kompendium leczenia ran i urazów.pdf

(5172 KB) Pobierz

Kompendium

leczenia ran

}}

ggg

gggg

}}

ggg

gggg

}}

}

}}

}

ggg

}

ggg

gggg

}}

ggg

}

}}

}}}

}

}}}}}}}}}}

}}}

octenise

lek

}}}}}}}}

}}}

}

}}

}}}

}}

}

}}

}

ggg

}}

ggg

}}

}}}

}}}}}}}}

wound

schü

}}

}}}}

}

Wund-

versorgung

roztwór

octe

nil

ggg

}

}}

}}}}}}}}}}}}}

}}}

}}

}

}}

}

}}

octe

}

nil

ggg

„

Wytyczne postępowania miejscowego

i ogólnego w ranach objętych procesem infekcji.

Uwaga!

„W przypadku stwierdzenia stanu kolonizacji krytycznej oraz infekcji konieczne jest podjęcie działań mających

na celu przywrócenie równowagi mikrobiologicznej poprzez redukcję/eradykację miana drobnoustrojów z rany.”

„W sytuacji ryzyka ponownego zanieczyszczenia rany mikroorganizmami dopuszczalne jest

zastosowanie antyseptyku, który posiada badania kliniczne, potwierdzające brak negatywne-

go wpływu na procesy gojenia w ranie. W tym wypadku rekomendowany jest zarówno lek na

bazie oktenidyny oraz lawaseptyk zawierający oktenidynę.”

„Antybiotyki do stosowania miejscowego powinny być używane w leczeniu ran tylko

w szczególnych okolicznościach przez doświadczonych klinicystów (np. gentamycyna

w postaci gąbki, stosowana w zakażeniach w Zespole Stopy Cukrzycowej).”

Zapamiętaj!

„W ranach z infekcją i w ranach zagrożonych ryzykiem infekcji zawsze używaj – anty-

septyk + opatrunek i/lub z zawartością substancji przeciwbakteryjnej.”

Zalecenie!

„Do antyseptyków najczęściej wybieranych do użycia klinicznego w celu profilaktyki i

leczenia ran przewlekłych należą: oktenidyna, środki zawierające jod (takie jak powi-

don jodu).”

„Lawaseptyków nie powinno stosować się zamiennie, lecz zawsze w połączeniu z antyseptykami.”

Zapamiętaj!

„Antyseptyków na bazie jodu nie można używać z opatrunkami zawierającymi srebro.

Nie wolno łączyć działania antyseptyków zawierających oktenidynę i jod – zachodzi

reakcja chemiczna uwalniania czystego jodu.”

„

Wytyczne postępowania miejscowego i ogólnego w ranach objętych procesem infekcyjnym; Leczenie Ran 2012;9(3): 59-75

Spis treści

Strona

Sukces substancji aktywnej – dichlorowodorek octenidyny

Opieka nad ranami i leczenie

Rany ostre

Fazy gojenia się ran

Rany przewlekłe

Drobnoustroje wielolekooporne ran w ranach

Dichlorowodorek octenidyny

Produkty stosowane w leczeniu ran

Zmiana opatrunku

Opisy przypadków

Oszczędność

Często zadawane pytania (FAQ)

Informacje ważne dla użytkownika oraz źródła

Kompendium leczenia ran

Zaawansowana opieka nad raną

Sukces substancji aktywnej –

dichlorowodorek octenidyny

Innowacyjna substancja aktywna – oktenidyna – została zsyntetyzowana w połowie lat 80.

Wraz z narodzinami substancji aktywnej, dichlorowodor-

ku octenidyny (skrótowo: oktenidyny), w połowie lat 80.,

rozpoczął się triumf nowego produktu antyseptyczne-

go firmy Schulke. Badacze, poszukując skutecznego i bez-

piecznego antyseptyku na błony śluzowe jamy ustnej,

zsyntetyzowali dodatnio naładowaną cząsteczkę, będącą

przedstawicielką nowej grupy aktywnych przeciwdrob-

noustrojowo bispirydyn.

Oddział Badań i Rozwoju firmy Schulke przeprowadził

dalsze badania nowo odkrytego leku. Po serii rozległych i

zakończonych sukcesem badań klinicznych, produkt lecz-

niczy (antyseptyk) Octenisept® został dopuszczony do

obrotu handlowego, z początkowym przeznaczeniem do

antyseptyki błony śluzowej jamy ustnej.

Wyniki badań wykazały wysoką skuteczność prze-

ciwdrobnoustrojową i bezpieczeństwo stosowania Oc-

teniseptu® w obszarze ran, a także przy zabiegach urolo-

gicznych i ginekologicznych. W tym czasie klinicyści szu-

kali także alternatywy do stosowania PVP-jodu w leczeniu

ran. Octenisept®, dzięki szybkiemu działaniu, braku efek-

tów niepożądanych oraz braku zabarwienia, zaczął być

używany coraz częściej w tym rejonie aplikacji.

Obecnie Octenisept® jest wiodącym lekiem w leczeniu

ran. To lek rekomendowany przez wielu specjalistów oraz

towarzystwa naukowe.

Opieka nad ranami i leczenie

Profesjonalne leczenie i opieka nad ranami rozpoczyna się od wiedzy – poznania typów i stanów ran.

Tylko wtedy rana może być leczona w sposób optymalny.

Definicja i klasyfikacja.

Rany cechuje obecność uszkodzo-

nych komórek i zniszczonych/patologicznie zmienionych

tkanek. W wielu przypadkach dochodzi do utraty tkanki

mięśniowej i łącznej, a w efekcie do zaburzenia ich funk-

cjonalności. Istnieje wiele typów klasyfikacji ran.

Wyróżnić można rany przewlekłe oraz ostre. Różnią się

one od siebie czasem trwania oraz przyczyną powstania.

Rany ostre

Rana urazowa

Rany urazowe

wywołane są przez siły mechaniczne (ściskające, ścina-

jące, rozciągliwe) działające na tkanki. W większości przypadków za ich

powstanie odpowiedzialne są siły zewnętrzne. Rany tego typu dominu-

ją w wypadkach. Do ran urazowych zaliczamy otarcia, cięcia, przebicia,

ugryzienia, kontuzje, rany szarpane, postrzałowe, amputacje.

Rana

urazowa

Rana termiczna

powstaje na skutek

ekspozycji na gorąco lub zimno.

Rana

termiczna

Rana powstała na skutek

działania

czynników

chemicznych lub

promieniowania

Rany powstałe na skutek promieniowania lub ekspozycji

na czynniki chemiczne

Rany powstałe na skutek ekspozycji na czynniki chemiczne

lub

inaczej oparzenia chemiczne, są wywołane przez kontakt tkanki

z kwasami lub zasadami.

Rany powstałe na skutek promieniowania

wywołane są przez joni-

zującą radiację stosowaną na przykład podczas radiografii lub ra-

dioterapii. Oparzenie słoneczne, wywołane przez promieniowanie

ultrafioletowe, także zaliczane jest do tej kategorii.

Plik z chomika:

PREPERSBIBLIOTEKA

Inne pliki z tego folderu:

5 - Owoce mogą leczyć.pdf (162 KB)
350 Recept zielarzy rosyjskich.pdf (1236 KB)
Alagor Krystyna - Medycyna zapomniana.pdf (827 KB)
Amputacje- wskazania, poziomy, rodzaje.ppt.pdf (1221 KB)
Anatomia Opisowa ciała ludzkiego.pdf (8310 KB)

kompendium leczenia ran i urazów.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: