstusa, a takｿe wielu braci. O cudownym nakarmieniu braci Kiedy bracia mieszkali jeszcze przy ko彡iele 忤. Sykstusa, a liczba ich si麋aｳa stu, bｳogosｳawiony Dominik wysｳaｳ raz brata Jana z Kalabrii i brata Alberta Rzymianina do miasta po jaｳmuｿn・ Chodzili od rana aｿ do godziny trzeciej i niczego nie znale殕i. Wｳa從ie wracali do domu bez ｿadnego wsparcia, gdy w pobliｿu ko彡ioｳa 忤. Anastazji wyszｳa im naprzeciw pewna matrona, kta bardzo szanowaｳa nasz zakon. Widzｹc, ｿe nie zdobyli ｿadnej jaｳmuｿny, daｳa im jeden chleb ze sｳowami: "ｯeby彡ie przynajmniej nie wracali tak caｳkiem bez niczego!" Wracali wi鹹 z tym chlebem, gdy oto pewien uczciwy i przyzwoity czｳowiek natarczywie prosi ich o jaｳmuｿn・ Oni zacz麝i si・wymawia・ sami dla siebie nie majｹ, nie mogｹ wi鹹 da・jemu. Gdy jednak ten prosiｳ coraz usilniej, rzekｳ jeden do drugiego: "C nam po jednym chlebie? Damy mu go w imi・Boｿej miｳo彡i". I oddali mu ten chleb. Ten szybko zniknｹｳ i nie zauwaｿyli nawet, dokｹd poszedｳ. Gdy wrili do domu, poboｿny ojciec wyszedｳ im naprzeciw. Twarz miaｳ uradowanｹ, wiedziaｳ bowiem juｿ wszystko, gdyｿ Duch 詣i黎y mu to objawiｳ. Odezwaｳ si・ do nich: "Nic nie macie, synowie?" Odpowiedzieli mu: "Niestety, Ojcze". Opowiedzieli mu o wszystkim, rnieｿ o biedaku, ktemu oddali chleb. Na to czcigodny ojciec Dominik: "Byｳ to anioｳ Paki. Zapewne sam Pan nakarmi swoje sｳugi. Chod殞y na modlit...
zadok