Aglomerat – produkt o kształcie nieregularnym otrzymywany metodą zagęszczania płatków folii w procesie aglomeracji cyklicznej mieszalnikowej. oznacza zbiór słabo powiązanych cząstek lub agregatów, w którym ostateczna wielkość powierzchni zewnętrznej jest zbliżona do sumy powierzchni poszczególnych składników.
Agregat – całość powstała przez połączenie niejednorodnych części; w chemii i fizyce to skupienie cząsteczek.
Dyspergowanie - rozdrabnianie większych cząstek danej substancji na mniejsze
Homogenizacja - wytwarzanie jednolitej, trwałej mieszaniny z dwóch lub więcej składników, nie mieszających się ze sobą w warunkach normalnych. Homogenizację przeprowadza się m.in. metodą ciśnieniową, sposobem udarowym, działaniem ultradźwięków, poprzez intensywne, szybkie mieszanie oraz przez zastosowanie środków chemicznych (dyspergatorów lub emulgatorów).
Schemat i zasada działania mieszalnika dynamicznego typu Cavity Transfer Mixer.
Składa się on z zamontowanego na końcu ślimaka rotora, na którym zainstalowany jest swobodnie obracający się pierścień dopasowany z pewnym luzem do cylindra. Rotor zawiera półkoliste wgłębienia, natomiast pierścień walcowe otwory. Ruch względem rotora, pierścienia i cylindra powoduje powstanie zawirowań przepływającego stopionego tworzywa. Właśnie te zawirowania odgrywają główną rolę w uzyskaniu odpowiedniego efektu mieszania oraz transferu ciepła.
Schemat budowy mieszalnika Twente Mixing Ring; a – cylinder, b – pierścień mieszający,
c – rotor, d – oparcie zaworu zwrotnego, e – ślimak
Na rotorze Twente Mixing Ring znajduje się pierścień pełniący jednocześnie funkcję zaworu zwrotnego. Zarówno pierścień, który obraca się wolniej niż ślimak, jak i rotor mają otwory wypełniane stopionym tworzywem, które przemieszczane jest pomiędzy dwoma powierzchniami. Obrotowy ruch tworzywa w otworach pierścienia i zagłębieniach rotora powoduje jego mieszanie. Każde przemieszczenie stopionego tworzywa w otworze powoduje kontakt z nową powierzchnią i na skutek tarcia zapewnia jego dobrą homogenizację.
Metody wstępnego mieszania - przygotowanie kompozycji sypkich.
Łączenie tworzywa ze środkami modyfikującymi podczas mieszania daje mieszankę, której jednorodność nie jest trwała. Powlekanie, impregnowanie i ugniatanie daje mieszankę o trwałej jednorodności, ale przy tych procesach zużywa się o wiele więcej środków upłynniających. Tej wady nie wykazują walcowanie i wytłaczanie wstępne, przy których stosuje się tworzywo przeprowadzone przez ogrzanie w stan płynny. Sporządzone w ten sposób mieszanki w zależności od potrzeby podlegają rozdrabnianiu przez rozkruszanie (mieszanki kruche) lub cięcie (mieszanki elastyczne) albo scalaniu przez tabletkowanie, konfekcjonowanie (ręczne obkładanie formy odcinakami plastyfikatu).
Wykonywanie kompozycji polimerowych w stanie plastycznym w mieszarkach o działaniu ciągłym (wytłaczanie jednoślimakowe oraz dwuślimakowe).
Wytłaczanie jednoślimakowe – ślimak wykonuje tylko ruch obrotowy, który jest przekazywany z silnika elektrycznego poprzez przekładnie pasową oraz układ kół zębatych. Aby granulki tworzywa w zasobniku nie nagrzewały się i uplastyczniały, cylinder w okolicy zasobnika jest chłodzony wodą. W celu dokładniejszego sterowania procesami cieplnymi w układzie ślimakowym jest on niekiedy (zwłaszcza przy ślimakach o dużej średnicy) drążony wewnątrz, aby można go było chłodzić wodą lub sprężonym powietrzem. Na końcu układu ślimakowego znajduje się głowica wytłaczarska, której ważnymi elementami są filtr tworzywa i dysza, bezpośrednio nadająca wytłoczynie żądany kształt i wymiary w przekroju poprzecznym. Spośród różnych rodzajów ślimaków wyróżniamy ślimaki niekonwencjonalne, które dzięki swojej charakterystycznej budowie (zawierają sekcje z elementami, które intensyfikują mieszanie i ścinanie tworzywa). Elementy intensywnego mieszania charakteryzują się obszarami, gdzie strumień przepływającego tworzywa ulega wielokrotnemu podziałowi i łączeniu z dużym udziałem ruchu obrotowego, co powoduje intensywne mieszanie.
Wytłaczanie dwuślimakowe – tworzywo wejściowe w postaci proszku jest wprowadzane do układu uplastyczniającego w sposób wymuszony za pomocą dozownika poziomego z krótkim poziomym ślimakiem dozującym usytuowanym pod zasobnikiem. Układy dwuślimakowe wytłaczania dzieli się zwykle ze względu na kierunek obrotu ślimaków, wyróżniamy:
• Układy ślimakowe współbieżne – ślimaki obracają się w tym samym kierunku
• Układy ślimakowe przeciwbieżne – ślimaki obracają się w przeciwnym kierunku
lub ze względu na stopień zazębienia: zazębiające się lub nie zazębiające się. Wytłaczarki dwuślimakowe znajdują zastosowanie głównie do wytłaczania profili z PVC, ale także w specjalnych operacjach mieszania tworzyw, odgazowywania czy wytłaczania reaktywnego.
concorde