Sathya Sai Baba -SATHYA SAI VAHINI.doc

Szukasz Boga ? Szukasz siebie ? Przeczytaj !!!

Sathya Sai Baba

Sathya Sai Vahini

Translated from the Original Telugu
Published by Sri Sathya Sai Books and Publications Trust
Web posted at May 17, 2000

Preface - Przedmowa
The Supreme Reality – Najwyższa Rzeczywistość
From Truth to Truth – Od Prawdy do Prawdy
The One Alone – Sam Jeden
The Miracle of Miracles – Cud Cudów
Basic Belief – Podstawowa Wiara
Religion is Experience – Religia jest Doświadczeniem
Be Yourself – Bądź Sobą
Bondage - Niewola
One with the One - Jeden w Jednym
The Yogis – Jogini

·        Karma-Yoga

·        Bhakthi-Yoga

·        Raja-Yoga

·        Jnana-Yoga

Values in Vedas – Wartości w Vedach
Values in Later Texts – Wartości w Późniejszych Tekstach
The Avatar as Guru – Avatar jako Nauczyciel
This and That – To i Ten
Levels and Stages – Poziomy i Stany
Man and God – Bóg i Człowiek
Colour and Caste? – Kolor i Kasta ?
Activity and Action  - Aktywność i Działanie
Prayer - Modlitwa
The Primal Purpose – Pierwotny Cel
The Inner Inquiry – Wewnętrzne Dociekanie
Eternal Truths – Wieczne Prawdy
Modes of Worship – Formy Kultu (Uwielbienia)
The Divine Body  - Boże Ciało

Przedmowa

Drodzy Poszukiwacze !

Bhagavan ogłosił się Sam Boskim Nauczycielem Prawdy, Piękna i Dobroci. Poprzez zasady i przykład, poprzez Jego pisma i dyskursy, lekcje i konwersacje, wzbudza On najwyższą mądrość i instruuje całą ludzkość jak przekształcić te [nauki] w prawe życie, wewnętrzny pokój i uniwersalną miłość. Kiedy Ramakatha Rasa Vahini, unikalnie autentyczny strumień nektaru życia Ramy, został sfabularyzowany w pełni w “Sanathana Sarathi”, Bhagavan pobłogosławił czytelników nową serią, którą nazwał "Bharathiya Paramartha Vahini"(Strumień Indyjskich Duchowych Wartości). Po tym jak te precyzyjne esseje podstawowych wartości, które rozwijają i karmią Indyjską Kulturę od początków wieków historii, zostały opublikowane, Bhagavan zdecydował się kontynuować wypływ oświecenia i instrukcji pod bardziej zrozumiałą i znaczącą nazwą “Sathya Sai Vahini” – Ganga od Lotosowych Stóp Pana – “Strumień Boskiej Łaski Sai”. Ta książka zatem zawiera dwa Vahinis, które łączą się w jeden mistrzowski strumień.

Inaugurując tę serię, Bahagavan napisał, do publikacji w Sanathana Sarathi “Kierowany potrzebą chłodzenia rozgorzłaych konfliktów i gaszenia dręczącego pragnienia ‘wiedzy o tobie’ którą jesteś dotknięty , zobacz, nadchodzi, Sathya Sai Vahini, fala za falą, z Sanathana Sarathi jako medium pomiędzy tobą i mną”. Z nieskończonym współczuciem, Sathya Sai inkarnacja Wszyskomogąca daje milionom osób ze wszystkich lądów wolność od chorób, rozpaczy i cierpienia, uzależnień, narcyzmu i nihilizmu. On zachęca tych, którzy cierpią w ciemności przez upartą ślepotę do zapalenia Lampy Miłości aby ujrzeć świat i Lampy Mądrości aby ujrzeć siebie. “To jest zwodniczo prawdziwie fałszywy świat; ta pozorna różnorodność jest iluzoryczna; jest Jeden, ale [przedstawia się] okaleczonej podzielonej wizji ludzkości jako Wiele”, mówi Bhagavan. Ta książka jest bliźniaczą Lampą, którą On stworzył dla nas.

Pan Krishna podniósł Arjunę z ciemnej depresji w którą on wprowadził swój umysł, w chwili kiedy obowiązek wzywał go by był sobą – wielce sławnym wojownikiem, gotowym i chętnym do walki w słusznej sprawie przeciw potędze. Krishna dokonał uleczenia poprzez przypomnienie mu o Atmie, która była jego rzeczywistością i o tym, że On sam jest Atmą, którą był. Bhagavan mówi, że my także mamy skłonności bycia łapanym “w zwoje pomysłów i siatkę dialektycznej logiki. Kluczem sukcesu duchowych zmagań (i, co jest życie warte, jeśli nie jest przeznaczone do tego wielkiego zmagania?) jest filozoficzne dociekanie i postęp moralny, obydwa mające kulminację w uświadomieniu sobie Atmy, źródła i sumy wszelkiej energii i aktywności, która jest”. Wszyscy jesteśmy motywowani strachem, wątpliwościami i przywiązaniem jak był Arjuna. Wszyscy wahamy się na skrzyżowaniu pomiędzy Tu czy Tam, fala i ocean.

Lecz stworzeni przez Niego jesteśmy ‘cudem cudów’. Bhagavan mówi, “Czegokolwiek nie ma w człowieku nie może być poza nim. Cokolwiek jest dostrzegane poza nim jest jedynie odzwierciedleniem tego co rzeczywiście jest w nim”. “Atma jest wolna. To jest Czystość. To jest Pełnia. To jest niezwiązane. Jej centrum jest ciało lecz Jej otoczenie jest poza ciałem”. Człowiek został obdarzony superintelektem, który może rozpoznać istnienie Atmy, dążąc do uświadomienia sobie tego i odniesienia sukcesu.

Jednakże, jest niewielu ludzi szukających kim są, dlaczego i skąd są tutaj i kiedy stąd odejdą. Poruszają się z tymczasowymi imionami, zamknięci w ulotnych ciągle zmieniajacych się ciałach. Więc, Bhagavan zaczepia nas, “Słuchajcie! Dzieci Nieśmiertelności! Słuchajcie! Słuchajcie posłania Rishis, którzy mieli Wizję Najbardziej Majestatycznej Osoby, Purushotharma, Głównej i Pierwszej, która mieszka poza strefą Iluzji i Ułudy. O tak Ludzkie istoty! Ze swej natury jesteście zawsze pełni. Jesteście zaiste Bogiem poruszającym się po ziemi. Czy jest większy grzech aniżeli nazwać was ‘grzesznikami’? Kiedy zaakceptujecie apelację, że się zniesławiacie. Powstańcie! Odwiążcie upokarzające poczucie, że jesteście owcami. Nie bądźcie zwiedzeni tą ideą. Jesteście Atmą. Jesteście kroplą Amrith, Nieśmiertelnej Prawdy, Piękna, Dobroci. Nigdy się nie zaczynacie, ani nie kończycie. Wszelkie rzeczy materialne są wam poddane, nie jesteście im poddani jak teraz sobie wyobrażacie”.

Bhagavan mówi, “Poprzez nieustanną praktykę Prawdy, Prawości i Hartu Ducha, Boski spokój w jednostce może być wywołany manifestując się w codziennym życiu, przekształcając je w radość prawdziwej miłości”. “Poznaj Najwyższą Prawdę, oddychaj Nią, kąp się w Niej, żyj w Niej, wtedy Ona stanie się wszystkim twoim i ty staniesz się w pełni Nią”. Materialny obiekt nie jest samo-wyrażający się lub swathah-prakaasa. To w pełni zależy od zdolności poznania lub chith-sakthi indywidualnej Atmy dla jej manifestacji lub prakasa. Rzeczywisty świat obiektów jest coraz dalej analizowany i prawdziwa podstawa Mnogości zostaje pojęta, Brahman lub Wszyskoobejmujący Duch jako Pierwsza Zasada zostaje uznany jako logiczna konieczność. Później, kiedy kontrola zmysłów, oczyszczenie umysłu, koncentracja i wewnętrzny spokój zostają osiągnięte, to co jawi się jako logiczna konieczność budzi się w oczyszczonej świadomości jako Pozytywna Ciągła Bezosobowa Wola (Prajnaanam Brahman), której ekspresją jest to wszystko”.

Sathya Sai Vahini odkrywa nam w bezbłędny sposób, że ja w człowieku jest ‘nie inne aniżeli Wszystkoobejmujące JA Boga’.  Powiedziano nam, że to prawda nie tylko ludzkości ale wszelkich istot, wszystkiego i wszędzie! W rzeczywistości, “Wola stwarza tą nierealną wielość Kosmosu w Jednym, którym On jest. On może być tą samą Wolą i zjawiskiem”. “Istota (Bóg) jest poza Stawaniem się i Stawanie się scala się z Istotą. To jest wieczna gra” mówi Bhagavan.

Jak pisze Bhagavan, ‘najwyższym zakończeniem edukacji, najwyższym celem instruowania jest pomóc nam byśmy stali się świadomi uniwersalnej wiecznej Nieosobowości’. Sathya Sai w Swej rolo jako Nauczyciela Nauczycieli instruuję nas zatem dla tej najwyższej przygody duszy. Poszukiwacze poruszający się w tej pielgrzymce mają w Nim współczującego przewodnika i obrońcę, ponieważ On jest ucieleśnieniem prawdziwej Woli, która planuję Grę.

Gdy jesteśmy prowadzeni przez dolinę tej Vahini przez Bhagavana, który trzyma nas za rekę, On nawołuje nas do podziwiania, doceniania i wielbienia jasnowidzów i mędrców wielu krajów, którzy byli pionierami tej dziedziny i ustanowili ograniczenia i granice, przygotowawcze dyscypliny i praktyki dla wygładzenia ścieżki i przyśpieszenia odkrycia Prawdy. On pisze o Vedach i późniejszych tekstach duchowych, o Formach Wiary które pozostawiły sprawdzian wieków lojalnej akceptacji i o Kodeksach Dyscypliny dających podstawy czterech stanów życia ludzkiego i dla ludzi z wyraźną wrodzoną cechą – pionową wznoszącą się Sathwic, horyzontslną rozszerzającą się Rajasic i mroczną (tępą) obniżającą się Thamasic. On wyjaśnia rolę Karmy i jej konsekwencje. “Jak kruchy statek pochwycony przez sztorm, człowiek wspina się na gigantyczną falę i osiąga jej pieniącą się krawędź szczytu. W następnej chwili zostaje ciśnięty w koryto, jedynie by znów powstać. Powstania i upadki są obydwa konsekwencjami jego własnych czynów. One tworzą pałac i więzienie dla człowieka. Ból czy radość są oddźwiękiem, refleksją i reakcją działań każdego. Jivi może uciec zarówno poprzez kultywowanie postawy świadectwa, nie wikłając się w działalność, którą musi wykonać”. Bhagavan opisuje, że ‘Jogę’ jako proces “wzajemnego zbliżania się Jivatma i Paramatma, Ja i Wszystkoobejmujące Ja” i On podaje szczegóły ścieżki Miłości (Bhakthi), Bezinteresownej Aktywności (Karma), panowania nad umysłem (Raja), wysublimowania (wzniosłości) Świadomości (Jnana). Bhagavan analizuje prawo i odpowiedzialność jednostki i społeczeństwa i odkrywa nam, że one mają jeden cel duchowego spełnienia.

Podsumowując Sathya Sai Vahini jest Geetha dana dla nas przez Osobę która jak Sanathana Sarathi, jest chętna i gotowa powstrzymać panowanie naszych zmysłów, umysłu, świadomości, ego i intelektu i prowadzić nas bezpiecznie do Prashanthi Nilayam, Mieszkania Najwyższego Pokoju, Celu całej ludzkości.

Wszyscy możemy być pobłogosławieni przez Jego Miłość i Łaskę.

- N. Kasturi

Najwyższa Rzeczywistość

Proces życia ma za zadanie osiągnięcie Najwyższego jako jego celu i sensu. Przez Najwyższe jest rozumiana Atma. Wszyscy ci, którzy wyrośli w kulturze Bharathiya – Bharathiyas – wiedzą, że Atma jest wszędzie. Ale zapytani jak doszli do poznania tego niektórzy zapewniają, że Vedy nauczyły ich tego, inni, że cytaty tekstów Sastras, a inni polegają na świadectwie przeżyć wielkich mędrców. Każdy z nich opiera swe wnioski i udowadnia ich prawdziwość stosownie do bystrości swego intelektu. Wielu wielkich ludzi skierowało swą inteligencję ku odkryciu wszech-obejmującej Atmy i odniosło sukces w wizualizacji tej Boskiej Zasady. W tym kraju, Bharath, mają dowód pomyślnej realizacji celów postawionych przed nimi przez kaznodziei, mędrców, aspirantów i ascetów, kiedy oni spróbowali szczerze je realizować. Jednakże wśród milionów ludzi, możemy naliczyć tylko niewielu, którzy byli w stanie wizualizować Uniwersalną Atmę.

Żadna inna żywa istota nie została obdarzona inteligencją i zdolnością rozróżniania, wyniesioną do tego stopnia, by móc zwizualizować Atmę (Boga – otrzymać objawienie Chwały Boga – przypis tłumacza). To jest powód dla którego człowieka ogłoszono koroną stworzenia, i dlaczego Sastras ogłosiły, że szansa narodzenia się człowiekiem jest bardzo rzadką częścią dobrego losu. Człowiek posiada kwalifikacje wymagane do szukania przyczyny Stworzenia; ma w sobie pragnienie i zdolność. Uzdalnia Stworzony Wszechświat do wypromowania pokoju, postępu i bezpieczeństwa; używa siły i rzeczy Natury dla promowania swego szczęścia i przyjemności. To jest samo aprobowane przez Vedy.

Vedy są autorytetem wiary dla milionów. One są prawdziwymi słowami Boga. Hindusi wierzą, że Vedy nie mają początku i nigdy się nie skończą. Bóg mówi do człowieka. Nie są one książkami napisanymi przez autorów. Są objawieniami nadanymi przez Boga wieloma drogami dowiadywania się, drogami osiągania Najwyższego Celu. Istniały nim zostały objawione jako istotne (ważne) ścieżki; będą wciąż istotne nawet jeśli człowiek zapomni ścieżki. Dharma, którą Veda pozwala nam ujrzeć jest także bez początku i końca. Z tego powodu odnosi się do Najwyższego Celu.

Oczywiście, niektórzy mogą się sprzeczać, że mimo iż można przyznać, że Dharma odnosi się do najwyższego celu nie mającego końca, zapewne musi mieć początek. Vedy oznajmiają, że cykle Tworzenia-Rozpadu nie mają punktu gdzie się zaczynają i nie mają punktu gdzie się kończą. To jest ciągłe koło. I nie ma zmian ilościowych Kosmicznej Energii – zarówno wzrostu jak i zmniejszania się; to jest zawsze to samo, zawsze utwierdzone w Sobie. Stworzone i Stworzyciel są dwoma równoległymi liniami, z ich nieznanym początkiem i niezrozumiałym końcem. Poruszają się w równej odległości od siebie zawsze i zawsze. Ponieważ Bóg jest zawsze aktywny, Jego Wola i Moc ponadto są nie do pojęcia dla ludzkiego intelektu.

Najwyższy, według Bharathiyas, (dziedzictwo Indyjskiej kultury) jest Sam Ogrom. Wznosi się do najwyższego nieba i wędruje wolny w tej przestrzeni. Zostało to oznajmione w jasnym okresie, znacznie wcześniej przed okresem historycznym. Studiowanie pojęcia Najwyższy i propagowanie tego pojęcia uległo znacznemu pogorszeniu w okresie historii. Lecz stawiło czoła wszystkiemu temu i obecnie utwierdza się żywe i czujne. To jest dowód wewnętrznej mocy tego objawienia. Pojęcie Najwyższego Celu ustanowione w Judaiźmie, Chrystianiźmie i Zoroastrianiźmie usiłuje wyznawać w swoich kategoriach myśl Bharathiya (Indii) i przyswoić ją jako część swojej własnej; ciągle nie akceptując statusu obcego we własnym miejscu urodzenia; z drugiej strony wyjaśniając tym innym religiom swe własne pojęcie Ostatecznego (Największego) i kładąc nacisk na Jedność wszystkich punktów widzenia, i przyjmując (ustalając) serdecznie bazę braku różnic. Chociaż strumień wiedzy odnoszącej się do Najwyższego Celu odkryty przez świętych Bharathiya (Indii) wpłynął na koncept innych wierzeń pozostał jak kałuże poza nim (strumieniem).

W samych Indiach (Bharath) powstało wiele sekt jak grzyby po deszczu z dala od zasadniczej wiary. Próbują one uderzyć w korzenie lub spowodować śmiertelną szkodę dla podstawowego pojęcia Hinduizmu odnosząc się do Realności Najwyższego. Ale jak w przerażającym trzęsieniu ziemi wody morza jedynie wracają z tysiącem fal grzmiąc z furią ku brzegowi i wydaje się, że odchodzą, ten strumień mądrości Bharathiya został przywrócony do swej nieskazitelnej chwały, kiedy wzrastał wśród zamieszania i konfliktów historii. Kiedy wstrząsy ustępują przyciągają różnorodne sekty, które trapią umysł człowieka, i scalają się w ekspansywne formy. Zasada Atmy Bharathiyas jest wszystko obejmująca, wszystko objawiająca, wszystko wyjaśniająca i pełna mocy.

Rozwijając wiarę w Zasadę Atmy i kochając ją szczerze – to jest prawdziwa wiara. Atma (Bóg) jest jeden i tylko Kochany Jeden dla człowieka. Czuć, że jest więcej miłych niż jeden obiekt tu czy tam – to jest prawdziwa adoracja, którą człowiek może ofiarować Bogu. Tego uczą Vedy. Vedy nie uczą akceptacji wiązki straszliwie ciężkich reguł i zakazów; nie trzymają człowieka w więzieniu domowym, w którym człowiek jest zamknięty za kratą skutków i efektów. Uczą nas, że jest Jeden niezależny poza tymi prawami i ograniczeniami. Jeden, który jest rdzeniem każdego obiektu, każdej jednostki energii, każdej cząstki i atomu i Jeden który zarządza sam pięcioma elementami – eterem, powietrzem, ogniem, wodą i ziemią – nimi operuje. Kochajcie Go, uwielbiajcie Go, wierzcie w Niego – mówią Vedy. To jest wielka filozofia Miłości opracowana w Vedach. Najwyższą tajemniczą jest, że człowiek musi żyć w świecie gdzie się urodził jak liść lotosu, który pomimo narodzenia w wodzie pływa na niej nie będąc poruszony lub zmoczony przez nią. Oczywiście dobrze jest kochać i uwielbiać Boga z celem osiągnięcia wartościowych owoców tutaj lub tam, ale, odkąd nie ma owoców lub obiektów bardziej cennych niż Bóg lub bardziej wartych zachodu niż Bóg Vedy dają nam radę by kochać Boga bez śladu pragnienia w naszych umysłach. Kochać, odkąd musisz kochać tylko ze względu na samą miłość; kochać Boga, odtąd cokolwiek On może dać jest mniej niż On Sam; kochaj Go Samego bez innych życzeń i żądań.

