ZATWIERDZAM Warszawa, dnia 11.04.2017 r.
mjr mgr inż. Bartosz KOZICKI
PLAN PRACY
INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA
I. ZAGADNIENIE: POKONYWANIE TERENU SKOKAMI.
II. CEL: Uczyć wykonywania skoków i sposobu zachowania się na polu walki.
III. CZAS: 30 min
IV. MIEJSCE: Plac ćwiczeń taktycznych WAT.
V. LITERATURA:
1. Instrukcja o działalności szkoleniowo-metodycznej, Warszawa 2009
2. Regulamin działań taktycznych wojsk pancernych i zmechanizowanych, Warszawa 2009
3. Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych : (pluton, drużyna), Warszawa 2000.
4. Poradnik szeregowego, Warszawa 2011
5. zbiór norm szkoleniowych dla p/o wojsk pancernych i zmechanizowanych, Warszawa 2010
VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO-TECHNICZNE:
Indywidualne uzbrojenie i wyposażenie żołnierza:
- broń etatowa,
- hełm,
- OP-1,
- MP-4,
- łopatka piechoty,
- szelki do oporządzenia,
VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:
1. Zabraniam kierowania broni w kierunku ludzi, zwierząt.
2. Zabraniam wykonywania czynności innych niż nakazane przez instruktora.
3. Wskazuje kierunek bezpieczny.
4. O powstałych urazach, kontuzjach meldować niezwłocznie instruktorowi.
5. Nie oddalać się z punktu nauczania bez zezwolenia instruktora.
6. Środki nauczania wykorzystywać tylko zgodnie z poleceniem i pod nadzorem instruktora.
7. Sprawdzić broń w rejonie bezpiecznym wyznaczonym przez kierownika lub instruktora.
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
Lp.
CZYNNOŚCI INSTRUKTORA
CZYNNOŚCI SZKOLONYCH
1.
2.
3.
4.
TREŚĆ ZAGADNIENIA.
BACZNOŚĆ! Pokonywanie terenu skokami. „SPOCZNIJ”
CO TO JEST I DO CZEGO SŁUŻY
CELEM zagadnienia jest uczyć Was poruszania się w terenie urozmaiconym (duża ilość ukryć), jak również w terenie równinnym pod ogniem pojedynczym nieprzyjaciela we współdziałaniu z drugim żołnierzem.
WPROWADZENIE W SYTUACJĘ TAKTYCZNĄ.
Przeciwnik w sile drużyny wycofuje się na kierunku zachodnim organizując punkty opóźniające nasze działania. Zadaniem naszej drużyny jest zniszczenie lub wyparcie sił przeciwnika.
NA JAKĄ KOMENDĘ SIĘ WYKONUJE
„szer. pchor. KOWALSKI kierunek drzewo, na wysokość krzaka, krótkimi skokami – NAPRZÓD”
stoją w szeregu i uważają
5.
6.
7.
WZOROWY POKAZ.
Ustawiam szkolonych w szeregu równolegle do kierunku wzorowego pokazu. Oddalam się na taką odległość aby wszyscy szkoleni widzieli czynności, które wykonuję.
Podaję dla siebie komendę „PADNIJ”. Przyjmuję postawę strzelecką leżąc, odbezpieczam broń i obserwuję przedpole. Na zapowiedź komendy „Szer. pchor. KOWALSKI kierunek drzewo na wysokość ostatniego podchorążego w szyku, skokami NAPRZÓD” zabezpieczam broń, odczołguję się w bok, energicznie podrywam się, chwytam broń na bojowo(lewą ręką łoże a prawą rękojeść) i chyłkiem dobiegam w pobliże pośredniego SO, zalegam i odczołguję się w bok, odbezpieczam broń i prowadzę obserwację przedpola. Cyklicznie powtarzam czynności aż do osiągnięcia zasadniczego stanowiska ogniowego podanego w komendzie.
POKAZ Z OBJAŚNIENIEM
Na komendę „PADNIJ” żołnierz przyjmuje postawę strzelecką leżąc, odbezpiecza broń i obserwuje przedpole. Na zapowiedź komendy „Szer. pchor. KOWALSKI kierunek drzewo na wysokość murku, skokami NAPRZÓD” zabezpiecza broń, odczołguje się w bok, energicznie podrywa się, chwyta broń na bojowo(lewą ręką łoże a prawą rękojeść) i chyłkiem dobiega w pobliże pośredniego SO, zalega i odczołguje się w bok, odbezpiecza broń i prowadzi obserwację przedpola i ewentualny ogień. Cyklicznie powtarza czynności aż do osiągnięcia zasadniczego stanowiska ogniowego podanego w komendzie. Długość skoku wynosi około 20 kroków.
W przypadku, gdy żołnierz pokonuje teren z sąsiadem po zajęciu SO i otwarciu ognia do przeciwnika daje sygnał następnemu żołnierzowi do pokonania terenu .
ĆWICZENIA PRAKTYCZNE:
„BACZNOŚC! od szer. KOWALSKIEGO, pięć kroków odstąp. SPOCZNIJ”
Wydaje komendę dla drużyny:
"Drużyna! PADNIJ!"
Następnie wydaje komendy dla kolejnych szkolonych.
„Szer. pchor. Kowalski kierunek drzewo na wysokość krzaka skokami. Naprzód”
Koryguję na bieżąco popełniane błędy. W przypadku stwierdzenia że wskazany żołnierz źle wykonuje nakazaną czynność podaję komendę: "WRÓĆ!"
W przypadku kiedy czynność została opanowana przez każdego ze szkolonych z osobna przechodzę do ćwiczenia dwójkami w taki sam sposób w jakim było prowadzone ćwiczenie pojedynczo.
Po otrzymaniu od kierownika zajęć sygnału w postaci dwóch sygnałów gwizdkiem ustawiam szkolnych w szeregu i przechodzę do omówienia zagadnienia.
Szkoleni odstępują od wskazanego podchorążego pięć kroków.
Szkoleni przyjmują postawę strzelecką leżącą, odbezpieczają broń i prowadzą obserwację przedpola.
Na zapowiedź komendy „Szer. pchor. KOWALSKI kierunek drzewo na wysokość murku, skokami NAPRZÓD” zabezpiecza broń, odczołguje się w bok, energicznie podrywa się, chwyta broń na bojowo(lewą ręką łoże a prawą rękojeść) i chyłkiem dobiega w pobliże pośredniego SO, zalega i odczołguje się w bok, odbezpiecza broń i prowadzi obserwację przedpola i ewentualny ogień. Cyklicznie powtarza czynności aż do osiągnięcia zasadniczego stanowiska ogniowego podanego w komendzie.
Wskazany żołnierz przerywa wykonywanie ćwiczenia, powstaje i udaje się w miejsce z którego rozpoczynał ćwiczenie w celu jego powtórzenia.
8.
OMÓWIENIE ZAGADNIENIA:
· na sygnał dowódcy plutonu kończę szkolenie;
· wskazuję najczęściej popełniane błędy oraz sposoby ich usunięcia;
· wskazuję najlepiej ćwiczących;
...
asdfasdasa123237