Virginia Cleo Andrews - Rodzina Cutlerów 05 - Czarna godzina.pdf

(1340 KB) Pobierz
Drodzy
Czytelnicy!
Niektórzy z Was wiedzą, że najważniejsze w życiu Virgi-
nii Andrews były właśnie jej powieści, a najszczęśliwszy
moment nadszedł wówczas, gdy trzymała w dłoni pierwszy
wydrukowany egzemplarz
Kwiatów na poddaszu.
Była wy­
jątkową i utalentowaną powieściopisarką. Codziennie z za­
pałem przelewała na papier nowe pomysły, które rozwijały
się w fabuły powieści. Wcale nie mniejszą przyjemność
sprawiało jej oddawanie się lekturze listów nadesłanych
przez czytelników.
Po jej śmierci wielu z Państwa pisało do nas, pytając, czy
zamierzamy kontynuować serię. Jeszcze zanim autorka zmar­
ła, obiecaliśmy sobie, że powstaną kolejne oparte na jej pomy­
słach powieści, które będą stanowiły dopełnienie cyklu.
Inspirowani wydanymi już książkami, wraz ze starannie
wybranym pisarzem, rozwinęliśmy pisarski geniusz Virgi-
nii Andrews i tak powstały kolejne powieści:
W rękach losu,
Sekrety poranka, Dziecko grzechu, Nocne szepty,
a teraz
Czarna godzina.
Czarna godzina
to niecierpliwie wyczekiwane zakończe­
nie serii o rodzinie Cutlerów. Wierzymy, że autorka cieszy
się, iż będą Państwo mogli dobrze się z nami bawić. Inne
powieści, które Virginia zdążyła ukończyć jeszcze przed
swoją śmiercią, ukażą się wkrótce. Mamy nadzieję, że przyj­
mą je Państwo z nie mniejszą niż zwykle radością.
Życzymy Państwu dobrej zabawy
RODZINA ANDREWS
PROLOG
Dawno temu
We własnej wyobraźni zawsze byłam Kopciuszkiem.
Nigdy jednak nie zjawił się żaden książę, by przenieść mnie
w inne, cudowne życie. Zamiast księcia miałam biznesme­
na, który wygrał mnie w karty i podobnie jak karta przerzu­
cana przez stół znalazłam się w nowych rękach, w innym
świecie.
Ale widocznie takie było moje przeznaczenie już od dnia,
w którym się urodziłam. Nie mogło ono ulec zmianie do
czasu, aż sama byłam w stanie je zmienić, zgodnie z filozofią
przekazaną mi przez pewnego czarnego służącego w Me-
adows, gdy byłam jeszcze małą dziewczynką. Nazywał się
Henry Patton i miał włosy tak białe, że wyglądały jak płat
śniegu. Zwykle przesiadywałam z nim na starym cedrowym
pniu przed wędzarnią, podczas gdy on rzeźbił dla mnie
małego królika lub lisa. Pewnego letniego dnia, gdy czarne,
burzowe chmury zaczęły się gromadzić na horyzoncie, prze­
stał rzeźbić i wskazał mi gruby dąb rosnący na wschodnim
skraju łąki.
— Czy widzisz, dziecko, tę uginającą się na wietrze
gałąź? — spytał.
— Tak, Henry — odrzekłam.
— Moja matka pewnego razu opowiedziała mi coś o tej
gałęzi. Wiesz, co?
Potrząsnęłam głową tak, że aż złote warkoczyki, koły­
sząc się, musnęły moje usta.
7
— Powiedziała mi, że
gałąź,
która się nie ugina na
wietrze, pęka. — Wbił we mnie swoje duże, czarne oczy
z brwiami prawie tak białymi jak włosy.
— Pamiętaj, dziecko, by iść z wiatrem — radził — wów­
czas nigdy się nie złamiesz.
Zaczerpnęłam powietrza. Świat wokół wydawał się wy­
pełniony mądrością, wiedzą i ideami, filozofią i przesądami,
kryjącymi się w tajemniczych kształtach cieni, w locie jaskó­
łek, w barwie gąsienic, w czerwonych plamkach kurzych jaj.
Wystarczyło słuchać i patrzeć, a wiedza sama płynęła do
głowy. Mimo to lubiłam zadawać pytania.
— Henry, co się dzieje, gdy wiatr przestaje wiać?
Zaśmiał się i potrząsnął głową.
— Wówczas możesz iść swoją własną drogą, moje dziecko.
Wiatr wiał do czasu, aż poślubiłam mężczyznę, którego
nie kochałam, ale gdy przestał, posłuchałam rady Henry'ego.
Poszłam własną drogą.
CZĘŚĆ PIERWSZA

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin