Cyprian Kamil Norwid.pdf

(61 KB) Pobierz
Cyprian Kamil Norwid
(Cyprian Ksawery Gerard Walenty Norwid)
(ur. 24 września 1821 w Laskowie-Głuchach, zm. 23 maja 1883 w Paryżu)
– polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik, rzeźbiarz, malarz filozof; herbu Topór
Często uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych.
Wielu historyków literatury uważa jednak taki pogląd za zbytnie uproszczenie, zaliczając jego
twórczość raczej do klasycyzmu i parnasizmu.
Przeważającą część swojego życia spędził za granicą, głównie w Paryżu, żyjąc w nędzy
i utrzymując się z prac dorywczych. Twórczość Norwida, trudna do zrozumienia dla
jemu współczesnych, została zapomniana po jego śmierci. Został odkryty ponownie
dopiero w okresie Młodej Polski głównie za sprawą Zenona Przesmyckiego-
Miriama (po części również młodego Władysława Stanisława Reymonta).
Cyprian Norwid urodził się w majątku matki, mazowieckiej wsi Laskowo-Głuchy
(w połowie drogi pomiędzy Radzyminem a Wyszkowem) ochrzczony w pobliskim
kościele parafialnym w Dąbrówce, gdzie znajduje się tablica pamiątkowa oraz akt
chrztu. Jego ojcem chrzestnym był Cyprian Szukiewicz.
W 1842 Norwid wyjechał do Drezna, oficjalnie dla doskonalenia sztuki rzeźbiarskiej.
Podróżował po Wenecji i Florencji. W 1844 roku zamieszkał w Rzymie przy
Via Quattro Fontane. Wówczas narzeczona poety, Kamila, zerwała zaręczyny,
a Norwid poznał Marię z Nesselrodów Kalergis, która stała się jego wielką
nieszczęśliwą miłością. W tym okresie pogorszył się też stan zdrowia Norwida.
Poeta postanowił wyemigrować do USA, co uczynił za radą hrabiego Władysława
Zamoyskiego 29 listopada 1852. 12 lutego 1853 statek Margaret Evans dotarł
do Nowego Jorku. Wiosną Norwid otrzymał dobrze płatną posadę w pracowni
graficznej. Jesienią poeta dowiedział się o wybuchu wojny krymskiej, w związku
z czym zaczął planować powrót do Europy. Pisał do Mickiewicza i Hercena, prosząc
ich o pomoc w realizacji planów.
W czerwcu 1854 r. Norwid wrócił do Europy z księciem Marcelim Lubomirskim,
mieszkał w Londynie, utrzymując się z przygodnych prac artystyczno-rzemieślniczych,
po czym udało mu się powrócić do Paryża. Działalność artystyczna Norwida ożywiła
się, udało mu się opublikować kilka utworów. W 1863 r. wybuchło powstanie
styczniowe, które pochłonęło uwagę Norwida. Choć sam, ze względu na stan zdrowia,
nie mógł wziąć w nim udziału, usiłował mieć czynny wpływ na kształtowanie
procesów powstania.
DZIEŁA
Dialog zmarłych - akwaforta, sucha
igła (1871)
Pytania - akwaforta (1863)
Prozy
Łaskawy opiekun, czyli Bartłomiej
Alfonsem (1840)
Wyjątek z pamiętnika (1850)
Czarne kwiaty (1856)
Białe kwiaty (1856)
Bransoletka. Legenda dziewiętnastego
wieku (1858)
Cywilizacja. Legenda (1861)
Ostatnia z bajek (1882)
Milczenie
Pamiętnik Podróżny
Liryki (
najważniejsze
)
Bema pamięci żałobny rapsod (1851)
***[Coś ty Atenom zrobił,
Sokratesie] (1856)
Do obywatela Johna Brown (1859)
W Weronie
Italiam!, Italiam!
Moja ojczyzna
Pieśń od ziemi naszej
Vade-mecum (1858–1866)
Moja piosnka II
Dramaty
Noc tysiączna druga. Komedia (1850)
Wanda (1851)
Krakus. Książę nieznany (1851, 1861)
Słodycz (1855 lub 1856)
Aktor. Komediodrama (1867)
Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-
machina Durejko (1872)
Kleopatra i Cezar (ok. 1870, 1878)
Za kulisami
Poematy
Wesele. Powieść. (1847)
Pompeja (1848 lub 1849)
Niewola. Rapsod (1849)
Promethidion. Rzecz w dwóch
dialogach z epilogiem (1851)
Szczesna. Powieść (1854)
EPIMENIDES. Przypowieść (1854)
QUIDAM. Przypowieść (1855–1857)
Fulminant. Rapsod (1863)
Że piękno to jest...(1865)
Rzecz o wolności słowa (1869)
Assunta (1870)
Obrazy
C.K. Norwid był autorem kilkunastu
obrazów olejnych, z których do dziś
przetrwały cztery. Alegoryczne
przedstawienie odrodzonej Polski pod
nazwą „Jutrznia”
Nowele
„Ad leones!” (1883)
Stygmat (1883)
Tajemnica lorda Singelworth (1883)
Archeologia (1866)
Dwie powieści (1866)
Inne
Listy
Do Najświętszej Panny Maryi. Litania
Zgłoś jeśli naruszono regulamin