TEORIA: Mechanika kwantowa DZIAŁY: równanie Schrodingera, kwantowa teoria pola, elektrodynamika kwantowa, chromodynamika kwantowa POJĘCIA: stała Plancka, hamiltonian, funkcja falowa MECHANIKA KWANTOWA - teoria praw ruchu obiektów poszerzajšca zakres mechaniki na sytuacje, dla których przewidywania mechaniki klasycznej nie sprawdzały się. Opisuje przede wszystkim wiat mikroskopowy obiekty o bardzo małych masach i rozmiarach, np. atom, czšstki elementarne itp., ale także takie zjawiska makroskopowe jak nadprzewodnictwo i nadciekłoć. Jej granicš dla rednich rozmiarów, energii czy pędów zwykle jest mechanika klasyczna. Zasady mechaniki kwantowej sš obecnie paradygmatem fizyki i chemii. Wraz ze szczególnš teoriš względnoci mechanika kwantowa jest podstawš opisu wszelkich zjawisk fizycznych. Nierelatywistyczna mechanika kwantowa pozostaje słuszna, dopóki stosuje się jš w odniesieniu do ciał poruszajšcych się z prędkociami dużo mniejszymi od prędkoci wiatła. Jej uogólnieniem próbowała być relatywistyczna mechanika kwantowa, ale ostatecznie okazało się, że takie uogólnienie musi mieć postać kwantowej teorii pola. Mechanika kwantowa została stworzona niezależnie przez Wernera Heisenberga i Erwina Schrödingera w 1925 r. Została szybko rozwinięta dzięki pracom Maxa Borna i Paula Diraca. Jeszcze przed powstaniem ostatecznej wersji mechaniki kwantowej prekursorskie prace teoretyczne stworzyli Albert Einstein i Niels Bohr. Jej wersję obejmujšcš teorię pól kwantowych doprowadzili do ostatecznej formy Richard Feynman i inni.
kf.mtsw