Jak przyroda zemściła się na Chinach za wróble.pdf

(908 KB) Pobierz

Jak przyroda zemściła się na Chinach za wróble

W odległym 1958 roku chiński przywódca Mao Zedong podpisał historyczny dekret o

unicestwieniu wszystkich szczurów, much, komarów i wróbli.

Inicjatorem uruchomienia kampanii na wielką skalę był o dziwo biolog Zhou Jian, ówczesny

wiceminister oświaty. Był przekonany, że masowa eksterminacja wróbli i szczurów

doprowadzi do bezprecedensowego rozkwitu rolnictwa. Ponoć Chińczycy w żaden sposób nie

mogli pokonać głodu, ponieważ „objadały ich na polach żarłoczne wróble”. Zhou Jian

przekonał członków partii twierdząc, że Fryderyk Wielki kiedyś rzekomo przeprowadził taką

kampanię, i wyniki jej były bardzo zachęcające. Mao Zedonga nie trzeba było szczególnie do

tego przekonywać. Swoje dzieciństwo spędził na wsi i wiedział z pierwszej ręki o odwiecznej

konfrontacji chłopów ze szkodnikami. Dekret został przez niego radośnie podpisany, i

wkrótce w całym kraju Chińczycy z hasłem „Niech żyje wielki Mao” rzucili się do zabijania

małych przedstawicieli fauny wyznaczonych w dekrecie przez ich przywódcę.

Z muchami, komarami i szczurami jakoś nie bardzo szło. Szczury, przystosowane do

przetrwania w każdych warunkach włącznie z zimą nuklearną, nie chciały być całkowicie

wytępione. Muchy i komary zdawały się nie zauważać wojny, którą im wydano. Więc

„kozłami ofiarnymi” zostały wróble.

Z początku próbowano ptaki truć i odławiać sidłami. Ale takie metody okazały się mało

efektywne. Wtedy postanowiono wróble wziąć sposobem. Widząc ptaki, każdy Chińczyk

próbował je przestraszyć, zmuszając do pozostania jak najdłużej w powietrzu. Starcy,

uczniowie, dzieci, mężczyźni, kobiety machali szmatami od rana do wieczora, walili w

garnki, krzyczeli, gwizdali, zmuszając ptaki do przemieszczania się od jednego chińczyka do

drugiego.

Metoda okazała się skuteczna. Wróble po prostu nie mogły pozostawać w powietrzu dłużej

niż 15 minut. Wycieńczone spadały na ziemię, po czym dobijano je i zbierano w wielkie

stosy. Oczywiste jest, że trafiały się nie tylko wróble, ale również wszystkie inne małe ptaki.

Aby zmotywować i tak już pełnych entuzjazmu Chińczyków, prasa regularnie publikowała

zdjęcia gór zabitych ptaków. Normalną praktyką było zwolnienia uczniów z lekcji,

wydawanie im proc i wysyłanie do strzelania do ptaków, niszczenie gniazd. Szczególnie

wyróżniający się uczniowie otrzymywali gramoty.