Transporter amunicji Munitionsschlepper I 1939.pdf

(8696 KB) Pobierz
NIEMCY
Technika lądowa
BROŃ
1939
Pojazdy specjalne i transportery
Transporter amunicji Munitionsschlepper I
Gepanzerter Munitionsschlepper auf Fahrgestell PzKpfw. I Ausf. A/B
Dane taktyczno-techniczne
Typ:
gąsienicowy transporter
amunicji.
Długość:
402 cm.
Szero-
kość:
206 cm.
Wysokość:
140 cm.
Masa:
5 ton.
Prędkość maksymalna:
37 km/h.
Prędkość w terenie:
12-15
km/h.
Napęd:
jeden 4-cylindrowy
silnik benzynowy Krupp M305 o po-
3
jemności 3500 cm i mocy 60 KM przy
2500 obr./min.
Ładowność:
550 kg
amunicji (plus 500 w holowanej przy-
czepce).
Zasięg na drodze:
140 km.
Zasięg w terenie:
93 km.
Nacisk
2
jednostkowy na grunt:
0,36 kg/cm .
Moc jednostkowa:
ok. 12 KM/tonę.
Zapas paliwa:
140 l.
Gąsienice:
Kgs
67/280/90.
Ilość ogniw w gąsienicy:
89.
Opancerzenie:
5 do 14,5 mm.
Pokonywanie rowów
o szerokości
do: 140 cm.
Pokonywanie rzek i
zbiorników wodnych
o głębokości
do: 60 cm.
Pokonywanie pionowych
ścian
o wysokości do: 37 cm.
Uzbro-
jenie:
brak (wyłącznie broń osobista
załogi).
Załoga:
2 osoby (kierowca i
żołnierz do załadunku/rozładunku
amunicji).
We wrześniu
1939
roku, z
myślą o inwazji na Francję, Niemcy
zdecydowali się powołać do życia
dziesięć sekcji amunicyjnych wyposa-
żonych w wozy amunicyjne skonstru-
owane na podwoziach czołgów Pz-
Kpfw I Ausf. A. Każda z sekcji miała
otrzymać po
pięć wozów
zatem kon-
wersji musiało ulec pięćdziesiąt "jedy-
nek". Ich przebudowę, ograniczoną
wyłącznie do zdjęcia wieży i przykry-
cia powstałego otworu dwudzielną
drewnianą pokrywą, we wrześniu
1939
r.
przeprowadziły
praw-
dopodobnie zakłady Deutsche Eisen-
werke w Mulheim w Zagłębiu Ruhry,
które łącznie przekazały armii
51
po-
jazdów (o jeden więcej, niż to było
konieczne). Często zdarzało się, że
pojazdy pozbawiano tylko wieży i nie
montowano skrzyni. Masa przewo-
żonej przez wóz amunicji wynosiła
550 kg, kolejne 500 miało znaleźć się
w podczepionej przyczepce, co wska-
zywałoby na fakt, że zakres dokona-
nych modyfikacji obejmował również
dodanie zaczepu holowniczego, choć
w dokumentacji powykonawczej nie
zostało to wspomniane.
Na początku
1940
r., przewi-
dując nieefektywność utworzonych
sekcji na polu walki, zdecydowano się
na ich zgrupowanie w ramach
Muni-
tions-Transport-Abteilung
(gep.)
610,
w skład którego wchodziły dwie
kompanie:
Munitions-Transport-
Kompanie (gep.) 601
oraz
Muni-
tions-Transport-Kompanie
(gep.)
603.
Każda składała się z
pięciu plu-
tonów,
wyekwipowanych łącznie w
dwadzieścia pięć wozów (po pięć na
pluton). Waga transportowanej amu-
nicji przez pluton amunicji wynosiła
5250 kg (5 x 1050) i według jednej z
niemieckich instrukcji odpowiadała
zdolności do przewiezienia odpowied-
nio: 150 tys. nabojów kalibru 7,92 mm
(w 100 kasetach) lub 1890 sztuk gra-
natów do moździerzy kalibru 5 cm (w
210 kasetach) lub 600 granatów do
moździerzy kalibru 8 cm (w 200 kasetach) lub 3190 nabojów
do armaty 3,7 cm Pak 36 (w 290 kasetach) lub 10000 nabo-
jów do działka 2 cm KwK (w 100 kasetach) lub 2520 nabojów
do działa 3,7 cm KwK (w 210 kasetach) albo też 420 nabojów
do działa 7,5 cm KwK.
