Annie Besant - Karma.pdf

(1101 KB) Pobierz

Annie Besant

KARMA

Pracownia „Borgis”

Wrocław MCMXCIX

Annie Besant

(1847-1933), głośna przywódczyni Towarzystwa

Teozoficznego, znana była z prowadzenia badań metodami nad-

zmysłowymi w

świecie

subtelnej materii. Dzięki umiejętności ja-

snowidzenia przyczyniła się do rozwoju chemii okultystycznej, po-

dała nadto wiele szczegółów dotyczących „myślokształtów”, tj. form

tworzonych przez myśli. Korzystając z moŜliwości

świadomej

ekste-

rioryzacji do

świata

zmarłych badała prawa rządzące reinkarnacją, w

jakimś sensie opiekowała się teŜ zmarłymi, pokazując im właściwą

drogę.

W ksiąŜce

Karma

A. Besant przedstawia działanie kosmicznego

prawa przyczyny i skutku w naszym

świecie

przeciwieństw, w

świe-

cie dobra i zła. Wskazuje ona,

Ŝe

prawo to ma charakter korygujący,

jest prawem wyrównania, odpłaty, ową Boginią z opaska na oczach,

ślepym

losem. Ale „ślepym” nie znaczy nierozumnym, lecz bez-

względnym. To, co cała ludzkość stworzyła siłą swych pozytywnych

i negatywnych myśli, uczuć, poŜądań i czynów (karma zbiorowa),

jak teŜ odpowiednio, co stworzyła jednostka (karma indywidualna)

powraca do nich. Sami decydujemy o przeznaczeniu swoim i

świata,

moŜemy je zmienić. Niniejsza publikacja daje właśnie odpowiedź na

pytanie, jak człowiek kształtuje swoja karmę, swój los.

Przedmowa

Przed wypuszczenie tej publikacji w szeroki

świat

naleŜy dodać kilka słów przedmowy. Jest

ona czwartą z serii podręczników, które mają na celu zaspokojenie

Ŝądań

publiczności, do-

magającej się prostego i przystępnego przedstawienia nauk teozoficznych. Wiele osób narze-

kało,

Ŝe

literatura nasza jest obecnie zbyt abstrakcyjna, nazbyt fachowa i nazbyt wytęŜająca

dla zwykłego czytelnika; spodziewam się,

Ŝe

obecna seria zdoła uczynić zadość tej pilnej po-

trzebie. Teozofia jest nie tylko dla wykształconych; jest dla wszystkich. Być moŜe, iŜ wśród

tych, którzy z tych ksiąŜek czerpać będą pierwsze wiadomości o niej, znajdą się i tacy, co

podchodząc do jej abstrakcyjnych zagadnień z gorliwością studenta i zapałem nowego zwo-

lennika zechcą, aby ich wprowadziły głębiej w jej filozofię, wiedzę i religię. KsiąŜki te jed-

nak są przeznaczone nie dla pilnych studentów, których nie odstraszy

Ŝadna

trudność począt-

kowa. Zostały one napisane dla zapracowanych męŜczyzn i kobiet dzisiejszego

świata

i mają

wyjaśnić kilka wielkich prawd, które czynią

Ŝycie

lŜejszym do dźwigania, a

śmierć

mniej

straszną. Napisane przez słuŜebników Mistrzów, którzy są Starszym Braćmi naszej rasy, nie

mają innego zadania, jak tylko słuŜyć naszym bliźnim.

Karma

KaŜda myśl ludzka w chwili swego powstania przechodzi w

świat

wewnętrzny

i staje się

w nim istotnością zdolną do działania przez połączenie się – moŜemy to teŜ nazwać skojarze-

niem się z elementalem, to znaczy z jedna z pólinteligentnych sił, znajdujących się w przyro-

dzie.

śyje

ona jako działająca inteligencja – stworzenie zrodzone przez umysł – przez dłuŜszy

lub krótszy przeciąg czasu, stosownie do natęŜenia wysiłku mózgowego, który jej dał począ-

tek. Tak więc dobra myśl znajduje przedłuŜenie w postaci aktywnej dobroczynnej siły, zła zaś

w postaci złośliwego demona. W ten sposób człowiek nieustannie zaludnia otaczające go

prądy w przestrzeni całym własnym

światem,

przepełnionym potomstwem jego fantazji, poŜą-

dań, impulsów i namiętności. Prądy te działają na kaŜdy wraŜliwy lub nerwowy ustrój, gdy

tylko się z nimi zetknie, proporcjonalnie do ich siły dynamicznej. Buddyści nazywają to

„Skandhą ", a Hindusi nadają temu miano „Karmy". Adept tworzy te kształty

świadomie,

inni ludzie rzutują je nieświadomie

Nie dano dotąd nigdy bardziej obrazowego przedstawienia karmy, aniŜeli w powyŜszych

słowach, wyjętych z jednego z najwcześniejszych listów Mistrza K. H

. Jeśli się je zrozumie

naleŜycie, razem z wszystkimi zawartymi w nich wnioskami, to znikną po większej części

Tj. niewidzialny (przyp. tłumacza).

Świat

Tajemny, A. P. Sinnett'a s. 92.; cytat pochodzi z wydania angielskiego; por. teŜ polskie tłumaczenie:

A.P. Sinnet,

Świat

Tajemny. Wiedza transcendentalna na Wschodzie.

Przekład i przedmowa Z. Skorobohata-

Stankiewicz, Warszawa 1996, s. 80.

'Mistrz K.H., Mistrz Kuthumi (Kont Homi Lal Sing) - jeden z inicjatorów załoŜenia Towarzystwa Teozoficz-

nego. W drugim dziale Hierarchii, prowadzącym nauczanie

Świata(religia,

lecznictwo, oświata), kierowanym

przez Jezusa, Adept Kuthumi był Czochanem Drugiego Promienia Boskiej Iluminacji, najwaŜniejszym wyko-

nawcą, bezpośrednio odpowiedzialnym przed Jezusem. Obecnie wraz z Jezusem słuŜy w urzędzie Nauczyciela

Świata.

Mahatma Kuthumi ma swe siedziby na planie eterycznym w Szigatse (Tybet) i w Kaszmirze (Indie).

Jest głową zakonu Braci Złotej Szaty, tj. istot oddanych płomieniowi mądrości oraz Hierarchą Katedry Natury

w Kaszmirze, gdzie nad jednym z ogrodów sąsiadujących z jeziorem Kaszmir, na planie eterycznym ma swą

siedzibę. NajwaŜniejsze zadanie Mistrza K.H. stanowi pobudzenie miłości utajonej w sercach wszystkich ludzi

i budzenie w nich

świadomości

powszechnego braterstwa. Stara się on teŜ uzyskać wpływ na społeczności

i Kościoły chrześcijańskie, na ruchy filantropijne oraz wielkie kierunki filozoficzne (myślowe). W jednej ze

swych siedzib w Szigatse, w Tybecie, za pomocą

świętej

muzyki granej na organach podciąga dusze ze sfer

astralnych do eterycznych siedzib Braterstwa. Ma bardzo szeroki zakres wiedzy. W jego bibliotece w Himala-

jach znajduje się znaczna liczba współczesnych wydawnictw z róŜnych krajów. Podobnie jak Mistrz Morja,

Mistrz Kuthumi jest znaną postacią dla mieszkańców Szigatse, odległej wioski w Himalajach. Poprzednie in-

karnacje: faraon Totmes III, Pitagoras, Baltazar(jeden z trzech Mędrców), Franciszek z AsyŜu, władca Indii

Szach DŜahan.

niejasności, jakie otaczają pojęcie karmy i stanie się zrozumiała główna zasada, na której się

opiera działanie karmy. MoŜna zatem przyjąć powyŜsze słowa za najlepszą linię wytyczaną

do studium, i dlatego teŜ zaczniemy od rozwaŜenia zdolności twórczych człowieka. Wszela-

ko na wstępie, konieczne jest jeszcze jasne naświetlenie pojęć o niezmienności praw i o wiel-

kich planach natury.

