Stanisław Wyspiański - Wesele (Wyspiański) 1901.pdf

(551 KB) Pobierz
Wesele - całość
Stanisław Wyspiański
nakład autora, Kraków, 1901
Pobrano z Wikiźródeł dnia 17.08.2016
WESELE
DRAMAT W 3 AKTACH
NAPISAŁ STANISŁAW WYSPIAŃSKI
ODBITO W DRUKARNI UNIW. JAG.
NAKŁADEM AUTORA · KRAKÓW 1901
SKŁAD GŁ. W KSIĘG. GEBETHNERA.
OSOBY:
GOSPODARZ
PAN MŁODY
MARYSIA
OJCIEC
JASIEK
POETA
NOS
MARYNA
RADCZYNI
CZEPIEC
KLIMINA
STASZEK
GOSPODYNI
PANNA MŁODA
WOJTEK
DZIAD
KASPER
DZIENNIKARZ
KSIĄDZ
ZOSIA
HANECZKA
CZEPCOWA
KASIA
KUBA
RACHEL
STASZEK
ŻYD
MUZYKANT
RACHEL
ISIA
OSOBY DRAMATU:
CHOCHOŁ
WIDMO
STAŃCZYK
HETMAN
RYCERZ CZARNY
UPIÓR
WERNYHORA
DEKORACYA:
Noc Listopadowa; w chacie, w świetlicy. Izba wybielona siwo,
prawie błękitna, jednym szarawym tonem pół-błękitu
obejmująca i sprzęty i ludzi, którzy się przez nią przesuną.
Przezedrzwi otwarte z boku, ku sieni, słychać huczne
weselisko, buczące basy, piskanie skrzypiec, niesforny
klarnet, hukania chłopów i bab i, przygłuszający wszystką
nutę, jeden melodyjny szum i rumot tupotających tancerzy, co
się tam kręcą w zbitej masie w takt jakiejś ginącej we wrzawie
piosenki...,
I cała uwaga osób, które przez tę izbę-scenę przejdą,
zwrócona jest tam, ciągle tam; zasłuchani, zapatrzeni
ustawicznie w ten tan, na polską nutę,... wirujący dookoła, w
półświetle kuchennej lampy, taniec kolorów, krasych wstążek,
pawich piór, kierezyj, barwnych kaftanów, nasza dzisiejsza
wiejska Polska.
A na ścianie głębnej: drzwi do alkierzyka, gdzie łóżka
gospodarstwa i kołyska i pośpione na łóżkach dzieci, a górą
zszeregowani Święci obrazkowi. Na drugiej bocznej ścianie
izby: okienko, przysłonione białą muślinową firaneczką; nad
oknem wieniec dożynkowy z kłosów; — za oknem ciemno,
mrok, — za oknem sad, a na deszczu i słocie krzew otulony w
słomę, w zimową ochronę okryty.
Na środku izby stół okrągły, pod białym, sutym obrusem,
gdzie przy jarzących brązowych świecznikach żydowskich
suta zastawa, talerze, poniechane tak, jak dopiero co od nich
cała weselna drużba wstała, w nieładzie, gdzie nikt o
sprzątaniu nie myśli. Około stołu prosie drewniane stołki
kuchenne z białego drzewa; przytem na izbie biórko,
zarzucone mnóstwem papierów; ponad biórkiem fotografia
matejkowskiego Wernyhory i litograficzne odbicie
matejkowskich Racławic. Przy ścianie w głębi sofa
wyszarzana; ponad nią złożone w krzyż szable, flinty, pasy
podróżne, torba skórzana. W innym kącie piec bielony, do
maści z izbą; obok pieca stolik empire, zdobny świecącemi
resztami brązów, na którym zegar stary, alabastrowemi
kolumienkami dźwigający złocony krąg godzin; nad zegarem
portret pięknej damy w stroju z lat 1840 w lekkim muślinowym
zawoju przy twarzy młodej w lokach i na ciemnej sukni.
U boku drzwi weselnych skrzynia ogromna wyprawna wiejska,
malowana w kwiatki pstre i pstre desenie; wytarta już i
wyblakła. Pod oknem stary grat, fotel z wysokim oparciem.
Nad drzwiami weselnymi ogromny obraz Matki Boskiej
Ostrobramskiej z jej sukienką srebrną i złotym otokiem
promieni na tle głębokiego szafiru; a nad drzwiami alkierza
Zgłoś jeśli naruszono regulamin