Munitions-Transport-Abteilung (gep.) 610 w pełnym
składzie nigdy nie wziął udziału w działaniach bojowych. Za-
miast tego, z podległych mu kompanii składowych wydziela-
no pojedyncze plutony i kierowano je do wsparcia baterii dział
szturmowych wyposażonych w wozy
Sturmgeschutz III.
Tak
np. postąpiono w stosunku do Sturmbaterie 660, która w
połowie kwietnia 1940 r. otrzymała jako wsparcie logistyczne
pięć wozów amunicyjnych. Pojedynczy pluton w tym samym czasie wysłano również do 3. Panzer-Division. Służba na linii
frontu nie przyprawiała użytkowników Panzerkampfwagen I(A)
Munitions-Schlepper o zachwyt. Stało się tak dlatego, ponieważ do
przebudowy na wozy amunicyjne skierowano bardzo wysłużone
czołgi, niejednokrotnie mające już za sobą wiele remontów i mak-
symalnie wydłużony, jeśli nie nieprzekroczony okres resursu. To
automatycznie spowodowało, że wiele z nich z powodu awarii nie
było zdatnych do użycia. Jeszcze przed rozpoczęciem operacji Fall
Gelb, na początku drugiej dekady kwietnia 1940 r., Munitions-
Transport-Abteilung (gep.) 610 dysponował zaledwie 60% spraw-
nych maszyn, gdyż reszta przebywała w naprawie głównie wskutek
dysfunkcji silników.
Po zakończeniu kampanii francuskiej kwestia organizacji
Munitions-Transport-Abteilung (gep.) 610 stała się tematem syste-
matycznie powracających dyskusji, zakończonych dopiero w marcu
1941
r. powzięciem decyzji o przekształceniu oddziału w jednostkę przeciwlotniczą (Fla. Btl. 614), w którym amunicyjne
PzKpfw I miały służyć głównie w charakterze ciągników działek kalibru 2 cm. Z czasem kilkadziesiąt wozów wyposażono
w platformy do ich montażu, tworząc samobieżne działa przeciwlotnicze.
W
1942
r. z uwagi na sukcesywne wprowadzanie
na wyposażenie armii niemieckiej nowych środków prze-
ciwpancernych mających stanowić antidotum na sowiec-
kie czołgi T-34, nastąpił nagły wzrost zapotrzebowania na
wozy amunicyjne. Popyt na nie kreowały głównie napręd-
ce formowane jednostki łowców czołgów, a także forma-
cje piechoty, które zaczęły otrzymywać wówczas na ma-
sową skalę świetne armaty przeciwpancerne 7,5 cm Pak
40. Podaż pojazdów amunicyjnych postanowiono zatem
zwiększyć, podobnie jak to miało miejsce trzy lata wcze-
śniej, poprzez wykorzystanie do ich budowy wycofanych z
użytku czołgów PzKpfw I Ausf. A oraz B, rozsianych
wówczas po całej III Rzeszy; m.in. część z nich znajdo-
wała się w zbrojowniach, inne służyły w ośrodkach szko-
leniowych jako wozy do nauki. Zamówienie na
100
trans-
porterów amunicyjnych złożono w firmach Deutsche
Eisenwerke i Klockner-Humboldt Deutz z Kolonii; oba
zakłady miały przekonwertować po
50
maszyn. Przebu-
dowa została zapoczątkowana najpewniej w
lutym 1942
r. i trwała do
1943
r. Transportery amunicyjne oznaczano
teraz jako
Munitionsschlepper ohne Aubau
(transpoter
amunicyjny bez nadbudowy), bądź
Munitionsschlepper
Auf PzKpfw Ia und Ib.
Pojazdy te nazywano także
Muni-
tionspanzer I.
Zakończyła się ona zmodyfikowaniem do
standardu transporterów amunicyjnych co najmniej
71
PzKpfw I Ausf. A/B, łatwych do rozpoznania od strony wizualnej dzięki dużej, prostokątnej skrzyni ładunkowej na naboje
do armat 7,5 cm Pak 40 i zdobycznych 7,62 cm Pak 36(r), zamontowanej w miejsce wieży. Ich obecność odnotowano
m.in. w Dywizji Grenadierów Pancernych Grossdeutschland (8 egzemplarzy w wersji Ausf. A, stan na sierpień 1942 r.),
Pz.Jg.Abt. 616 (10 egzemplarzy w wersji Ausf. A, stan na kwiecień 1943 r.) oraz Pz.Jg.Abt. 559 (Sfl..) (4 egzemplarze w
wersji Ausf. B, stan na kwiecień 1943 r.).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin