Adamów-Bielkowicz Justyna - Porozmawiaj z księżycem.pdf

(1357 KB) Pobierz

Plik jest zabezpieczony znakiem wodnym

Mamie i Tacie za miłość i poczucie humoru

===YgFnUzEAM1BjVzMBNQFgBDNXZgdiBjFSN1U2VWUGM1I=

Warszawa, 24 grudnia 1990

– Mamo, czy zanieść masło na stół?

– Tak… nie! Tak, tylko nie upuść! – Fryza pochylała się nad garnkiem z pierogami,

mieszając energicznie. Jednocześnie próbowała przykręcić gaz pod wrzącym barszczem.

– I tak upuści! Ona zawsze wszystko upuszcza! – Karol udał, że przedmiot wypada mu

z rąk, po czym zaśmiał się.

Celinka wzięła w dłonie maselniczkę. Pojemnik był bardzo nieporęczny, więc

dziewczynka starała się trzymać go mocno i robić równe, małe kroki. Mimo to zaczepiła

łokciem o zasuwane drzwi i maselniczka upadła, z hukiem rozbijając się w drobny pył.

– No cholera jasna! Wiedziałam, że w końcu coś potłuczesz! Tylko nie płacz! Ech…

Było już jednak za późno… Blondwłosa Celinka zalewała się łzami, bo przecież chciała

tylko pomóc.

– Mówiłem Ci mamo, że ona wszystko psuje! Ma dwie lewe ręce!

– Nie praw-da! – chlipała. – Z mo-i-mi rę-ka-mi wszy-stko jest w po-rząd-ku! – zaniosła

się na dobre.

– Dosyć już tego! Ty przestań płakać, a ty się uspokój! I wynocha mi stąd, bo robicie

tylko bałagan! – pogroziła palcem Fryza.

– Ta choinka jest zdecydowanie za duża! Ona zajmuje pół domu! – Jej mąż wychynął ze

swojego pokoju.

Wygładzał fałdy eleganckiej koszuli i mruczał do siebie z niezadowoleniem.

– Nie, nie jest za duża! Jest w sam raz! Sam ją wybierałeś, Juliuszu, i przestań zrzędzić!

– Nie wybierałem jej! Przecież nie dałaś mi…

– Dobrze, przestań! – przerwała mu żona. – Choinka jest już ubrana i trochę za późno,

żeby teraz marudzić! Hela, czy możecie wreszcie z Agatą powiesić te bombki?! Na litość

boską, robicie to od rana! – Dorzuciła mak do klusek, jednocześnie grożąc dwóm starszym

córkom za pomocą łyżki.

– Zrobiłybyśmy to już dawno, ale Agata przebiera sukienki… – Helena westchnęła

ciężko.

– Nie przebiera, tylko szuka odpowiedniej! – dobiegł ich głos zza drzwi szafy.

– Wszystko jedno, ale pospiesz się!