Najprostszy_radioodbiornik_ZS-Z-1984-str-88-89.pdf

(695 KB) Pobierz

Najprostszy radioodbiornik

Każdy, kto mieszka niezbyt daleko od

średnio- lub długofalowej radiostacji i ma

w domu zainstalowaną antenę, może słu-

chać audycji z radioodbiornika, wykona-

nego własnoręcznie lub z kimś bardziej

doświadczonym w majsterkowaniu.

Do zrobienia własnego radia są potrzebne

dwie cewki o kształcie pokazanym na

rysunku, dowolnych typów dioda germa-

nowa i tranzystor germanowy, słuchawka

elektromagnetyczna radiowa lub telefo-

niczna, bateria 3R12 id?- oraz cztery

wtyczki bananowe i cztery gniazda poje-

dyncze. Cewki mają po 25 zwojów, nawi-

niętych dowolnym drutem w izolacji na

tekturowych płaskich szpulach w kształcie

rakiet pingpongowych. Mają one: średnicę

120 mm, rączkę długości ok. 70 mm i

wystające (na ok. 20 mm ze strony prze-

ciwległej) ucho. Każde koło ma pięć równo

rozmieszczonych nacięć promieniowych

na głębokości 40 mm. Drut nawojowy jest

przeplatany przez nacięcia i prowadzony

na przemian pod spodem i na wierzchu

cewki.

Po zmontowaniu elementów na płytce ze

sklejki (przed łączeniem przewodów nale-

ży zdrapać z ich końców powłokę izolacyj-

ną) odbiornik należy dostroić przez odpo-

wiednie ustawienie względem siebie

dwóch cewek. Trzeba próbować strojenia

w różnych położeniach cewek; nawet

odwracając jedną z nich „na lewą” stronę

tak, by odbiór był jak najgłośniejszy.

A co dalej?