DEPRESJA
Czynniki mogące mieć wpływ na pojawienie się depresji:
· czynniki dziedziczne,
· płeć,
· cechy osobowości,
· stres wywołany wyjątkowymi wydarzeniami, które wystąpiły w określonym przedziale czasu (stres przewlekły) - stresujące wydarzenia z dzieciństwa mogą być przyczyną zaburzeń lękowych w dorosłym życiu.
OBJAWY I CECHY DEPRESJI TYPOWEJ:
WYGLĄD:
• Mimika: uboga, wyraz twarzy – smutny lub napięty,
• Głos: monotonny, tempo wypowiedzi spowolnione,
• Ruchy: spowolnione, ociężałe,
• Niepokój ruchowy (częsta zmiana pozycji ciała w czasie siedzenia).
• Poczucie stałego zmęczenia,
• Niechęć do pracy, wykonywania codziennych czynności,
• „nic nie cieszy, nie interesuje”
• Brak satysfakcji z życia,
• Gorsza pamięć, trudności ze skupieniem uwagi przy lekturze,
• Ciągłe martwienie się (o dzień dzisiejszy, jutro).
· Poczucie wewnętrznego napięcia, niepokoju,
· Stronienie od kolegów, znajomych,
· Płytki sen, wczesne budzenie się (zaburzenia rytmów biologicznych – snu i czuwania),
· Złe samopoczucie rano,
· Brak apetytu, chudnięcie,
· Zaparcia, wysychanie błon śluzowych jamy ustnej,
· Bóle (głowy, różnych grup mięśniowych).
· Depresyjna ocena siebie i swojego życia,
· Myśli i tendencje samobójcze,
· Urojenia winy, grzeszności,
· Natręctwa,
· Zaburzenia funkcjonowania zawodowego i
· życiowego.
DEPRESJA PORONNA (MASKOWANA)
Zespół depresyjny z mało nasilonymi objawami podstawowymi i wtórnymi lub depresja jako objaw nie występuje, a jej miejsce zajmują objawy somatyczne (zaburzenia snu, bóle głowy, bóle brzucha, serca, nudności, wymioty, jadłowstręt, lęk z przejawami zaburzeń ukł. wegetatywnego, stany spastyczne dróg żółciowych, przewodu pokarmowego, natręctwa, zespoły bólowe np.z zakresu nerwów obwodowych – trójdzielnego, kulszowego).
Subdepresja utrzymująca się powyżej 2 lat nazywana jest DYSTYMIĄ.
Subdepresja bywa przyczyną nadużywania alkoholu i leków – próba łagodzenia dolegliwości (złego samopoczucia, dyskomfortu somatycznego, bólu lub bezsenności).
ZESPÓŁ STRESU POURAZOWEGO
Zdarzenie traumatyczne jest nagle pojawiającą się sytuacją wywołującą przerażenie i poczucie paniki wśród osób uczestniczących w tej sytuacji. Czasami już po jednorazowym doświadczeniu takiego zdarzenia występują u uczestników głębokie zaburzenia psychiczne i zakłócenia w codziennym zachowaniu.
Następstwem wstrząsu emocjonalnego są następujące reakcje:
n natrętne nawracanie obrazów i przykrych doznań związanych z wydarzeniem,
n silna skłonność do unikania myśli, uczuć miejsc przypominających zdarzenia,
n utrzymywanie się objawów zwiększonego pobudzenia
Jeżeli wymienione symptomy utrzymują się krótko po zdarzeniu i po kilku dniach osłabną lub zanikną uznaje się je za naturalną reakcję człowieka na nienaturalną, ekstremalną sytuację.
Jeżeli symptomy utrzymują się przez 1 miesiąc i występują dość często z dużym nasileniem, wówczas rozpoznaje się u takiej osoby ostre zaburzenie potraumatyczne. Jeżeli po tym okresie obserwuje się dodatkowo zaburzenia w funkcjonowaniu na terenie rodzinnym lub zawodowym stawia się diagnozę – zaburzenie po stresie traumatycznym.
Wraz z PTSD występują inne zaburzenia psychiczne:
• depresje
• fobie
• uogólnione zaburzenia lękowe
• tendencje samobójcze
• antyspołeczne zaburzenia osobowości
• alkoholizm
• narkomania
Czynniki decydujące o wystąpieniu PTSD:
Okres przedtraumatyczny – cechy osobowości i stan, w jakim jednostka znajdowała się przed doświadczeniem traumy,
Okres traumy – czas oddziaływania traumy na człowieka, charakter zdarzenia traumatycznego,
Okres potraumatyczny – myśli i wspomnienia traumatyczne, o sile doświadczonej w tej fazie decydują: cechy osobowości, strategie zaradcze, wsparcie społeczne.
maja-mleczko2