Niezmienność prawa

Jest spowszedniałym pewnikiem,

Ŝe Ŝyjemy

w królestwie prawa i

Ŝe

dokoła nas rządzą pra-

wa, których nie moŜemy złamać. A jednak nieraz, gdy ten fakt odkrywamy bezpośrednio

Ŝyciu

i gdy dostrzegamy,

Ŝe

ten fakt zachodzi tak samo w

świecie

myśli i moralności jak

i w

świecie

fizycznym, opanowuje nas pewnego rodzaju poczucie bezradności, tak jak gdy-

byśmy się znajdowali w kleszczach jakiejś ogromnej potęgi, która zawładnąwszy nami, kręci

nami jak zechce. Tymczasem w rzeczywistości jest wręcz przeciwnie, gdyŜ ta ogromna potę-

ga – jeśli ją tylko dostatecznie zrozumiemy – zaniesie nas posłusznie tam, gdzie my zechce-

my; wszelkimi bowiem siłami Natury moŜemy się posługiwać w tym stopniu, w jakim je ro-

zumiemy. „Naturę zwycięŜa się posłuszeństwem'', a jej bez spoczynku działające energie

czekają na nasze rozkazy, jeśli tylko z pomocą wiedzy potrafimy działać razem z nimi, a nie

przeciw nim. MoŜemy wybierać w jej bezgranicznym bogactwie sił, które będą wspierać na-

sze wysiłki co do kierunku, napięcia i tak dalej, a ich bezwzględna niezmienność daje nam

rękojmię powodzenia.

Na niezmienności prawa opiera się pewność doświadczenia naukowego, wszelka moŜliwość

planowania i przewidywania przyszłości. Na niej polega z zaufaniem chemik pewny,

Ŝe

Na-

tura odpowie mu zawsze tak samo, ilekroć dokładnie w ten sam sposób postawi jej pytanie.

Jeśli mu się przytrafi jakaś zmiana w wynikach doświadczenia, to jest przekonany,

Ŝe

zaszła

takŜe jakaś zmiana w jego postępowaniu, nie zaś w Naturze. Podobnie teŜ jest z wszelkim

ludzkim działaniem; im bardziej opiera się ono na wiedzy, tym pewniejsze jest w przewidy-

waniach, gdyŜ wszelki „przypadek” jest skutkiem nieznajomości sprawy i naleŜy go przypi-

sać działaniu praw, których wpływ albo był nieznany albo został przeoczony. W mentalnym

i moralnym

świecie

moŜna tak samo jak i w fizycznym przewidywać skutki, planować i obli-

czać wszystko z góry. Natura nigdy nas nie zawodzi; przynosi nam zawód tylko nasza własna

ślepota.

We wszystkich

światach

przyrost wiedzy jest zarazem przyrostem siły, a wszechwie-

dza i wszechpotęga są jednym i tym samym.

Prawo jest niezmienne w

światach

myśli i moralności, tak samo jak i w fizycznym, wszech-

świat

bowiem jest przejawieniem JEDYNEGO, a to, co nazywamy prawem, jest tylko wyra-

zem Natury Boskiej. Jak jedno jest

śycie,

które wyłoniło z Siebie wszystko, tak jedno jest

Prawo, które podtrzymuje wszystko;

światy

wspierają się na tej opoce Natury Boskiej jako na

pewnym i niewzruszonym fundamencie.

Plany Natury

Chcąc studiować działanie karmy zgodnie z kierunkiem wskazanym przez Mistrza, naleŜy

posiąść jasne pojęcie o trzech niŜszych planach, lub dziedzinach, wszechświata i o odpowia-

dających im pierwiastkach człowieka

. Nadawane im nazwy oznaczają stany

świadomości,

pracujące w tych dziedzinach. PomoŜe nam zorientować się w tym diagram, który wskazuje

nam plany i odpowiadające im pierwiastki człowieka i narzędzia (ciała), z pomocą których

świadoma

istota moŜe je odwiedzać i poznawać. W praktycznym okultyzmie uczeń uczy się

A. Besant: The Seven Principles of Man and Karma, 1892.

zwiedzać te plany i z pomocą własnych badań przemieniać teorię w wiedzę. NajniŜsze narzę-

dzie, ciało z grubej materii, słuŜy

świadomości

do działania na fizycznym planie, przy czym

świadomość

jest ograniczona uzdolnieniami mózgu. Nazwa „ciało subtelne” obejmuje róŜno-

rodność ciał astralnych, które dostosowują się odpowiednio do zmieniających się warunków

bardzo złoŜonej dziedziny, określanej mianem planu psychicznego.

Na planie mentalnym występują dwa wyraźnie odmienne plany:

świat

form (kształtów)

świat

bez form. Na niŜszym z nich

świadomość

posługuje się ciałem złudy (mâyâvirúpa);

nazwa „ciało umysłu” wydaje się bardzo dla niego odpowiednia, gdyŜ wskazuje,

Ŝe

materia

z której się ono składa naleŜy do planu Manasu. Na planie bez kształtu uŜywa człowiek ciała

przyczynowego. O planie Buddhi nie zachodzi potrzeba aby mówić.

Materia poszczególnych planów nie jest jednakowa i – mówiąc najogólniej – materia kaŜde-

go z nich jest cięŜsza od materii planu bezpośrednio wyŜszego. Jest to zgodne z ogólnym

charakterem Natury, gdyŜ ewolucja na linii zastępującej dokonuje się od rzadkiego ku gęste-

mu, od subtelnego ku cięŜkiemu. Co więcej, na planach tych mieszkają ogromne hierarchie

istot, od wzniosłych inteligencji dziedziny duchowej poczynając, a kończąc na najniŜszych,

podświadomych elementalach fizycznego

świata.

Na wszystkich planach Duch i Materia są

zespolone z sobą w kaŜdej drobinie – gdyŜ kaŜda drobina ma Materię jako swe ciało i Ducha

jako swe

Ŝycie,

a wszelkie swobodne skupienia drobin, wszelkie wyodrębnione kształty ja-

kiegokolwiek rodzaju, mają za duszę owe

Ŝyjące

istoty, które róŜnią się między sobą co do

poziomu zaleŜnie od poziomu tych kształtów. Nie ma kształtu, który by nie miał takiej duszy,

choć tą rozświetlającą kształt istnością moŜe być najwyŜsza inteligencja lub najniŜszy ele-

mental lub jakaś istność pochodząca z jednego z niezliczonych zastępów pośredniego stop-

nia.

Istnościami, którymi wypada nam się obecnie zająć, są głównie istności psychicznego planu,

gdyŜ one uŜyczają człowiekowi ciała pragnień (Kâma-Rúpa) – ciała wraŜeń i wzruszeń, jak

się to nieraz określa – są istotnie wbudowane w jego astralną

matrix

i oŜywiają jego zmysły

astralne. Są one, uŜyjmy technicznej nazwy, elementalami kształtu

(Rúpa Devatâs)

zwierzę-

cego

świata;

one są czynnikami przemian, które przekształcają drgania dochodzące do zmy-

słów człowieka we wraŜenia.

Najbardziej widoczną cechą elementali działających na niŜszym planie astralnym (kama) jest

zdolność nie tylko odpowiadania na wibracje, lecz takŜe odczuwania ich; plan psychiczny

(astralny) jest zapełniony tymi istnościami o róŜnym stopniu

świadomości,

które odbierają

róŜnego rodzaju podniety i przetwarzają je we wraŜenia. Wskutek tego istota, w której ciele

znajdują się wplecione te elementale, jest zdolna do odczuwania; człowiek czuje poprzez ta-

kie właśnie ciało. Człowiek nie ma

świadomości

w drobinach swego ciała, ani nawet w ko-

mórkach; mają one swoją własną

świadomość

i dzięki niej prowadzą róŜne procesy swego

wegetatywnego

Ŝycia;

jednakŜe człowiek, którego ciało one tworzą, nie ma udziału w ich

świadomości,

nie pomaga ani nie przeszkadza im

świadomie,

gdy dokonują one doboru mate-

riałów, przyswajają, wydzielają lub budują, i nie moŜe ani na chwilę zetknąć swej

świadomo-

ści

świadomością

komórki swego serca w takim stopniu, aby mógł powiedzieć, co się

w niej dzieje.

Świadomość

jego działa normalnie na planie psychicznym, lecz nawet wtedy,

gdy umysł pracuje w wyŜszych dziedzinach psychicznego

świata,

umysł jest zmieszany

z niŜszym planem astralnym (kama), gdyŜ czysty umysł nie działa na astralnym planie.

Plan astralny jest zatłoczony elementalami, podobnymi do tych, które wchodzą w skład ludz-

kiego ciała poŜądań i tworzą równieŜ prostsze ciała poŜądań niŜszych zwierząt. Przez ten

dział swej natury człowiek wchodzi w bezpośredni związek z tymi elementalami i za ich po-

średnictwem

stwarza sobie kontakt z wszystkimi przedmiotami dokoła siebie, czy to w posta-

ci przyciągania, czy teŜ odpychania. Przez swą wolę, przez swe wzruszenia i przez swe poŜą-

dania wywiera on wpływ na te niezliczone istoty, które reagują, wraŜliwe na kaŜde drgnienie

uczucia, rozchodzące się zawsze we wszystkich kierunkach. Ciało poŜądań człowieka działa

jak aparat nadawczy, i podobnie jak składa i przetwarza wibracje, które przychodzą

z zewnątrz, na uczucia, tak samo powstające w nim samym uczucia przetwarza na wibracje.

Rodzenie myślokształtów

MoŜemy teraz jaśniej zrozumieć słowa Mistrza. Umysł, pracując w swej własnej dziedzinie,

w subtelnej materii wyŜszej części psychicznego planu, rodzi obrazy, myślokształty. Słusznie

teŜ zalicza się wyobraźnię twórczą do władz umysłu; a jest nią ona w o wiele bardziej do-

słownym znaczeniu, aniŜeli to przypuszcza wielu z tych, którzy uŜywają tego określenia. Ta

zdolność tworzenia obrazów jest charakterystyczną władzą umysłu, a słowo jest tylko nie-

zgrabną próbą częściowego bodaj przedstawienia obrazu myślowego. Pojęcie, wyobraŜenie

myślowe, jest rzeczą złoŜoną i właściwie wymaga całego zdania aby je naleŜycie oddać,

a gdy zawiera ono jakiś rzucający się w oczy moment, to słowo nazywające ten moment

określa całość w sposób niedoskonały. Mówimy np. „trójkąt" i słowo to wywołuje w umyśle

słuchacza obraz, który aby go w pełni wyrazić słowami, wymagałby długiego opisu. Czyni-

my wysiłki na jakie nas tylko stać, aŜeby myśleć o symbolach, a następnie pracowicie i nie-

doskonale sumować te symbole w słowa. W dziedzinach, gdzie umysł mówi bezpośrednio do

umysłu, myśl znajduje doskonały wyraz, przekraczający wszystko co mogłyby wyrazić sło-

wa; nawet wtedy gdy w najbardziej ograniczonym zakresie, przekazuje się myśli na odle-

głość, przesyła się nie słowa lecz pojęcia.

Mówca wkłada w swe słowa tyle obrazów myślowych, na ile go stać, a słowa jego wywołują

w umysłach słuchaczy obrazy odpowiadające obrazom w umyśle mówcy. Umysł ma do czy-

nienia z obrazami i wyobraŜeniami, a nie ze słowami i dlatego połowa sporów i nieporozu-

Plik z chomika:

Pierwszy_113

Annie Besant - Karma.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: