1. Surowce skaleniowe w ceramice szlachetnej i technicznej; podział, charakterystyka i wymagania.
SKALENIE
Skalenie – glinokrzemiany potasu, sodu, wapnia:
· Skaleń potasowy
Ø Ortoklaz K[AlSi3O8]
Ø Mikroklin
Ø Sanidyn skalenie alkaiczne
Ø Adular
· Skaleń sodowy
Ø albit Na[AlSi3O8]
· Skaleń wapniowy plagioklazy
Ø Anortyt Ca[Al2Si2O8]
v Skalenie alkaiczne – tworzą r-r stały w temp.>700°C. Obniżenie temp. powoduje jego rozpad i powstanie struktury pertytowej (przewaga skalenia potasowego) lub antypertytowej (przewaga sodowego)
v Plagioklazy – tworzą r-r stały między albitem i anortytem, mają niską temp. topnienia i budowę pasową (zonalną)
Skaleniowce – glinokrzemiany przestrzenne:
Ø Nefelin KNa3[AlSiO4]4
Ø Leucyt K[AlSi2O6]
Źródłem surowców skaleniowych są:
- skały magmowe, metamorficzne, osadowe
- najcenniejsze gatunki surowców skaleniowych otrzymuje się z przeróbki pegmatytów granitowych
- pozyskiwane także z: leukogranitów, granitów, ryolitów.
Stosowane w ceramice jako topniki do produkcji:
- porcelany stołowej i elektrotechnicznej
- porcelitu
- płytek gres porcellanato, płytek ceramicznych
- w przemyśle szklarskim
Wymagania dla surowców stosowanych do produkcji porcelany stołowej i elektrotechnicznej:
· Nie powinno być anortytu bo ma wysoką temp. topnienia
· Skalenie sodowe topią się kongruentnie, natomiast potasowe inkongruentnie z wydzieleniem leucytu i stopu wzbogaconego w krzemionkę
W czasie wypalania powstaje, kosztem skaleni stop krzemionkowy, który oddziałuje na fazę stałą i częściowo ją rozprasza , powadzi to do zagęszczenia i obniżenia porowatości tworzywa. Z fazy ciekłej krystalizuje mulit wtórny – który zapewnia dobrą wytrzymałość mechaniczną i korzystne właściwości elektryczne i odporność chemiczną i termiczną.
· Powinna być przewaga K2O nad Na2O
· Stop skaleniowy powinien mieć dużą lepkość mało zależną od temp. – osiągnięte dzięki inkongruentnemu rozkładowi skalenia potasowego
Dla płytek gres porcellanato – pożądany skaleń sodowy
Dla przemysłu szklarskiego:
· Skalenie potrzebne jako nośniki Al2O3 i Na2O
· Wymagania: niska temp. topnienia, stałość składu Al2O3
2. Surowce kwarcowe w ceramice szlachetnej i technicznej; podział, charakterystyka i wymagania.
SUROWCE KRZEMIONKOWE DO PRODUKCJI CERAMIKI SZLACHETNEJ:
Surowce:
-kwarc żyłowy lub pegmatytowy (bardzo czysty chemicznie)
Kryterium jakościowe:
1. SiO2 >99,5% surowiec najwyższej jakości jest otrzymywany przez selektywną
2. Fe2O3 <0,01% eksploatację, separację ręczną po rozdrobnieniu, kalcynację,
TiO2 <0,01% flotację
3. Zawartość surowca krzemionkowego
- 20-30% masy ceramicznej – dla porcelany twardej
- 25-45% masy ceramicznej – dla porcelany miękkiej
4. Surowce do produkcji porcelany muszą być zmielone i dokładnie zhomogenizowane.
Główny składnik:
- minerały grupy SiO2:
Ø Odmiana krystaliczna, najbardziej rozpowszechniona: b-kwarc
Ø Skrytokrystaliczna odmiana: chalcedon
Ø Bezpostaciowa modyfikacja SiO2: opal:
- struktura żelu
- zawiera w swej strukturze zmienne ilości H2O
Skały:
- Skały osadowe:
Ø Luźne piaski (piaski kwarcowe)
Ø Zwięzłe (piaskowce kwarcytowe, chalcedonity, itp.)
