ksiazkarekopismienna.pdf

(1485 KB) Pobierz

Książka rękopiśmienna w Polsce

X-XV wiek

Opracowanie

Iwona Supronowicz

Najdawniejsze zabytki rękopiśmienne

obcego pochodzenia

X wiek – początek historii książki

rękopiśmiennej w Polsce.

Decydujące wydarzenie – przyjęcie

chrześcijaństwa w 966 r. i wejście w strefę

wpływów kultury zachodniej, łacińskiej.

Pierwsze księgi otrzymała Polska z zewnątrz,

przywieźli je duchowni w orszaku Dąbrówki.

Najdawniejsze zabytki rękopiśmienne

obcego pochodzenia

Powstałe w XI w. klasztory benedyktynów (Tyniec, Św. Krzyż

na łysej Górze, Trzemeszno) szerzycielami książki

z macierzystych środowisk we Włoszech i Francji.

Rozwój piśmiennictwa w Polsce



Na przełomie XI i XII w. pojawia się już pisarstwo

polskie: mnisi kopiowali rękopisy w klasztorach

i szkołach katedralnych.



Organizowały się scriptoria, pracowali też świeccy kopiści.



XIV/XV w. rośnie krajowa wytwórczość książki

i rozszerza się na mniejsze ośrodki: Płock, Łysa Góra,

Piotrków, Sandomierz, Lublin, głównie okolice Krakowa

i Wielkopolska.



Najdawniejszymi zabytkami piśmiennictwa polskiego

były: roczniki, kroniki, żywoty świętych pisane po łacinie.

Kroniki

Kronika Galla

Anonima