Junkers Ju-86R 1942.pdf

(8952 KB) Pobierz

NIEMCY

Technika lotnicza

BROŃ

1942

Wysokościowy samolot rozpoznawczy i bombowy

Junkers Ju-86R

Dane taktyczno-techniczne

Junkers Ju-86R. Typ:

wysokościo-

wy samolot bombowy i rozpoznawczy.

Roz-

piętość:

32,00 m.

Długość:

16,46 m.

Wy-

sokość:

4,08 m.

Powierzchnia nośna:

97,06 m

Rozstaw kół podwozia:

3,40 m.

Masa własna:

6780 kg.

Masa startowa:

11530 kg.

Napęd:

dwa silniki wysokoprężne

Junkers Jurno 207B-3 chłodzone wodą o

mocy startowej 1160 KM i mocy maksymal-

nej 750 KM na wysokości 12200 m.

Zapas

paliwa:

1917 l.

Prędkość maksymalna:

420 km/h.

Prędkość przelotowa:

380 km/h.

Czas wznoszenia na wysokość 12000 m:

1 godzina.

Pułap praktyczny:

14400 m.

Pułap teoretyczny:

15100 m.

Zasięg maksymalny:

1800 km.

Zasięg normal-

ny:

1100 km.

Zasięg bojowy z maksymalnym ładunkiem bomb:

760 km.

Prędkość lądowania:

84 km/h.

Uzbrojenie:

jeden zdalnie sterowany karabin maszynowy MG 17 kalibru 7,92 mm strzelający do tyłu z zapasem amunicji 300 sztuk

oraz cztery bomby 250 kg lub 16 bomb 50 kg.

Załoga:

2 osoby (pilot, radiotelegrafista-bombardier).

Dążąc do poprawy osiągów wysoko-

ściowych Junkers, na początku

1942

roku roz-

poczęto przebudowę niektórych Ju-86P na

wersję

Ju-86R.

Samoloty te otrzymały silniki

Jumo 207B-3

z powiększonymi sprężarkami

oraz instalacją wtrysku podtlenku azotu GM-1,

co zapewniało moc startową 1160 KM i utrzy-

manie mocy 750 KM na wysokości 12200 m.

Udoskonalone jednostki napędowe współpra-

cowały z nowym czterołopatowym śmigłem.

Jednocześnie rozpiętość skrzydeł zwiększono

do 32 m, w wyniku czego ich powierzchnia nośna wzrosła do 97,06 m

. Dzięki tym zmianom samolot mógł operować na

pułapie

14400

m, na którą to wysokość wznosił się równo godzinę. Na wersję

rozpoznawczą

Ju-86R-1 przebudowano

egzemplarzy

Ju-86P, na

bombowce Ju-86R-2

zaś

trzy

kolejne maszyny.

Eskadra

4./Aufklarungsgruppe ObdL używała

jednorazowo do

10 egzemplarzy Ju-

86R

i pojedynczego

Ju-86P-3.

Samo-

loty tej jednostki działały na obszarze

całej Europy bez strat własnych. W

styczniu 1943 roku eskadrę przemia-

nowano na 1. Wersuchsverband

ObdL.

W sumie pięciu Ju-86R uży-

wała utworzona pod koniec stycznia

1943 r. 1.(F)/100, która powstała z

przekształcenia

dotychczasowej

1.(F)/Aufklarungsgruppe

ObdL

i operowała na froncie wschodnim.

Zazwyczaj w jednostce tej znajdowały

się jednocześnie dwie takie maszyny,

a w trakcie działań stracono trzy, w

tym jedną na skutek przeciwdziałania

przeciwnika. Dwa ostatnie Ju-86R

zostały wycofane z linii w

marcu 1944

roku.

Od połowy

1942

roku kilku

Ju-86R używała stacjonująca na lot-

nisku Kastelli na Krecie eskadra

2.(F)/123, której zasadniczym wypo-

sażeniem były samoloty Ju-88D. Jed-

nostka ta prowadziła m.in. rozpozna-

nie w rejonie Kanału Sueskiego. 29 sierpnia w wyniku awarii silników utracono Ju-86R Wk Nr 5144 pilotowanego przez

Hptm. Helmuta Ramminga, który wodował około 100 km na południe od Krety. Załoga samolotu została uratowana przez

łódź latającą Do-24. Wcześniej samolot ten był atakowany przez myśliwiec Spitfire pilotowany przez P/O Gendersa, jed-

nak jego uzbrojenie pokładowe odmówiło posłuszeństwa po oddaniu krótkiej serii.

9 września został trafiony przez dwa Spitfire Ju-86R Wk Nr 5101. Brytyjskie myśliwce pilotowali P/O G. Genders i

P/O A. Gold, przy czym pierwszy z nich musiał ratować się skokiem na spadochronie po wyczerpaniu paliwa. Uszkodzo-

ny Ju-86R lądował awaryjnie w Bir-el-Abd w Afryce, na terenie kontrolowanym przez wojska niemieckie. Uszkodzenia

maszyny oszacowano na 60%, co równało się jej kasacji, dodatkowo w czasie październikowego odwrotu niemieckie

wojska zniszczyły wrak samolotu. Kolejnego wysokościowego Junkersa stracono 2 lipca 1943 roku, kiedy znad Aleksan-

drii nie powróciła załoga Lt. Stocka lecąca w Ju-86R (4U+IK) zespołowo zestrzelona przez cztery Spitfire.

W lipcu 1942 r. dwa Ju-86R dostały się do wydzielonego z 1./Versuchsverband ObdL klucza zwanego Hohen-

kampfkommando der Versuchsstelle fur Hohenfluge. Po pierwszych próbach obie maszyny (później dołączyły dwie kolej-

ne) przebazowano do Beauvais (stąd spotykane oznaczenie Hohenflugkommando Beauvais) z zadaniem prowadzenia

wypadów nad Wielką Brytanię. Pierwsze loty przeprowadzono 24 sierpnia, kiedy dwie maszyny zrzuciły pojedyncze bom-

by o masie 250 kg na Camberley i Southampton. Żaden z 15 poderwanych brytyjskich myśliwców nie zdołał przechwycić

wysokościowych intruzów. Już następnego dnia oba Ju-86R ponownie pojawiły się na angielskim niebie, tym razem spę-

dzając w nieprzyjacielskiej przestrzeni powietrznej ponad godzinę, krążąc w celu niepokojenia przeciwnika i w końcu

zrzucając bomby. 28 sierpnia Fw. Gotz zwolnił swoją bombę nad Bristolem. Spadła ona na ruchliwą ulicę w centrum mia-

sta, na której zostały zniszczone trzy brytyjskie piętrowe autobusy. Skutkowało to aż 48 ofiarami śmiertelnymi, 26 poważ-

nie i 30 lekko rannymi. W ciągu następnych dziesięciu dni Ju-86 wykonały jeszcze osiem ataków.

Czasami brytyjskie myśliwce zbliżały się do niemieckiego samolotu, ale nie były w stanie utrzymać wysokości na

tyle długo, aby przeprowadzić atak. Według Niemców najbliższy powodzenia był 6 września amerykański myśliwiec P-38

Lightning. Dopiero 12 września specjalnie przebudowany Spitfire IX, pilotowany przez P/O Emanuela Galitze ze Special

Service Flight, przechwycił Ju-86 pilotowanego przez Fw. Gotza. Niemiec dostrzegł lecącego wyżej Spitfire, odrzucił

bombę i zaczął się wznosić, by osiągnąć pułap niedostępny dla myśliwca. Pechowo lewe działko Spitfire zacięło się i

Junkers został trafiony tylko jednym 20 mm pociskiem w prawe skrzydło. Brytyjczyk starał się atakować ponownie, ale

sprytne uniki czynione przez Gotza uniemożliwiły mu trafienie. Co prawda jeden z silników Junkersa zaczął w końcu tra-

cić moc, ale ponieważ samoloty zbliżyły się już do francuskiego wybrzeża, Galitze musiał porzucić swoją niedoszłą ofiarę.

Jak się okazało, była to walka stoczona na największej wysokości w trakcie całej drugiej wojny światowej.

Udane przechwycenie wystarczyło jednak, aby Niemcy zawiesili wysokościowe bombardowania. W sumie Ju-86R

zrzuciły na Anglię czternaście bomb, z tego jedynie ów ładunek zrzucony nad Bristolem wyrządził poważne szkody. We

wrześniu 1942 roku jednostkę przemianowano na 14./KG-6, a na początku 1943 roku na 6./Aufklarungsgruppe 123, by w

lutym powtórnie włączyć ją w skład Versuchsverband ObdL.

W styczniu 1944 r. Luftwaffe posiadała pięć samolotów Ju-86P i osiem Ju-86R, a we wrześniu już tylko jednego

Ju-86P i cztery Ju-86R. Pod koniec 1944 r. jeden egzemplarz Ju-86R znalazł się w 3.(F)/Aufklarungsgruppe 33.

Ostatnią wersją rozwojową był

Ju-86R-3.

Ten samolot nie został nawet zrealizowany w postaci prototypu. Ju-

86R-3 miał być napędzany dwoma silnikami Jumo-208 o mocy startowej 1500 KM i mocy trwałej na wysokości 12100-

15100 metrów 1100 KM pozwalającymi na osiągnięcie pułapu do 15900 metrów. Silnik Jumo-208 miał być wyposażony w

dodatkową sprężarkę napędzaną silnikiem rzędowym Daimler-Benz DB-605T w kadłubie. Po przerwaniu prac nad silni-

Junkers Ju-86R 1942.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: