Księga Hioba 1 Był w ziemi Uc pewien mšż imieniem Hiob; a mšż ten był nienaganny i prostolinijny oraz bojšcy się Boga i stronišcy od zła. 2?I urodziło mu się siedmiu synów i trzy córki. 3?A dobytek jego stanowiło siedem tysięcy owiec i trzy tysišce wielbłšdów oraz pięćset par bydła i pięćset olic, miał także bardzo wiele służby; i mšż ten był najzamożniejszym ze wszystkich mieszkańców Wschodu. 4?A jego synowie chodzili i urzšdzali ucztę w domu każdego w jego dniu; posyłali też po swoje trzy siostry, które zapraszali, aby z nimi jadły i piły. 5?A gdy u każdego z nich po kolei minšł dzień ucztowania, Hiob posyłał i ich uwięcał; i wstawał wczesnym rankiem, i składał ofiary całopalne według liczby ich wszystkich; bo Hiob mówił: Może zgrzeszyli moi synowie i przeklęli Boga w swym sercu. Tak Hiob czynił zawsze. 6?I nadszedł dzień, gdy synowie prawdziwego Boga weszli, żeby stanšć przed Jehowš, i również Szatan wszedł poród nich. 7?Wtedy Jehowa rzekł do Szatana: Skšd przychodzisz? Wówczas Szatan odpowiedział Jehowie, mówišc: Z wędrowania po ziemi i przechadzania się po niej. 8?A Jehowa rzekł jeszcze do Szatana: Czy w swym sercu zwróciłe uwagę na mego sługę Hioba, że nie ma na ziemi nikogo takiego jak on mšż to nienaganny i prostolinijny, bojšcy się Boga i stronišcy od zła? 9?Szatan odpowiedział na to Jehowie, mówišc: Czyż za nic Hiob boi się Boga? 10?Czy ty sam nie posadziłe żywopłotu wokół niego i wokół jego domu, i wokół wszystkiego, co ma dookoła? Pracy jego ršk pobłogosławiłe, a jego dobytek mnoży się na ziemi. 11?Ale dla odmiany wycišgnij, proszę, swš rękę i dotknij wszystkiego, co ma, i zobacz, czy nie będzie cię przeklinał prosto w twarz. 12?Jehowa rzekł więc do Szatana: Oto wszystko, co ma, jest w twoim ręku. Tylko przeciw niemu samemu nie wycišgaj ręki! Toteż Szatan odszedł sprzed osoby Jehowy. 13?I nadszedł dzień, gdy jego synowie i córki jedli oraz pili wino w domu ich brata, pierworodnego. 14?A do Hioba przyszedł posłaniec i rzekł: Bydło włanie orało, a olice się pasły obok niego, 15?gdy nagle wtargnęli Sabejczycy i je zabrali, a sług pozabijali ostrzem miecza; a ja uszedłem, tylko ja sam, aby cię powiadomić. 16?Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: Ogień Boży spadł z niebios i zapłonšł wród owiec oraz sług, i pochłonšł ich; a ja uszedłem, tylko ja sam, aby cię powiadomić. 17?Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: Chaldejczycy utworzyli trzy oddziały i napadli na wielbłšdy, i zabrali je, sług za pozabijali ostrzem miecza; a ja uszedłem, tylko ja sam, aby cię powiadomić. 18?Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: Twoi synowie i twoje córki jedli oraz pili wino w domu swego brata, pierworodnego. 19?A oto od strony pustkowia zerwał się silny wiatr i uderzył w cztery węgły domu, tak iż ten upadł na młodych i oni zginęli. A ja uszedłem, tylko ja sam, aby cię powiadomić. 20?A Hiob wstał i rozdarł swój płaszcz bez rękawów, i ostrzygł głowę, i upadłszy na ziemię, pokłonił się 21?i rzekł: Nagi wyszedłem z łona mojej matki i nagi tam wrócę. Jehowa dał i Jehowa zabrał. Niech imię Jehowy dalej będzie błogosławione. 22?W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył ani nie przypisał Bogu nic niestosownego. 2 Potem nadszedł dzień, gdy synowie prawdziwego Boga weszli, by stanšć przed Jehowš, i również Szatan wszedł poród nich, by stanšć przed Jehowš. 2?Wtedy Jehowa rzekł do Szatana: Skšd to przychodzisz? Wówczas Szatan odpowiedział Jehowie, mówišc: Z wędrowania po ziemi i przechadzania się po niej. 3?A Jehowa rzekł jeszcze do Szatana: Czy w swym sercu zwróciłe uwagę na mego sługę Hioba, że nie ma na ziemi nikogo takiego jak on mšż nienaganny i prostolinijny, bojšcy się Boga i stronišcy od zła? I jeszcze trzyma się mocno swej nieskazitelnoci, chociaż ty mnie pobudzasz przeciwko niemu, bym go pochłonšł bez powodu. 4?Lecz Szatan odpowiedział Jehowie, mówišc: Skórę za skórę i wszystko, co człowiek ma, da za swš duszę. 5?Dla odmiany wycišgnij, proszę, swš rękę i dotknij jego koci i jego ciała, i zobacz, czy nie będzie cię przeklinał prosto w twarz. 6?Jehowa rzekł więc do Szatana: Oto jest w twoim ręku! Tylko bacz na jego duszę! 7?Toteż Szatan odszedł sprzed osoby Jehowy i poraził Hioba złoliwym wrzodem od spodu stopy aż po czubek głowy. 8?A on wzišł sobie glinianš skorupę, by się niš skrobać; i siedział w popiele. 9?W końcu rzekła doń jego żona: Czy jeszcze trzymasz się mocno swej nieskazitelnoci? Przeklnij Boga i umrzyj! 10?Ale on jej powiedział: Mówisz tak, jak mówi jedna z nierozumnych kobiet. Czyż mielibymy przyjmować od prawdziwego Boga tylko to, co dobre, a nie przyjmować również tego, co złe? W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył swymi wargami. 11?A trzej towarzysze Hioba usłyszeli o całym tym nieszczęciu, które spadło na niego, i poprzychodzili, każdy ze swego miejsca: Elifaz Temanita, Bildad Szuchita i Cofar Naamita. Zeszli się zatem, tak jak się umówili, by przyjć i mu współczuć, i go pocieszyć. 12?Gdy z daleka podnieli oczy, nie poznali go. I podnieli głos, i płakali, i każdy z nich rozdarł swój płaszcz bez rękawów, i ku niebiosom rzucali proch na swe głowy. 13?I siedzieli z nim na ziemi siedem dni i siedem nocy, i żaden nie odezwał się do niego ani słowem, bo widzieli, że boleć ta jest bardzo wielka. 3 Potem Hiob otworzył usta i zaczšł złorzeczyć swemu dniowi. 2?Odezwał się Hiob i rzekł: 3?Niech przepadnie dzień, w którym się narodziłem, i noc, gdy kto powiedział: Poczęty został krzepki mężczyzna! 4?Dzień ów niech stanie się ciemnociš. Niech Bóg nań z góry nie spojrzy ani niech nad nim nie janieje wiatło dzienne. 5?Niech go na powrót zażšda ciemnoć i głęboki cień. Niech nad nim przebywa chmura deszczowa. Niech trwoży go to, co zaciemnia dzień. 6?Tamta noc niech zabierze jš mrok; niechaj się nie weseli wród dni roku; do liczby miesięcy księżycowych niech nie wchodzi. 7?Oto tamta noc niech stanie się niepłodna; niech się w niej nie pojawi radosny okrzyk. 8?Niech rzucš na niš klštwę ci, którzy przeklinajš dzień, ci, którzy sš gotowi obudzić Lewiatana. 9?Niechaj się zaćmiš gwiazdy jej zorzy; niech wyczekuje wiatła, a niech go nie będzie; i niech nie ujrzy promieni brzasku. 10?Bo nie zamknęła drzwi brzucha mej matki i nie ukryła niedoli przed mymi oczami. 11?Czemu nie umarłem zaraz po wyjciu z łona? Czemuż wyszedłem z brzucha, a potem nie skonałem? 12?Po cóż wyszły mi naprzeciw kolana i po cóż piersi, które miałem ssać? 13?Bo teraz już bym leżał, by zażywać spokoju; już bym spał; odpoczywałbym 14?z królami i doradcami ziemi, budujšcymi dla siebie opustoszałe miejsca, 15?lub z ksišżętami, którzy posiadajš złoto, z tymi, którzy swe domy napełniajš srebrem; 16?albo jak poroniony płód ukryty nie zaczšłbym istnieć, jak dzieci, które nie widziały wiatła. 17?Tam niegodziwcy przestajš się burzyć i spoczywajš tam ci, którzy zużyli swš moc. 18?Więniowie wespół zażywajš spokoju; nie słyszš głosu kogo, kto by ich poganiał do pracy. 19?Tam mały i wielki sš sobie równi, a niewolnik jest uwolniony od swego pana. 20?Po cóż daje on wiatło strapionemu, a życie zgorzkniałym na duszy? 21?Czemu sš tacy, którzy wyczekujš mierci, a jej nie ma, choć kopišc, poszukujš jej bardziej niż ukrytych skarbów? 22?Ci, którzy się radujš aż do zupełnego rozweselenia, wielce się radujš, gdyż znajdujš grobowiec. 23?[Po cóż daje on wiatło] krzepkiemu mężowi, którego drogę zakryto i którego Bóg ogradza? 24?Bo przed moim pokarmem przychodzi me wzdychanie i niczym wody wylewajš się moje rozdzierajšce krzyki; 25?przeraziłem się bowiem rzeczy przerażajšcej, a ona mnie spotyka; i przychodzi na mnie to, czego się lękałem. 26?Nie byłem wolny od trosk ani nie zażywałem spokoju, ani nie spoczywałem, a jednak nadchodzi niepokój. 4 A Elifaz Temanita odezwał się i powiedział: 2?Jeżeli kto się pokusi o słowo do ciebie, czy się znużysz? Któż jednak potrafi powstrzymać słowa? 3?Oto ty skorygowałe wielu, a ręce osłabłe wzmacniałe. 4?Słowa twoje podnosiły każdego, kto się potykał, a uginajšce się kolana umacniałe. 5?Lecz tym razem ciebie to spotyka, a ty się nużysz; dotyka to ciebie, a ty się trwożysz. 6?Czy twoja bogobojnoć nie jest podstawš twej ufnoci? Czyż nadziejš twojš nie jest nieskazitelnoć twych dróg? 7?Przypomnij sobie, proszę: Któryż niewinny kiedykolwiek zginšł? I gdzież to zostali wytępieni prostolinijni? 8?Według tego, co widziałem, ci, którzy knujš zło, oraz ci, którzy siejš niedolę, sami będš to żšć. 9?Od tchnienia Bożego ginš i od ducha jego gniewu niszczejš. 10?Jest ryk lwa i głos młodego lwa, ale przecież łamiš się zęby młodych grzywiastych lwów. 11?Lew ginie z braku zdobyczy, a szczenięta lwa zostajš rozproszone. 12?Mnie za ukradkiem przyniesiono słowo, a me ucho odebrało jego szept, 13?w niepokojšcych mylach wskutek wizji nocnych, gdy na ludzi spada głęboki sen. 14?Strach mnie ogarnšł i drżenie, a liczne me koci napełnił strachem. 15?I jaki duch przesuwał się obok mej twarzy; włosy na mym ciele się zjeżyły. 16?Stanšł bez ruchu, lecz nie rozpoznałem jego wyglšdu; jaka postać była przed mymi oczami; była cisza i oto usłyszałem głos: 17?miertelnik czyż może być sprawiedliwszy niż sam Bóg? Albo czyż może krzepki mšż być czystszy od swego Twórcy? 18?Oto sługom swoim On nie dowierza, a swym posłańcom zarzuca wady. 19?O ileż bardziej mieszkańcom glinianych domów, których fundament jest w prochu! Miażdży się ich szybciej niż mola. 20?Między rankiem a wieczorem zostajš roztrzaskani; ginš na zawsze, a nikt nie bierze sobie tego do serca. 21?Czyż z nich nie wycišgnięto ich linki namiotowej? Umierajš z braku mšdroci. 5 Wołaj, proszę! Czy jest kto, kto ci odpowie? I do którego ze więtych się zwrócisz? 2?Głupca bowiem zabije strapienie, a dajšcego się łatwo zwab...
zielony10121