Na każdym statku przewożącym towary niebezpieczne w opakowaniach powinien znajdować się specjalny manifest okrętowy (szczegółowy plan załadunku) zawierający zgodnie z klasyfikacją zamieszczoną w Kodeksie IMDG.
Stały ładunek niebezpieczny przewożony luzem – materiał inny niż ciecz lub gaz, składający się z cząstek, granulek lub kawałków materiału ogólnie jednorodny w składzie objęty w Kodeksie IMDG i ładowany bezpośrednio do przedziałów ładunkowych statku bez opakowania.
Wymagania dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych są identyczne jak w pierwszym i ostatnim punkcie.
Wymagania dotyczące segregacji:
- stałe ładunki niebezpieczne przewożone luzem powinny być ładowane i rozmieszczane w sposób
bezpieczny i odpowiednio do ich własności. Towary, które są wzajemnie niezgodne, powinny być
oddzielone.
- ładunki, które są podatne na samozagrzewanie lub zapalenie się nie mogą być przewożone luzem,
chyba że zostaną podjęte odpowiednie środki aby zminimalizować powstanie pożaru,
- stałe ładunki niebezpieczne przewożone luzem, które wytwarzają niebezpieczne opary powinny
być rozmieszczone w dobrze wentylowanych przedziałach ładunkowych.
Segregacja towarów niebezpiecznych między sobą – istotna jest kompatybilność ładunków, czyli współzależność ładunków między sobą.
Międzynarodowy kodeks chemikaliowców = to międzynarodowy kodeks budowy i wyposażenia statków przewożących niebezpieczne chemikalia luzem, przyjęty przez Komtet IMO rezolucją MSC.4(48)
Chemikaliowiec to statek towarowy skonstruowany lub przystosowany i używany do przewozu luzem wszelkich produktów ciekłych wymienionych w rodziale 17 kodeksu.
Międzynarodowy kodeks gazowców to kodeks budowy i wyposażenia statków przewożących skroplone gazy luzem.
Kodeks INF – Międzynarodowy kodeks bezpiecznego przewozu statkami napromienioanego paliwa jądrowego, plutoni i wysoko promieniotwórczych odpadów w pojemnikach.
Klasyfikacja towarów niebezpiecznych:
- Klasa 1 – Materiały wybuchowe
1.1. substancje i wyroby zdolne do wybuchu w masie
1.2. substancje i wyroby stwarzające niebezpieczeństwo (uzupełnić)
- Klasa 2 – Gazy
2.1. Gazy palne
2.2. Gazy niepalne
2.3. Gazy nietoksyczne
- Klasa 3 – Ciecze łatwopalne (NIE DZIELIMY!) – temp. zapłonu powyżej 60 stopni
- Klasa 4 – Ciała stałe palne
4.1. ciała stałe łatwopalne
4.2. substancje samozapalne
4.3. substancje wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy palne
- Klasa 5 – Materiały utleniające i nadtlenki organiczne
5.1. Materiały utleniające
5.2.
- Klasa 6 – substancje trujące i zakaźne
6.1. Substancje trujące
6.2. Substancje zakaźne
- Klasa 7 – materiały promieniotwórcze
- Klasa 8 – substancje żrące
- różne substancje i przedmioty niebezpieczne
Gazy:
NDS – najwyższe dopuszczalne stężenie gazu w powietrzu
Prężność par w temp 50st jest wyższa od 300 kPa
Substancja występuje w stanie gazowym w temp. 20st C pod ciśnieniem 101,3 kPa
Podział gazów ze względu na stan skupienia:
- spreżne o temp krytycznej poniżej -50st C
- skroplone o temp krytycznej -50 - -60st C oraz powyżej 65st C
- schłodzone gazy trwałe,
- rozpuszczone pod ciśnieniem w różnych cieczach
Gazy palne klasy 2.1. to takie, które:
- zapalają się w mieszaninie z powietrzem przy stężeniach gazu do 13% objętościowych,
- mają przedział zapalności przynajmniej 12% niezależnie od dolnej granicy zapalności.
Gazy niepalne klasy 2.2. obejmują substancje:
- duszące, które rozcieńczają tlen w normalnej atmosferze
Gazy toksyczne klasy 2.3
A – duszące
O – utleniające
F – palne
T – trujące
TF – trujące, palne
TC – trujące, żrące
TO – trujące, utleniające
TFC – trujące, palne, żrące
TOC – trujące, utleniające, żrące
Ciecze:
- ciecze łatwopalne, mieszaniny cieczy, roztwory cieczy i ciał stałych, których temperatura zapłonu jest niższa niż 61st C.
Właściwości cieczy łatwopalnych:
- dolna granica wybuchowości,
- górna granica wybuchowości,
- temperatura zapłonu,
- temperatura samozapłonu,
- minimalna energia zapłonu,
- minimalne stężenie tlenu.
Miara toksyczności substancji chemicznej – stężenie śmiertelne
sakkaczek