Dlaczego należy zachować ostrożność w spożywaniu miodu? Przechowywanie miodu
Jak prawidłowo przechowywać miód?
Miód musi być prawidłowo przechowywany, aby się nie popsuł.
Optymalna temperatura przechowywania miodów wynosi 5°C-10°C. W temperaturze bliskiej 0°C i ujemnej miód twardnieje, w temperaturze powyżej 20°C traci swoje korzystne cechy, ciemnieje, gorzknieje, fermentuje.
Światło niszczy jego lecznicze właściwości, dlatego powinien stać ciemnym pomieszczeniu lub w szafce.
Wilgotność powietrza nie powinna przekraczać 75%, ale np. miód spadziowy psuje się już wtedy, gdy wilgotność powietrza przekracza 60%.
Lodówka nie jest odpowiednim miejscem do przechowywania miodu ze względu na panującą w niej niską temperaturę i wysoka wilgotność. Poza tym miód łatwo chłonie zapachy, jeśli stoi w niedomkniętym słoiku.
Powinien stać w szklanym (nie plastykowym) pojemniku, najlepiej czystym i suchym słoiku, szczelnie zamkniętym nieuszkodzoną metalową pokrywką. Nie powinno się go przelewać do słoika po kiszonych ogórkach czy przetworach utrwalonych octem (miód przejmie zapach), ani po sfermentowanym miodzie (popsuje się).
Nie należy nabierać miodu bezpośrednio za słoika mokrą ani zabrudzoną śliną czy pokarmem łyżką!
Czasem miód musi trochę postać aby dojrzeć i zgęstnieć. Krystalizowanie się miodu jest procesem naturalnym i świadczy o wysokiej jakości miodu.
Już po roku przechowywania miodu niektóre jego gatunki tracą swoje antybakteryjne właściwości. Średnia trwałość miodu wynosi 2 lata, jednak miód lipowy, nawet prawidłowo przechowywany, psuje się po roku. Zmienia wtedy barwę na ciemną i gorzknieje. Nie należy spożywać popsutego miodu, gdyż jest szkodliwy!
Dlaczego miód należy stosować jak lekarstwo, ostrożnie i w niewielkich ilościach?
Nie powinno się podawać miodu niemowlętom i małym dzieciom, gdyż oprócz wywołania niebezpiecznych dla zdrowia i życia reakcji alergicznych wywołuje u nich zaklejenie i stany zapalne jelit. Poza tym może zawierać przetrwalniki bakterii, których układ trawienny maluchów nie jest w stanie zneutralizować.
Miód powinien być spożywany z dużą ostrożnością przez osoby z predyspozycją do alergii, zwłaszcza wywołanych przez pyłki roślin, białko pszczół, jad owadów i ich części ciała, grzyby pleśniowe i drożdżoidalne. Miód składa się z substancji biologicznie czynnych z domieszką enzymów z gruczołów pszczół, ziaren pyłku, antybiotyków podawanych pszczołom. Alergia na miód pszczeli objawia się w różnych postaciach – od alergicznej wysypki skórnej do niebezpiecznego dla życia wstrząsu anafilaktycznego.
W chorobach przebiegających z wysoką gorączką należy powstrzymać się od spożywania miodu!
Wysoka zawartość prostych węglowodanów nadmiernie obciąża trzustkę i może być jednym z czynników sprzyjających rozwojowi cukrzycy. Osoby muszące ograniczyć ilość węglowodanów w diecie (szczególnie cukrzycy), spożywanie miodu powinny skonsultować z lekarzem endokrynologiem.
Nie poleca się dodawania miodu do gorącej herbaty, ani używania miodu do pieczenia ciast. Już temperatura powyżej 35°C niszczy wiele cennych substancji zawartych w miodzie. W temperaturze 40°C całkowicie zanikają jego lecznicze właściwości. W temperaturze około 80°C wytracają się z miodu szkodliwe substancje. Według niektórych danych są to rakotwórcze substancje.
Kaloryczność miodu jest wysoka i waha się od 304 kcal (jasne miody) do 415 kcal (ciemne odmiany) w 100 g miodu. Ze względu na wysoką wartość kaloryczną miód nie jest zalecany osobom ze skłonnością do nadwagi. Dorośli nie powinni przyjmować więcej niż 6-8 dag miodu dziennie w 4-5 dawkach dziennie. Starsze dzieci mogą przyjąć najwyżej połowę tej ilości.
Ponieważ miód ma lepką konsystencję i zawiera dużo cukrów, to regularne spożywanie miodu może osłabić szkliwo i spowodować próchnicę. Dlatego należy dokładnie wypłukać zęby wodą, aby nie pozostały na nich resztki miodu.
A-n-i-t-a