Połączenia spawane- materiały dla studentów.pdf

(1028 KB) Pobierz
POŁĄCZENIA SPAWANE WG EC-3
LITERATURA I NORMY
[1] PN-EN 1993-1-1:2005+AC:2006 Eurocod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych.
Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków.
[2] PN-EN 1993-1-8:2005+AC:2005 Eurocod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych.
Część 1-8: Projektowanie węzłów.
[3] PN-EN ISO 17659:2008 Spawanie. Wielojęzyczne terminy dotyczące złączy spawa-
nych/zgrzewanych z ilustracjami.
[4] PN-EN ISO 5817:2007 Spawanie. Złącza spawane ze stali, niklu, tytanu i ich stopów
(z wyjątkiem spawanych wiązką). Poziomy jakości według niezgodności spawalniczych.
[5] Final version corrigendum to EN 1993-1-8 Eurocode 3: Design of steel structures
-Part 1-8: Design of joints.
[6] Kozłowski A.,
Ślęczka
L., Wierzbicki S.: Projektowanie połączeń spawanych
wg PN-EN 1993-1-1 i PN-EN 1993-1-8. Inżynieria i Budownictwo Nr 3/2008, s. 119-125.
[7] Bródka J., Brodniewicz M.: Projektowanie konstrukcji stalowych zgodnie
z Eurokodem 3-1-1 wraz z przykładami obliczeń. Wydawnictwa Politechniki Białostockiej 2001 r.
Uwaga:
W niniejszym opracowaniu zachowano – dla
łatwiejszego
porównania z materiałami
źródłowymi
– numerację wzorów, rysunków oraz tablic zgodną z Eurokodami [2]. Inne wzory i rysunki ozna-
czono zapisem skróconym np. (a), Rys. (1).
1. Ogólna charakterystyka
Spawaniem nazywa się
łączenie
metali lub tworzyw sztucznych, polegające na wspólnym przetopieniu
sąsiadujących brzegów
łączonych
elementów.
Złącze powstałe z metalu stopionego podczas procesu spawania nazywa się spoiną.
Podstawowe elementy spoin:
1 – stopiwo,
2 – wtop (warstwa stopionego metalu rodzimego),
3 – głębokość wtopienia,
4 – strefa wpływów cieplnych w metalu rodzimym,
5 – materiał rodzimy,
6 – lico spoiny (powierzchnia szerokiej części spoiny),
7 – grań spoiny (część spoiny wypełniająca gardziel rowka),
8 – brzeg spoiny (przejście od lica spoiny do powierzchni materiału).
Zazwyczaj przy wykonywaniu spoiny
łączącej,
przetapia się równocześnie doprowadzony materiał do-
datkowy o składzie chemicznym zbliżonym do składu materiału części
łączonych.
Dodatkowy metal doprowadzony przy spawaniu nazywa się spoiwem, a metal otrzymany ze spoiwa nosi
nazwę stopiwa.
Rozróżniamy następujące metody spawania:
- spawanie
łukowe
jest najbardziej uniwersalną metodą spawania konstrukcji;
źródłem
ciepła jest
łuk
elektryczny (temp. 40006000
o
C), powstający między elektrodą w postaci pręta lub drutu, a
elementem spawanym, stanowiącym drugą elektrodę; jarzący się
łuk
wydziela ciepło, które szyb-
ko topi metal rodzimy i wraz ze stopioną elektrodą tworzy spoinę; obecnie stosuje się przeważnie
elektrody topliwe, otulone, składające się z metalowego rdzenia i warstwy specjalnej otuliny,
dzięki której tworzy się
żużlowa
i gazowa osłona przed czynnikami utleniającymi,
Spawanie
łukowe
ręczne: 1 – elementy
łączone,
2 –
źródło
prądu,
3 – elektroda, 4 –
łuk
elektryczny, 5 – spoina, 6 –
żużel
-
spawanie
łukiem
krytym polega na tym,
że łuk
jarzy się w sposób niewidoczny pod warstwą top-
nika, spełniającego taką samą rolę jak otulina w ręcznym spawaniu
łukowym;
elektroda podawana
jest w formie drutu z podajnika o napędzie mechanicznym,
Spawanie
łukowe
automatyczne
łukiem
krytym: 1 – elementy
łączone,
2 –źródło prądu spawania, 5 – spoina, 6 –
żużel,
7 – drut elektrodowy (spoiwo),
8 – szpula z drutem, 9 – rolki podające, 10 – zbiornik topnika, 11 – topnik
Zgłoś jeśli naruszono regulamin