CHARAKTERYSTYKA NAJCZĘSTSZYCH CHORÓB BAKTERYJNYCH, WIRUSOWYCH, GRZYBICZYCH I PASOŻYTNICZYCH U CZŁOWIEKA.
Zagrożenia biologiczne możemy podzielić na kilka sposobów.
1. Podział systematyczny czynników biologicznych:
v priony,
v wirusy,
v bakterie,
v grzyby,
v pasożyty,
v zwierzęta (inne niż pasożyty),
v rośliny;
v substancje (wytwarzane przez organizmy),
v struktury (wytwarzane przez organizmy).
2. Podział ze względu na drogi przenoszenia:
v czynniki przenoszone drogą oddechową,
v czynniki przenoszone przez krew,
v czynniki przenoszone drogą pokarmową,
v czynniki przenoszone przez skórę, spojówki i śluzówki.
3. Podział ze względu na stopień zagrożenia dla pracownika:
v klasa 1 - czynniki niestwarzające praktycznie zagrożenia,
v klasa 2 - czynniki wywołujące umiarkowane zagrożenia,
v klasa 3 - czynniki stanowiące poważne zagrożenia,
v klasa 4 - czynniki mogące powodować poważne choroby lub śmierć.
Omówienie poszczególnych grup czynników biologicznych
Priony
o Priony stanowią stosunkowo niedawno wykrytą grupę czynników infekcyjnych.
o Są one ewenementem jeśli chodzi o czynniki zakaźne, gdyż nie zawierają w swojej strukturze kwasów nukleinowych.
o Zbudowane są tylko z białka.
o W organizmie ludzkim wywołują gąbczaste zwyrodnienia mózgu, które prowadzą do śmierci.
Wirusy
§ Wirusy atakujące organizm ludzki możemy podzielić na kilka sposobów, w zależności od:
o narządów, które atakują,
o drogi, jaką są przenoszone,
o ze względu na budowę molekularną (RNA-wirusy i DNA-wirusy).
§ Najniebezpieczniejsze wirusy, i jednocześnie najczęściej występujące, przenoszone są przez krew.
§ Należą do nich wirus HIV oraz wirusy zapalenia wątroby typu B i C (HBV i HCV).
§ Wirusy powodujące zmiany skórne – są drugą ważną grupą wirusów
§ Należą do nich:
1. wirusy brodawczaków (HPV):
a. brodawki zwykłe (HPV 2, 4, 7),
b. brodawki stóp (HPV 1 i 2),
c. brodawki płaskie (HPV 3 i 10),
d. brodawki płciowe - kłykciny kolczyste (HPV 6 i 11),
2. wirusy opryszczki (HSV-1, HSV-2, HSV-8),
3. wirus ospy wietrznej i półpaśca (VZV lub HVV),
4. wirusy mięczaka zakaźnego (MCV I i II).
§ Praca w gabinecie kosmetycznym stwarza duże ryzyko zakażenia, ze względu na częstość tych infekcji u ludzi oraz na stały kontakt ze skórą klientów.
§ Jeśli pracownikowi brakuje świadomości oraz wiedzy na temat podstawowych objawów chorobowych, wtedy ryzyko zakażenia znacznie wzrasta.
§ Pozostałe wirusy
§ Wirusy stanowiące zagrożenie w gabinecie kosmetycznym to również cała grupa wirusów przenoszonych drogą kropelkową.
§ Zaliczamy do nich min.:
1. adenowirusy,
2. reowirusy,
3. wirus różyczki,
4. wirus grypy,
5. RSV (pneumowirus),
6. CMV (wirus cytomegalii),
7. EBV (wirus Epsteina-Barr) i wiele innych.
§ Zazwyczaj zakażenia tymi wirusami przez większą część życia przebiegają niegroźnie, wywołując:
§ stany podgorączkowe,
§ zapalenia migdałków,
§ górnych i dolnych dróg oddechowych,
§ Jednak w czasie ciąży zakażenia te mogą skończyć się ciężkim uszkodzeniem płodu, łącznie z poronieniem.
§ Wirusy, takie jak CMV czy wirus różyczki, wywołują zespoły wad wrodzonych u noworodków, dlatego w czasie ciąży należy do minimum ograniczyć kontakt z klientkami, którzy mogą być potencjalnymi przenosicielami tych mikroorganizmów.
Bakterie
§ Bakterie, obok wirusów i grzybów, stanowią dla pracowników gabinetów kosmetycznych bardzo duże zagrożenie.
§ Zróżnicowanie tych mikroorganizmów na skórze i błonach śluzowych jest bardzo duże.
§ Oczywiście większość bakterii to mikroorganizmy saprofityczne (czyli takie, które rozmnażają się i żywią materią organiczną, nie powodując chorób), ale w mikroflorze skóry mogą występować również bakterie prototroficzne (pasożytujące na organizmach żywych, wywołujące stany chorobowe).
Klasyfikacja bakterii
Klasyfikacja bakterii opiera się na ich cechach:
– morfologicznych,
– fizjologicznych,
– serologicznych oraz
– chorobotwórczych.
Barwienie metodą Grama
§ Pozwala doświadczalnie zróżnicować bakterie na dwie duże grupy:
1. Gram-dodatnie
2. Gram-ujemne
3.
§ Ważną cechą jest również stosunek bakterii do tlenu (tlenowce, beztlenowce).
Podział bakterii ze względu na kształt
1. bakterie o kształcie pałeczkowatym (cylindrycznym)
– pałeczki bacterium
– laseczki bacillus
– maczugowce corynebacterium
– prątki mycobacterium
2. bakterie o kształcie kulistym
– ziarenkowce Coccus
– gronkowce staphylococcus
– paciorkowce streptococcus
– dwoinki diplococcus
– pakietowce sarcina
3. bakterie o kształcie spiralnym
– śrubowce spirillum
– przecinkowce vibrio
– krętki spirocheta
§ Najbardziej znanymi bakteriami Gram-dodatnimi są gronkowce i paciorkowce.
§ Pod mikroskopem mają kształt kuleczek (coccus), które łączą się w specyficzne skupiska.
v dwoinki (czyli bakterie połączone w pary), np. dwoinka zapalenia płuc (Diplococcus pneumoniae lub Streptococcus pneumoniae),
v gronkowce (czyli bakterie skupiające się w gronka), np. gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus), gronkowiec naskórkowy (Staphylococcus epidermidis),
v paciorkowce (bakterie układające się w łańcuszki), np. paciorkowce ropne (Streptococcus pyogenes grupy A).
Zakażenie gronkowcowe skóry (Staphylodermiae)
v zapalenie mieszka włosowego,
v figówka,
v czyrak.
Zapalenie mieszka włosowego (Folliculitis)
§ Choroba ta jest bardzo popularnym zakażeniem skóry.
§ Charakteryzuje się stanem zapalnym ujścia mieszka włosowego, całego mieszka, a nawet jego otoczenia.
§ Objawy są bardzo charakterystyczne.
§ Wykwitem pierwotnym jest pęcherzyk wypełniony treścią ropną, związany z ujściem mieszka włosowego.
§ Zmiany zlokalizowane mogą być prawie w każdym obszarze skóry owłosionej.
§ Najczęściej spotyka się zmiany na twarzy, rzadziej na tułowiu lub kończynach.
§ Zmiany takie nie powinny być usuwane mechanicznie, gdyż powstaje ryzyko przeniesienia bakterii na inne obszary skóry.
§ W leczeniu zapalenia mieszka włosowego stosuje się antybiotyki.
Figówka (Sycosis. Folliculitis chronica)
§ Figówka jest odmianą zapalenia mieszka włosowego.
§ Charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem i zazwyczaj lokalizuje się na twarzy (w części owłosionej).
§ Objawy są podobne do zwykłego zapalenia mieszków włosowych, ale mają większe nasilenie.
§ Choroba może trwać bardzo długo, nawet kilkanaście miesięcy.
§ Na skórze twarzy, oprócz krostek wypełnionych treścią ropną, stwierdzić można blizny zanikowe po wygojonych zmianach zapalnych.
§ Leczenie jest bardzo trudne i czasochłonne. Stosowane są antybiotyki, szczepionki bakteryjne oraz, jako leczenie wspomagające, witaminy grupy B i C.
§ Bardzo ważne jest ścisłe przestrzeganie higieny przy goleniu.
§ Maszynki powinny być jednorazowe, a jeśli używa się maszynek z wymiennymi ostrzami, to absolutnie niezbędne jest ich dokładne odkażanie przed i po goleniu.
§ Podobnie należy odkażać skórę twarzy.
§ Nie poleca się stosowania maszynek elektrycznych.
Czyrak (Furunculus)
§ Jest to zapalenie, które również obejmuje mieszek włosowy, ale od dwóch wcześniejszych chorób różni się znacznie większym nasileniem objawów zapalnych oraz wytworzeniem czopa martwiczego.
§ Zmianie tej towarzyszy silny ból i silne zaczerwienienie skóry.
...
sweet.seli.bebe.seli