To jest Najwyższa Nauka Bharathiyas. Dharmaja najstarszy z braci Pandava, jak przedstawiono w Mahabharatha, jest ideałem tego typu Kochanka. Kiedy stracił na rzecz swych wrogów swe wielkie imperium obejmujące całe Indie i musiał z konieczności żyć w jaskini w łańcuchu Himalajów z małżonką Droupadi, ona zapytała go pewnego dnia, “Panie! Jesteś bez wątpienia najwyżej wśród tych, którzy podążają niezłomnie ścieżką Dharmy; mimo to, jak to jest, że tak straszliwa klęska przydarzyła się tobie?” Ona została ogarnięta smutkiem.

Dharmaja odpowiedział, “Droupadi! Nie smuć się. Popatrz na ten łańcuch Górski Himalajów. Jaki dostojny! Jaki wspaniały! Jaki piękny! Jaki wzniosły! To jest tak wspaniałe zjawisko, że kocham je bez ograniczeń. Niczym mnie to nie nagrodzi lecz to moja natura by kochać piękne i wzniosłe. Więc tu również zamieszkuję z Miłością. Ucieleśnieniem tej subtelnej piękności jest Bóg. To jest sens i znaczenie miłości do Boga”.

“Bóg jest jedynym istnieniem wartym miłości. To jest lekcja, którą wiekowe poszukiwania naszej Bharathiyas odsłoniły. To jest powód dlaczego ja Go kocham. Nie mam pragnienia przychylności od Niego. Nie modlę się o żadne dobrodziejstwo. Pozwól Mu by mnie trzymał gdy On kocha mnie trzymać. Największą nagrodą dla mej miłości jest Jego miłość, Droupadi! Moja miłość nie jest artykułem na bazarze”. Dharmaja zrozumiał, że Miłość jest Boską jakością i winna być tak traktowana. On nauczył Droupadi, że Miłość jest spontaniczną naturą tych, którzy są zawsze świadomi Atmy (Boga).

Miłość mająca Atmę (Boga) jako podstawę jest czysta i wzniosła; lecz, odkąd człowiek jest związany przez różnorodne formy pseudo-miłości, on sam wierzy, że jest tylko Jiva, odizolowany i zindywidualizowany i pozbawiający się pełni i ogromu Bożej Miłości. W związku z tym, gdy człowiek zdobywa Łaskę Boga; kiedy ochroni tę Łaskę, Jivi zostanie uwolniony od identyfikacji  z ciałem i będzie się mógł identyfikować z Atmą (Bogiem). To spełnienie zostało przekazane w Vedach jako ‘Wyzwolenie z Więzów’ (Bandhavicchedana) lub ‘Wyzwolenie’ (Moksha). Walcząc z tendencją identyfikacji z ciałem i zdobywając Łaskę Boga jako jedyny środek do zwycięstwa duchowe ćwiczenia (praktyki) muszą być podstawą, tak jak filozoficzne dociekanie, poza kontrolą zmysłów (dama), i dyscyplinami sześciu-części Sadhana. Praktyka tych zapewni oczyszczenie świadomości; która stanie się jak czyste lustro, które może dać odbicie obiektu; więc Atma stanie się łatwa do odkrycia. Dla Jnanasiddhi (osiągnięcia najwyższej mądrości), Chitthasuddhi (oczyszczenie świadomości) jest Królewską Ścieżką. Dla czystego serca to jest łatwe do osiągnięcia. To jest centralna prawda Indyjskich poszukiwań ostatecznej Rzeczywistości. To jest prawdziwie życiowy oddech nauczania.

Podejście Bharathiya nie jest marnowaniem czasu w dyskusjach i twierdzeniach wiary w dogmatach. One nie zachwycają ujrzeniem muszli ostrygi wyrzuconej na plażę. One dążą do osiągnięcia perły, która leży w głębinach morskich; one chętnie nurkują w tę głębinę i odważnie szukają perły. Vedy pokazują im ideał do podążania i drogę, która prowadzi do realizacji (uprzytomnienia sobie). Idea jest świadomością najwyższej Prawdy, która leży poza wiedzą osiąganą zmysłami człowieka. Vedy przypominają człowiekowi, że nie-fizyczna Atma jest w fizycznym ‘nim’, że ucieleśnienie Prawdy jest Najwyższym Atmanem, Paramatman. To samo jest realne i nieustanne; reszta jest przejściowa i ulotna.

Vedy przyjęły formę jedynie dla zademonstrowania i położenia nacisku na istnienie Boga. Hinduscy siddhapurushas (ci którzy osiągnęli najwyższy cel duchowej Sadhana) wszyscy podróżowali wzdłuż ścieżki Vedyjskiej zachowując swoje dochodzenia zgodnie z naukami Ved. Sastras zawierają autentyczne wersje ich doświadczeń i oświecenie, które zdobyli. Sastras i Upanishads, podkreślają “Mamy świadomość Atmy (Boga)”. Hindusi nie dążą do konfrontacji dogmatów i teorii i osiągnięcia zwycięstwa przez nie, oni dążą do wypróbowania dogmatów i teorii w rzeczywistej praktyce. Ich celem nie jest zwykła pusta wiara; lecz jest Sthithi (stan pojęty (osiągnięty)), Siddhi (mądrość zdobyta). Celem życiowym Bharathiyas jest osiągnięcie spełnienia, poprzez stałą Sadhana (praktykę duchową), spełnienie, które pochodzi od uświadomienia sobie Boskości każdego. Zjednoczenie z Bogiem jest osiągnięciem pełni. To jest Najwyższe Zwycięstwo dla Hindusa, Bharathiya.

Od Prawdy do Prawdy.

Może być zadane pytanie, i wyrażona wątpliwość przez wielu, w sprawie stanu osoby po osiągnięciu spełnienia, pełni świadomości. Jego życie będzie zatopione w nieprzewyższonej Anandzie, i on będzie doświadczał jedność myśli, emocji i wiedzy z wszystkimi. Będzie w ekstazie zanurzony w Jednym i Jedynym, Wiecznej Boskiej Zasadzie tak więc ten sam może rozlewać radość podczas procesu życia. Prawdziwie radość jest tym i niczym więcej. Bóg jest ucieleśnieniem wiecznej wciąż-pełnej radości. Ci są lojalni dla kultury Bharathiya, jakiegokolwiek są  stanu czy wiary, którzy przypiszą jako swą specjalną formę,i zaakceptują ten aksjomat, że “Bóg jest najwyższym źródłem radości”. Taki matha (wniosek) oni akceptują jako abhimatha (najdroższy i najprzyjemniejszy).

Pełność znaczy całość. Całość daje do zrozumienia Jeden a nie dwa czy trzy. Wtedy nie może być żadnego miejsca dla indywidualny. Kiedy indywidualizowana Atma lub Jivi, wyszczególniony różniący się ja, staje się pełen i cały, wtedy nie ma możliwości jego powrotu do świadomości obiektywnego świata. Pewne wątpliwości mogą powstać w umysłach wielu.

Lecz ta linia myślenia jest niewłaściwa. Kiedy indywidualny Jivi staje się głęboko zakorzeniony w totalności Samasthi (całości) traci wszelką ideę odrębności i jest zawsze świadomy całości, Jeden, który obejmuje wiele. On wtedy będzie świadomy, że realność każdego jest realnością wszystkich i że Realność jest Jedną Niepodzielną Atmą (Bogiem). On nie będzie wykazywał jakiejkolwiek świadomości różnic pomiędzy osobami.

Bóg, którego zna, jako rdzeń każdej ‘rzeczy i istoty’ jest teraz rozpoznawany przez niego jako Bóg, którym on sam jest; i tak on będzie głębiej niż kiedykolwiek (zawsze) w pełności Ananda. Jak on może wtedy doznawać oddzielenia? Nie, nie może. Promienie tej anandy oświecają wszystkie regiony. Mędrcy i wielcy rishis byli świadomi tej Światłości. Oni zakomunikowali to doświadczenie światu łatwo zrozumiałym językiem. Nieosiągalny księżyc jest poznawany przez wskazanie palcem w kierunku gdzie można go dostrzec! Więc także, oni przenieśli w zakres człowieka, stosownie do stanu świadomości, który każdy z nich osiągnął, Prawdę, która znajduje się poza zasięgiem rozumu i mowy. Ich nauki były nie tylko proste, lecz różnorodne dla edukacji i podniesienia wszystkich poziomów zrozumienia.

Mały przykład:

Ktoś czuje się szczęśliwy, kiedy ma świadomość, że jego małe ciało jest jego, czyż nie? Kiedy ma świadomość, że dwa ciała są jego, czy nie może być podwójnie szczęśliwy? W ten sam sposób, z wiedzą, że on ma niezliczoną wielość ciał, doświadczenie radości wzrasta; kiedy cały świat jest znany jako jedno ciało, i świadomość świata staje się częścią świadomości, wtedy Ananda stanie się pełna. By zyskać tę wielo-świadomość, ograniczający mur więzienny egocentryzmu musi być zniszczony. Kiedy ja-ego identyfikuje się z Jivi lub Atmą (Bogiem), zachodzi śmierć. Kiedy ja-ego identyfikuje się samo i zanurza w Światłości Jednego, następuje smutek. Kiedy ja-ego jednoczy się z Jnana lub Najwyższą Mądrością, powstaje błąd. “Materialny indywidualny przylądek rodzi się poza złudzeniem; to ciało, które stwarza tę impresję jest jedynie ciągle zmieniającym się atomem bezgranicznego oceanu; kolejna istność we mnie jest inną Formą, nazywaną, ucieleśnionym Ja; kiedy jaźń mojego ego scala się (łączy) z Ja we mnie, wtedy złudzenie znika, poprzez przypływ tej przeciwnej wiedzy”. Kiedy myślenie człowieka dojrzewa w procesie czasu, bez wątpienia wszystkie szkoły myślenia muszą osiągnąć ten wniosek.

Wartość drzewa jest oceniana w odniesieniu do jego owoców. Weź za przykład uwielbienie idola. Moraliści, metafizycy, filozofowie, stosujący się do ścieżki Uwielbienia, i pierwsi wśród cnotliwych we wszystkich częściach świata wszyscy się zgodzą, że uwielbianie idola jest najbardziej korzystne. Tak długo jak utrzymuje się przywiązanie do materialnego ciała i posiadania, uwielbienie materialnego symbolu jest konieczne. To jest po prostu środek (sposób). Lecz wielu oczernia to jako przesąd. To nie jest prawidłowe. To nie jest właściwe podejście. Taka postawa jest po prostu wybuchem głupoty.

Czy nie jest przesądem rzeczywistość wiary w kogoś mającego ciało? Czy może ciało trwać wiecznie? Czy nie jest skóra (ciało) pokryta 9 otworami, w których istniejące życie jest w takim niebezpieczeństwie, że kichnięcie może spowodować upadek (zemdlenie)? Czy nie jest wszystko to samo-ważne zakładane przez ludzi, którzy mają pozycję władzy i wielką ilość bogactw jako kolejna głupia poza? Lecz czyny dokonane na bazie wiary w Atmę, w samej Realności, nie mogą być uważane za przesądne lub głupie. Dla każdej opinii wyrażanej przez kogoś, jeśli jest dany właściwy powód, wszystko będzie radością. Lecz deklaracja wszystkiego czego się nie lubi za przesądne (zabobonne) jest oznaką szaleństwa, głupoty lub egoizmu.

Może się okazać dla nas niemożliwe kochanie Boga lub uwielbianie Go, jeśli nie medytujemy Go w jakiejś Formie; to jest tak niezbędne jak oddech dla najzwyklejszego życia. To jest niezbędny proces życia. Każdy winien to zaakceptować jako takie. Dzieciństwo jest ojcem starszego wieku. Czy może starszy człowiek potępić dzieciństwo lub młodość jako złe? Dla doświadczenia Boskiej Zasady, uwielbiany idol jest i był dużą pomocą dla wielu. Jak więc może aspirant lub praktykant duchowej dyscypliny potępiać wyznawanie (uwielbianie) idola po przejściu przez ten stan i wyciągnięciu z niego korzyści? To byłoby zaprawdę bardzo błędne i niestosowne.

Marsz Bharathiya ku Najwyższej Rzeczywistości nie jest od Nieprawdy ku Prawdzie. To jest od prawdy ku Prawdzie, od niekompletnej prawdy do kompletnej Prawdy, od częściowej prawdy do pełnej Prawdy. Do czego są Sadhanas ? Każdy wysiłek wykonany przez człowieka, od odległych mieszkańców lasu i nieskomplikowanych tubylców, którzy adorują wiele form Boskości, do tych wysoko rozwiniętych poszukiwaczy, którzy adorują Pełnię i Absolut jest Sadhana. Każdy taki wysiłek prowadzi człowieka krok do przodu w postępie.

Każdy indywidualny Jivi jest porównywalny do ptaka; może, przez długi i wysoki lot, wznieść się do nieba. I stan może być ostatecznie osiągnięty kiedy on może frunąć prosto ku w pełni wspaniałej orbicie Słońca.

Podstawowa prawda Natury jest Jedna w Wielu; to jest klucz do zrozumienia. Bharathiyas pojęli tę prawdę; trzymali się mocno tego klucza. Ludzie innych krajów byli zadowoleni kładąc pewne aksjomaty i broniąc wiary w nie. Upierali się by zaakceptować te aksjomaty i przestrzegać zasad i przepisów, które z nich wyrosły. Trzymali jedno pojedyncze okrycie przed jednostkami społeczeństwa gdzie żyli i wymagali by każdy nosił takie samo okrycie; jeśli to nie odpowiadało czyimś rozmiarom nie było dla takich osób alternatywy. Musieli żyć bez okrycia, które chroniłoby ich przed zimnym wiatrem.

Podejście Bharathiya było całkowicie odmienne. Dla każdego aspektu lub odmiany odczucia i myślenia, woli i działania oni tworzyli odrębne Imię i Formę, i wprowadzali modele wiary i drogi adoracji, w odniesieniu do emocjonalnych potrzeb i intelektualnego kalibru aspirantów i wiernych. Oczywiście niewielu nie miało potrzeby takiego uznania i traktowania. Lecz wielu wyciągnęło korzyść z takiej koncesji (ulgi) i rozwinęło się w swoim marszu ku mądrości i wyzwoleniu.

