Czołg A12 Mk II Matilda CDL.pdf

(32649 KB) Pobierz
WIELKA BRYTANIA
Technika lądowa
BROŃ
1941
Pojazdy specjalne
Czołg z reflektorem Matilda CDL
A12 Mk II Matilda CDL
W
1933
roku w Stanach Zjedno-
czonych powstał Thoren Syndicate,
którego celem było opracowanie i wdro-
żenie do produkcji seryjnej nowego ro-
dzaju broni -
reflektora-szperacza
du-
żej mocy, który mógłby być używany
nocą na polu walki.
Latem
1937
roku pokaz reflekto-
ra przeprowadzono, na życzenie brytyj-
skiego Ministerstwa Wojny, na poligonie
w Salisbury Plain. Ministerstwo zamówi-
ło trzy komplety wyposażenia do dal-
szych prób, które jednak opóźniły się aż
do
czerwca 1940
roku. W tym samym
miesiącu Ministerstwo Wojny przejęło
kontrolę nad przedsięwzięciem i wydało
zgodę na produkcję
300
zestawów
oświetlenia przeznaczonych do zabu-
dowy w wieżach czołgowych. Ze wzglę-
du na tajemnicę całego programu czołgi
z reflektorami otrzymały kryptonim
Ca-
nal Defence Light
(CDL), mogącym
sugerować, że chodzi o instalację wykorzystywaną w obronie przeciwdesantowej wybrzeża. Pierwszymi czołgami wybra-
nymi do konwersji na wozy CDL były właśnie Matildy - przede wszystkim ze względu na grube opancerzenie. Na czołgi
CDL przebudowano zapewne między 100 a 200 Matild.
2
W wieżach CDL, w osobnym
przedziale po prawej stronie zainsta-
lowano lampę łukowa o światłości
8000000 kandeli.
Promienie światła z
lampy łukowej kierowane były syste-
mem luster o różnych krzywiznach do
pionowej szczeliny o wysokości 610
mm i szerokości 60 mm, przysłoniętej
pancerna żaluzją. Częstotliwością
otwierania i zamykania żaluzji sterował
operator,
korzystając z regulatora
ręcznego lub elektrycznego; ten ostat-
ni dawał dwie prędkości migotania
szperacza. Reflektor CDL dawał ośle-
piającą przeciwnika wiązkę światła
szerokości 300 m i wysokości 30 m
działającą na odległość 900 m. Odpo-
wiednie filtry wsuwane nad lampę łukową umożliwiały zmianę barwy, a migotanie powiększało dodatkowo efekt porażenia
wzroku. Czołgi atakowały w skomplikowanym szyku, który umożliwiał oświetlenie pozycji przeciwnika, a jednocześnie
pozostawiał strefy zmroku w których atakowała piechota. Energię elektryczną do lampy łukowej dostarczał generator
prądu stałego o mocy 10 kW, napędzany silnikiem czołgu. Czołgi Matilda CDL były także wyposażone w małe reflektory
do jazdy nocnej zamontowane z przodu kadłuba i oświetlające teren bezpośrednio przed czołgiem.
Lewą stronę wieży, za pancerną przegro-
dą, zajmował
operator
wymieniający przepalone
łuki węglowe i obsługujący karabin maszynowy
Besa kalibru 7,92 mm zabudowany w przedniej
ścianie. Drugim członkiem załogi czołgu Matilda
CDL był
kierowca,
który był równocześnie radio-
telegrafistą. Podczas prób pierwszych czołgów
Matilda CDL wystąpiły problemy z prawidłową
pracą generatora prądu stałego lampy łukowej.
Okazało się także, że dwuosobowa załoga nie
jest w stanie podołać wszystkim obowiązkom.
Boki wieży CDL tworzył odlew grubości 65
mm, połączony śrubami z płytą pancerną walco-
waną, zamykającą wieżę od góry. Znajdowały się
w nich także małe okrągłe drzwiczki pistoletowe z
przodu, które później wyeliminowano z produkcji, a w istniejących pojazdach zaspawano.
3
W
1941
roku powstały
dwie brygady czołgów CDL
na Wyspach Brytyjskich -
1.
i
35.,
wkrótce też sformowano
samodzielny pułk CDL w Afryce
-
42. RTR.
Brygady miały etatowo po trzy pułki, ale faktycznie tylko po dwa. W każdym
miały być
42 czołgi CDL
oraz
19 liniowych,
a także po
kilka Matild z 5-tonowymi dźwigami.
Te ostatnie miały służyć
do wzajemnej wymiany wież pomiędzy czołgami liniowymi i CDL. W latach
1941-1942
Matildy CDL stanowiły wyposaże-
nie
czterech
z pięciu istniejących wówczas
pułków czołgów CDL.
Wykorzystywane były jednak zapewne tylko do szko-
lenia - brak jest dostępnych informacji na temat ich bojowego użycia, choć nie można wykluczyć, że wzięły one udział w
działaniach w Afryce. Od
1943
roku Matildy były zastępowane przez
czołgi Grant CDL.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin