Cechowanie rurki Prandtla przy pomiarze wydatku zwężką Venturiego.docx

1. Cel ćwiczenia:

Celem ćwiczenia było zapoznanie się z zasadą budowy zwężki Venturiego oraz rurki Prandtla i za ich pomocą wyznaczenie odpowiednio: doświadczalnego natężenia przepływu powietrza i prędkości przepływu płynu, oraz wyznaczenie stałej rurki dla powietrza.

2. Przebieg ćwiczenia:

W pierwszej części ćwiczenia do wyznaczenia doświadczalnego natężenia przepływu powietrza, została użyta zwężka Venturiego.

Jest to przyrząd służący do pomiaru prędkości przepływu płynu (gazu lub cieczy) na podstawie zjawiska spadku ciśnienia w cieczy wraz ze wzrostem jej prędkości. Sama zwężka składa się z barometru różnicowego i rurki o zwężonym przepływie (dyszy). Jedna z końcówek barometru włączona jest przed zwężeniem,a  druga w samej dyszy. Działa na zasadzie stosowania prawa Bernoulliego, z którego wynika, iż w miejscu mniejszego przekroju rurki ciśnienie jest mniejsze, a spadek zależy od prędkości przepływu płynu.

Schemat zwężki Venturiego:

W drugiej części ćwiczenia została użyta rurka Prandtla do wyznaczenia prędkości przepływu płynu, stałej rurki dla powietrza.

Rurka Prandtla to przyrząd służący do pomiaru prędkości przepływu płynu poprzez pomiar ciśnienia w przepływającym płynie (cieczy lub gazów). Składa się on z dwóch odsadzonych w sobie rurek, z czego pierwsza wewnętrzna służy do badania całkowitego ciśnienia płynu, natomiast zewnętrzna do badania ciśnienia statycznego. Jest to udoskonalona rurka Pilota.

3. Wnioski:

Wartość współczynnika K dla powietrza według danych literaturowych jest wartością zbliżoną do jedności. W przypadku pomiarów dokonanych w tym ćwiczeniu, współczynnik ten jest za bardzo oddalony od wartości pierwotnej. Świadczy to o tym, iż obliczenia lub pomiary zostały wykonane z  pewnym błędem.