Budowa fonokardiografu. Charakterystyka bloków.
Fonokardiografia jest metodą badania narządu krążenia za pomocą rejestracji zjawisk akustycznych towarzyszących pracy serca i towarzyszących przepływowi krwi przez duże naczynia krwionośne. Mamy dwa rodzaje fonokardiografii
· F. Osłuchowa – sygnał zbierany z klatki piersiowej
· F. Wewnątrzsercowa- sygnał odprowadzany z wnętrza jamy serca i dużych naczyń.
Schemat równoległy
Schemat szeregowy
W systemie równoległym sygnały z mikrofonu są wzmacniane przez wzmacniacz wstępny, a następnie filtrowane, wzmacniane przez wzmacniacze główne i rejestrowanie. W układzie równoległym zawierającym więcej elementów uszkodzenie jednego toru fonokardiografu nie wyklucza działanie pozostałych.
W układzie szeregowym filtry i wzmacniacze znajdują się w jednym torze. Tłumienie filtrów dodaje się na zasadzie szeregowego łączenia członków filtrujących, a wzmacniacze między kolejnymi filtrami doprowadzają poziom sygnału do odpowiedniej wielkości. W układzie szeregowym jest mniej elementów jednak uszkodzenie jednego z nich uniemożliwia pracaę całego urządzenia.
Charakterystyka sygnału fonokardiograficznego.
Rejestrowane są dźwięki związane z pracą serca. Dźwięki te są tłumione przez ciało, tylko niektóre dźwięki możemy usłyszeć. Rejestrowane sygnały odpowiadają załamkom Q, S oraz T ). Dźwięki serca zawsze kontroluje się na tle sygnału EKG. Rejestruje się tony oraz szmery.
Tony są związane z prawidłową pracą serca, pasmo (10¸150)Hz
w Ton I: czas trwania (20¸50)ms, pasmo (25¸55)Hz, 50 wychyleń
w Ton II: czas trwania (60¸90)ms, pasmo (34¸41)Hz, 4¸5 wychyleń
w Ton III: czas trwania (20¸30)ms, pasmo (25¸35)Hz, 2¸3 wychylenia
w Ton IV: parametry nieznane (leży blisko tonu I)
Szmery świadczą o patologii – pasmo 50¸200(800)Hz
Charakterystyka filtrów fonokardiograficznych. Cel ich standaryzacji.
Do rejestrowanych dźwięków towarzyszących pracy serca należą m.in., dźwięki generowane podczas przeciskania się krwi przez różne obszary. Dochodzi wtedy do turbulencji, a to z kolei prowadzi do powstania dźwięków.
Do rejestracji dźwięków towarzyszących pracy serca służy FONOKARDIOGRAFIA.
Jak wiemy serce generuje dźwięki:
· prawidłowe, czyli tony (zakres 10-150Hz)
· nieprawidłowe, czyli szmery.
Dźwięki z serca są modyfikowane dodatkowo przez klatkę piersiową. Badając pacjenta przez słuchawkę lekarską odcinamy zakłócenia z otoczenia i wzmacniamy interesujący nas sygnał.
Rejestrowane dźwięki z serca kontroluje się na tle sygnału EKG, aby dojrzeć wszystkie zależności i wynikające z nich nieprawidłowości działania mięśnia sercowego.
TONY: pasmo: 10-150 Hz
Klasyfikuje się je według danych odcinków EKG:
· I odcinek: 20-50ms 25-55Hz wychylenia: 50
· II odcinek: 60-90ms 34-41Hz wychylenia: 4-5
· III odcinek: 20-30ms 25-35Hz wychylenia: 2-3
· IV odcinek: blisko I bardzo niskie
SZMERY: pasmo: 50-200 Hz
Do normalizacji służą: filtry fonokardiograficzne Maasa-Webera.
Rząd takich filtrów mówi, że im wyższy rząd tym charakterystyka zbliża się do idealnej.
wojtek0018