Dla jednej rzeczy, nigdy nie było odkładane jako część duchowych wysiłków Bharathiya, że uwielbienie idola jest koniecznością lub, że musi się przejść poza ten stan. Lecz jest jeden fakt, który każdy musi zachować w pamięci, to jest to, że Bharathiyas mają przywiązanie do swych ciał; mogą się przywiązywać do podnoszenia i osiągania standartu swego życia; lecz oni nigdy nie dążą do podcinania gardeł innym. Bharathiya, który jest fanatykiem na punkcie swej religii powinien raczej poświęcić siebie płomieniom, które sam wzniecił i karmił, raczej niż rzucać nienawiść spalającą żywcem tych, którzy nie akceptują i nie czczą jego religii. Duchowość Bharathiya neguje niszczenie Atmy, Jednej niegasnącej Prawdy.

Religia Bharathiya wzbudza wiarę, że Ja w człowieku nie jest inne aniżeli Wszystko w Bogu. Religia Bharathiya wskazuje długą drogę dla mężczyzn i kobiet, poprzez różnorodne ścieżki, konfrontowane i kontrolowane przez różnorodne okoliczności, lecz, zachęcane i oświecane przez różnorodne typy wiary w cel wspaniałej Boskiej-świadomości lub Świadomości Boga. Pomimo, że praktyki i rytuały mogą powierzchownie wydawać się surowe, nie są w sprzeczności z ostateczną Prawdą. Wydająca się sprzeczność winna być interpretowana jako uboczna w stosunku do potrzeb inspirujących ludzi o zróżnicowanym intelekcie, moralności, ekonomii i socjalnych podstawach. Dla przykładu światło przechodzące przez mały kawałek kolorowego szkła jest tego samego pochodzenia jak bardziej jaskrawe światło. Zasięg, klarowność, jasność itd. światła zależy jedynie od medium. Źródłem wszelkiego światła jest Jedna Prawda, Źródło Wszystkiego, Podstawa Wszystkiego, Cel Wszystkiego, Rzeczywistość we Wszystkim i Centrum we Wszystkim. Jak nitka, na której perły są nanizane jak różaniec, Bóg lub Wszystkoobejmujący jest wszystkoprzenikający w każdej istocie. W każdej istocie – to jest przesłanie Bharath. Wszystkich istot wszędzie i kiedykolwiek!

Badaj ostrożnie wszelkie teksty i skrypty zadające się z kulturą i tradycją Bharathiya. Znajdź czy w którejkolwiek z nich jest wspomniane, że Moksha lub Wyzwolenie lub Najwyższe Spełnienie jest możliwa tylko dla tych, którzy są Bharathiyas, jedynie i nie dla innych. Czy możesz wyłowić jedno oświadczenie w tym stylu? Można stanowczo zapewnić, że nie możesz odkryć takiego oświadczenia. Duchowość Bharathiya ma nielimitowany ogrom i niezmiernie wiele ideii; jest pełnym strumieniem uświęconych poglądów, płynąc wzdłuż bez opadania i rozdrabniania, prosto i gładko do Oceanu Boskiej Łaski. Podróż jest ukierunkowana wzdłuż królewskiej drogi do najwyższego Celu.

Inny punt: Źródłem wszystkich duchowych zasad rozpoznanych i czczonych przez Bharathiyas jest Bóg; On jest jedynym podtrzymującym Filarem. Dlatego żaden inny filar nie jest konieczny dla wiary. Duchowość Bharathiya jest prawdziwym fundamentem innych wierzeń; stoi na samym szczycie. Osiągnęło zwycięstwo nad wieloma przeciwstawnymi wierzeniami, konfrontując z nimi wiele ważnych argumentów i teorii. Bharathiyas nie mają potrzeby podążania za żadnymi religiami i duchowymi dyscyplinami poza swoją własną. Ponieważ nigdzie nie możecie uzyskać dyscypliny i prawdy, która by tu nie istniała. Inne wierzenia jedynie adoptowały jedne lub inne z przekonań lub zasad i postawiły je przed ludźmi jako idee do zaadoptowania.

Co się zrodziło w umyśle jest to: Teksty i duchowość Bharathiya są najbardziej wiekowe w całym świecie; one są najwcześniejszymi studiami i odkryciami Atmy (Boga), Osobowego i Bezosobowego Boga, i Kodeksów Postępowania indywidualnych i społecznych opartych na tych objawieniach i odkryciach. W żadnym innym kraju, wśród żadnych innych ludzi nie ma tak wiekowych nauk wskazujących światło. Mogą tam być może pewne mgliste idee lub jasne mignięcia; lecz one nie zasługują na miano duchowych tekstów czy literatury. Vedyjska literatura odzwierciedla nie tylko duchowe dociekania przez mędrców i Sadhaks i ich rezultaty, lecz także, ich linię myślenia, ich starania i aspiracje, ich duchowe zmagania i chwilowe problemy.

Sam Jeden

...