4.Egzamin-dyplomowy.doc

Zadanie 1 Pielęgniarstwo psychiatryczne (opieka środowiskowa) (STACJA I)

Proszę podać ogólne zasady motywowania osób z problemem alkoholowym celem uzyskania zmian zachowań zdrowotnych.

Dialog motywujący wywodzi się z terapii uzależnień lecz ostatecznie stał się narzędziem pracy w różnych populacjach pacjentów:

Stosowany jest dla:

•         ogólnej poprawy stanu zdrowia

•         promowania sportu

•         poprawy zasad żywienia

•         przestrzegania zaleceń personelu medycznego (farmakoterapii)

•         wsparcia leczenia chorób przewlekłych w psychiatrii i chorobach wewnętrznych

Podstawowym celem dialogu jest uzyskanie szybkiej, umotywowanej przez samego klienta zmiany

Dialog polega na wspieraniu potencjałów (zasobów) pacjenta i pozytywnym oczekiwaniu wobec niego. W obliczu pozytywnych oczekiwań człowiek stara się je spełnić.

W psychiatrii dialog motywujący może pełnić rolę wspierającą wypełnianie zaleceń (przyjmowanie leków) poprzez stymulowanie motywacji do zmiany w celu zminimalizowania stanu ambiwalencji i przeszkód w akceptacji terapii

•         Czym nie jest dialog motywujący:

–        przekazem informacji

–        dawaniem rad

–        modelem wywołującym poczucie winy

–        konfrontacją

–        przemocą

Podstawy dialogu motywującego:

•         współpraca

•         akceptacja (nie oznacza aprobaty szkodliwych zachowań lecz uznanie prawa do decydowania o własnym życiu)

•         wydobywanie zasobów klienta

•         okazywanie troski

Zasady dialogu motywującego:

•         tworzenie atmosfery zaufania i wspólnej pracy

•         otwartość na poglądy klienta

•         bez nadmiernego nacisku na motywację z zewnątrz (by nie wywołać zjawiska oporu, kontrargumentowania, niepokoju)

Zasady dialogu motywującego:

•         Budowanie relacji opartej na:

–        szacunku (nie musimy zgadzać się z decyzjami, poglądami pacjenta ale powinniśmy starać się go zrozumieć i z empatią traktować jego wypowiedzi)

–        zaangażowaniu (w dialog by pacjent czuł, że zależy nam na współpracy, udzieleniu wsparcia i pomocy na zasadach partnerstwa)

Czynniki wpływające na zmianę w przebiegu dialogu:

•         rozpoznanie potrzeb pacjenta

•         ocena uczuć, które wywierają wpływ na zachowanie pacjenta

•         rozpoznanie trwałych postaw (na przykład braku wiary we własne siły)

•         rozpoznanie systemu wartości (na przykład w obszarach życia duchowego, zawodowego, rodzinnego)

•         analiza ambiwalencji (wahanie, wewnętrzny konflikt obawa, nie możność podjęcia decyzji)

Komunikacja w rozmowie motywującej polega na:

•         stosowaniu głównie odzwierciedleń niż pytań – „unikanie pułapki eksperta” (okazywanie zainteresowania, ocena czy dobrze rozumiemy pacjenta) Zamiast: „Co Pan wie na temat wpływu alkoholu na zdrowie człowieka?”, To: „Mówi Pan, że do tej chwili nie zdawał sobie sprawy z negatywnych skutków swojego picia?”

•         dowartościowaniu (budowanie sił i wiary we własną skuteczność, zmieniać koncentrację pacjenta z niepowodzeń na mocne strony, nie stosować ocen pozytywnych – Nigdy: „Uważam, że jest Pan odważny”, Zawsze: „to co Pan zrobił wymagało dużej odwagi” – wypowiedź nie ocenia samego pacjenta a jego czyn - partnerstwo)

•         podsumowania (wyciągamy z rozmowy co ważne z punktu widzenia celu dialogu)

•         precyzowaniu (cele, temat)

•         angażowaniu (we wspólną pracę)

•         wydobywaniu (budowanie w pacjencie jego koncepcji zmiany)

•         planowaniu (analiza planu zmiany, potęgowanie zaangażowania
 

Czego unikać w dialogu motywacyjnym (czynniki utrudniające komunikację):

•         nakazywania

•         straszenia

•         ostrzegania

•         radzenia

•         sugerowania

•         dawania gotowych rozwiązań

•         pouczania

•         moralizowania

•         roszczenia praw do posiadania jedynie słusznej racji i wiedzy

Sugeruje się wykorzystanie w dialogu przede wszystkim EMPATII (poczucie zrozumienia poprzez postawę empatii potęguje gotowość i otwartość na zmianę)

•         oraz informacji na temat procesów psychicznych

•         poglądów i emocji pacjenta

•         postawy aktywnego słuchania
 

Odkrycie rozbieżności między obecnym zachowaniem a ważnymi dla pacjenta celami

•         uświadomienie, unaocznienie sobie tego gdzie się jest i tego gdzie chce się być to początek procesu zmiany.

•         co daje samozaangażowanie w ten proces   

Nie należy kontrargumentować, prowadzić sporów lecz podążać za oporem pacjenta (przyczyny oporu: nacisk personelu, niechęć do zmiany):

•         nie konfrontujemy się z oporem pacjenta

•         pacjent nie traci sił na kontrargumentację

•         jest wstanie sam poszukiwać rozwiązań

•         personel oceniając problem pacjenta proponuje nowe perspektywy lecz ich nie narzuca 
 

Należy umacniać:

•         wiarę w możliwość pozytywnej zmiany (podstawowy warunek zaistnienia zmiany)

•         odpowiedzialność pacjenta za dokonanie wyboru i wdrożenie zmiany (gdy pacjent odczuwa odpowiedzialność za działania prowadzące do zmiany personel medyczny przyjmuje rolę podtrzymującą i wspierającą tę postawę)

W dialogu postępuje się np. według łatwych do zapamiętania zasad (LEAP):

•         Listen (słuchaj pacjenta by go zrozumieć)

•         Emphatize (wykazuj empatię)

•         Agree (zgadzaj się z pacjentem)

•         Partnership (bądź partnerem we współpracy)

Zadanie 2 Pielęgniarstwo psychiatryczne (opieka środowiskowa) (STACJA I)

Wskaż formy leczenia i wsparcia psychiatrycznego dla pacjenta w starszym wieku, który nie wymaga leczenia psychiatrycznego szpitalnego.

ZABURZENIA ADAPTACYJNE WIEKU PODESZŁEGO

Rodzaj świadczeń

ü      Diagnoza psychospołeczna zaburzeń adaptacyjnych, lękowych, depresyjnych, interwencje kryzysowe, pomoc psychologiczna, wsparcie społeczne, psychoterapia, farmakoterapia.

Placówki

Służba zdrowia:

ü      Poradnia zdrowia psychicznego,

ü      Zespół leczenia środowiskowego,

ü      Oddziały psychogeriatryczne – dzienne i całodobowe.

Pomoc społeczna:

ü       Ośrodki interwencji kryzysowej,

ü       Dzienne ośrodki wsparcia dla seniorów,

ü       Usługi opiekuńcze.

Organizacje pozarządowe:

ü       Kluby seniora,

ü       Grupy wsparcia.

OTĘPIENIA

Rodzaj świadczeń

ü       Wczesna diagnoza neuropsychologiczna zaburzeń poznawczych, wczesne leczenie pro kognitywne,

ü       Leczenie towarzyszących otępieniu zaburzeń – depresyjnych, zachowania, psychotycznych,

ü       Pomoc w codziennych czynnościach, wsparcie dla rodzin i opiekunów,

ü       Ocena stopnia niepełnosprawności,

ü       Rehabilitacja, opieka i pielęgnacja całodobowa, instytucjonalna.

Instytucje i placówki

Służba zdrowia:

ü      Poradnie zdrowia psychicznego,

ü      Zespoły leczenia środowiskowego,

ü      Poradnie zaburzeń poznawczych,

ü      Oddziały psychogeriatryczne – dzienne i całodobowe,

ü      Zakłady pielęgnacyjno – opiekuńcze,

ü      Zakłady opiekuńczo – lecznicze,

ü      Domy opieki (DPS).

Pomoc społeczna:

ü      Dzienne ośrodki wsparcia dla chorych i ich rodzin,

ü      Usługi opiekuńcze i pielęgnacyjne w domu, domy opieki.

Organizacje pozarządowe i inne podmioty:

1.      Grupy wsparcia dla opiekunów,

2.      Kluby,

3.      Ośrodki dzienne dla chorych i opiekunów,

4.      Powiatowy Zespół Orzekania o Niepełnosprawności,

5.      Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Zadanie 3 Pielęgniarstwo pediatryczne (STACJA I)

Znając przyczyny frustracji  u dzieci przewlekle chorych (wymień) przeprowadź krótką rozmowę z rodzicem (jako rodzic siada jeden z członków komisji).

Przyczyny frustracji u dziecka:

Ò          występowaniem objawów chorobowych utrudniających funkcjonowanie w codziennym życiu

Ò          Obniżeniem się sprawności organizmu i samopoczucia

Ò          uważaniem choroby jako przeszkodę w realizacji swoich planów, marzeń;

Ò          trudnościami w kształtowaniu własnej prywatności;

Ò          uniezależnieniem się od wpływu i kontroli rodziców;

Ò          pogorszeniem się stanu zdrowia, sprawności fizycznej;

Ò          ograniczeniami dietetyczne...