- w mniejszym stopniu skały pomagmowe:
Ø Np. hydrotermalne (kwarc żyłowy)
- niektóre skały metamorficzne:
Ø Kwarcyty
Ø Łupek kwarcytowy
Zastosowanie surowców krzemionkowych:
- przede wszystkim przemysł szklarski
- do produkcji ceramiki szlachetnej
- niewielkie: do wytwarzania krzemionkowych materiałów ogniotrwałych
- a także: przemysł emalierski
- najniższej jakości piaski kwarcowe: do produkcji betonów komórkowych, wyrobów wapienno-piaskowych, chemia budowlana
PIASKI KWARCOWE:
-luźne skały średniookruchowe, ziarna <0,1 ; 2,0 mm>
- skład: minerały odporne na wietrzenie – wśród nich dominuje KWARC
- powstały przez wietrzenie skał magmowych, metamorficznych lub osadowych z dużą ilością kwarcu
PROCES WIETRZENIA PROWADZĄCY DO POWSTANIA PISKÓW KWARCOWYCH;
Działanie czynników chemicznych tj.: H2O, CO2, kwasy humusowe, które powodują rozkład innych – poza kwarcem – minerałów skałotwórczych np. skaleni, mik, piroksenów, amfiboli.
PIASKOWCE KWARCYTOWE: (osadowe)
- mają allogeniczne* ziarna – głównie kwarc
- reszta składników autogenicznych* – będących spoiwem wiążącym luźny osad w litą skałę
Ø Kwarc
Ø Chalcedon
Ø Opal
Ø W małych ilościach wodorotlenki żelaza
Ø Minerały ilaste
*ALLOGENICZNE – utworzony w innym środowisku, wyodrębniony z niego, przetransportowany na nowe miejsce i tam osadzony
*AUTIGENICZNY – skrystalizowany (osadzony) w miejscu powstawania skały
KWARCYTY:
- silnie zdiagenizowane* piaskowce kwarcytowe
- petrograficzna nazwa kwarcyty – metamorficzne skały krzemionkowe
- w technologiach - wszystkie zwięzłe skały krzemionkowe z kwarcem:
Ø Osadowe (piaskowce kwarcytowe)
Ø Metamorficzne (kwarcyty właściwe)
*DIAGENEZA – ogół procesów przebiegających w luźnym osadzie prowadzących do lityfikacji osadu
KWARC ŻYŁOWY:
- pochodzenia hydrotermalnego występujące w:
Ø Utworach metamorficznych
Ø Masywach magmowych (np. granitoidowe)
ŁUPKI KWARCYTOWE:
- metamorfoza piaskowców lub mułków krzemionkowych i ilastych
- głównie kwarc (zazębiające się ziarna)
- serycyt – drobnoziarnista odmiana muskowitu
CHALCEDONITY SPONGIOLITOWE:
- skały osadowe pochodzenia organicznego, powstałe przez krystalizację opalowych szczątków gąbek
ZIEMIA OKRZEMKOWA (luźna) i DIATOMIT (zwięzła):
- główny składnik: opalowe szkielety mikroorganizmów, tzw. okrzemki.
- duża porowatość, dzięki czemu ich zastosowanie to:
Ø Produkcja ceramicznych materiałów termoizolacyjnych
Ø Produkcja materiałów filtracyjnych , sorbentów i nośników katalizatorów
- w Polsce brak tych surowców – importowane, ale do celów poza ceramicznych
- niższej jakości ziemia okrzemkowa to – OPOKA LEKKA –nie ma większego znaczenia w ceramice.
Surowce do produkcji materiałów ogniotrwałych: podział charakterystyka i wymagania
SUROWCE DO PRODUKCJI KRZEMIONKOWYCH MATERIAŁÓW OGNIOTRWAŁYCH
- zaliczają się do nich zróżnicowane surowce krzemionkowe:
· Przede wszystkim kwarcyty
· Chalcedonity, kwarc żyłowy, piaski kwarcowe, łupek kwarcytowy
Kryteria jakościowe:
1. Szybkość przemiany surowca krzemionkowego podczas ogrzewania
a. Niskotemperaturowe odmiany SiO2 przechodzą w wysokotemperaturowe odmiany SiO2
-b-kwarc -α-kwarc
- g-trydymit à - α-trydymit
- b-crystobalit -α-crystobalit
v Najbardziej pożądany trydymit, bo odmiana g najmniej różni się gęstością od odmiany α, dzięki czemu objętość podczas ogrzewania i studzenia najmniej się zmienia
v Krystobalit powoduje największe spękania i rysy
b. W zależności od szybkości przemian polimorficznych wyróżniamy:
Ø Bardzo wolno przemieniające się: gęstość po wypaleniu >2,50 g/cm3
Ø Wolno przemieniające się: gęstość po wypaleniu 2,50 – 2,45 g/cm3
Ø Średnio przemieniające się: gęstość po wypaleniu 2,45 – 2,40 g/cm3
Ø Szybko przemieniające się: gęstość po wypaleniu <2,40 g/cm3
Wcześniej preferowane były wolno i średnio przemieniające się, teraz wszystkie, ponieważ po dodaniu MINERALIZATORÓW w czasie wypalania może powstać więcej trydymitu.
c. Ze względu na strukturę wyróżnia się kwarcyty:
· ...
maciusq