Czołg M3A4 Lee V 1942.pdf

(5405 KB) Pobierz
USA
Technika lądowa
BRON
Czołgi
1941
Czołg średni M3A4 Lee V
Medium tank M3A4 Lee V
Dane taktyczno-techniczne
M3A4 Lee V. Typ:
czołg średni.
Trak-
cja:
gąsienicowa.
Transmisja:
mechaniczna.
Standaryzowany:
grudzień 1941.
Produkcja:
czerwiec - sierpień 1942.
Wyprodukowano:
109 egzemplarzy.
Długość:
6,63 m.
Szero-
kość:
2,72 m.
Wysokość:
3,12 m.
Prześwit:
43 cm.
Masa bojowa:
29056 kg.
Pancerz:
kadłub nitowany; grubość płyt - kadłub - przód
38-51 mm, boki i tył 38 mm, góra 13 mm, dno
13-25 mm; wieża (odlew) - przód 76 mm, boki i
tył 51 mm, góra 32 mm.
Napęd:
silnik wieloblo-
kowy Chrysler A57 o mocy 430 KM (316,2 kW).
Paliwo:
benzyna 80-oktanowa, pojemność
zasadniczych zbiorników paliwa 605 l.
Układ
napędowy:
sprzęgło główne suche wielotar-
czowe, wał napędowy, skrzynia odbioru mocy,
skrzynia przekładniowa mechaniczna 5 biegów
do przodu 1 do tyłu, mechanizmy skrętu - me-
chanizm różnicowy z hamulcami typu Cleve-
land-Cletrac, przekładnie boczne, koła napę-
dowe.
Podwozie:
6 par pojedynczych kół jezd-
nych z bandażami gumowymi, zblokowane po
dwa w wózkach, zawieszenie na podwójnych
spiralnych sprężynach pionowych; 3 pary kół
podtrzymujących górną część gąsienicy; koła
napędowe z przodu kadłuba, napinające z tyłu; gąsienice dwusworzniowe, dwugrzebieniowe, 83 ogniwa w każdej taśmie;
4 typy gumowo-metalowe lub metalowe; szerokość 406-422 mm, podziałka 152 mm; długość oporowa gąsienic 373 cm,
rozstaw środków gąsienic 211 cm.
Instalacja elektryczna:
24 V dwuprzewodowa, dodatkowy agregat ładowania.
Pręd-
kość maksymalna:
48,3 km/h.
Promień skrętu:
19 m.
Zasięg:
193 km.
Moc jednostkowa:
12,1 KM/t.
Nacisk jednost-
kowy:
0,89 kg/cm
2
.
Przyrządy celownicze i obserwacyjne:
2 celowniki teleskopowe M40 i M45, 3 peryskopy obserwa-
cyjne, 7 szczelin.
Pokonywane przeszkody:
wzniesienia do 30°, rowy szerokości 230 cm, ściany wysokości 60 cm, bro-
dy głębokości 100 cm.
Uzbrojenie:
75 mm armata M2 lub M3 w sponsonie bocznym, kąty ostrzału w płaszczyźnie po-
ziomej 30°, w płaszczyźnie pionowej -9° +20°, stabilizowana w pionie; 37 mm armata M5 lub M6 sprzężona z 7,62 mm
km Browning M 1919A4, kąty ostrzału w płaszczyźnie poziomej 360° w płaszczyźnie pionowej -7°+60°, stabilizowana w
pionie; napęd obrotu wieży ręczny i hydrauliczny; 1-2 km 7,62 mm Browning M1919A4 w kadłubie, 50,8 mm wyrzutnia
granatów dymnych, 2 pm 11,43 mm Thompson M1928A1, broń osobista załogi.
Amunicja:
do 75 mm działa 65 nabojów,
do 37 mm działa 128 nabojów, 4084 naboje do km, 640 nabojów do pm, 14 granatów dymnych 50,8 mm, 6 granatów
ręcznych.
Załoga:
6 osób (dowódca, dwóch ładowniczych, dwóch celowniczych, kierowca).
2
Podczas
wizyty
w
Chrysler Engineering w czerw-
cu 1941 roku William S. Knud-
sen przedstawił krytyczna sytu-
ację w produkcji silników czoł-
gowych, które były przezna-
czone do napędu pojazdów
przeznaczonych dla armii ame-
rykańskiej, jak też coraz więk-
szych ilości wozów eksporto-
wanych w ramach umowy
Lend-Lease. Zażądał od firmy
Chrysler opracowania silnika
czołgowego, który mógłby nie-
zwłocznie zostać wprowadzony
do produkcji z użyciem istnieją-
cego już oprzyrządowania. W
odpowiedzi
zaproponowano
sprzężenie
w
układzie gwiaz-
dy pięciu sześciocylindro-
wych
silników
samo-
chodowych.
Po połączeniu
wspólną skrzynią przekładnio-
silnik
wieloblokowy
Chrysler A57
rozwijał moc
maksymalną 313 kW przy 2850
obr./min. Był on znacznie więk-
szy niż silniki używane wcze-
śniej w czołgach serii M3.
Pierwszy
eksperymentalny
silnik A57 zainstalowano
15
listopada 1941
roku we wzor-
cowym czołgu, który Komitet
Uzbrojenia standaryzował w
grudniu 1941
roku do użytko-
wania w armii amerykańskiej
jako czołg średni
M3A4.
Zastosowanie większej
jednostki napędowej wymogło
modyfikacje w kadłubie czołgu:
przedział silnikowy wydłużono
o 280 mm, a tylna górna płytę
kadłuba za przedziałem silni-
kowym cofnięto o 381 mm.
Wypukła osłona o głębokości
100 mm w podłodze zapewniła
miejsce na wentylator chłodnicy
silnika, a podobna na płycie nadsilnikowej osłoniła wystające elementy instalacji chłodzenia. Konieczne okazało się także
usunięcie z przedziału silnikowego dwóch pionowych zbiorników paliwa, co zostało zrekompensowane powiększeniem
obu zbiorników w sponsonach bocznych kadłuba do pojemności 352 I każdy.
Dłuższy kadłub czołgu M3A4 wymagał pewnych modyfikacji zawieszenia. Środkowy i tylny wózek nośny przesu-
nięto do tyłu wydłużonego kadłuba, zwiększając rozstaw między wózkami o 150 mm. W ten sposób środek ciężkości
pojazdu znalazł się nad środkowym wózkiem. Jednocześnie każdą z gąsienic wydłużono z 79 do 83 ogniw.
W
lutym 1942
roku wzorcowy M3A4 wysłano do prób w Aberdeen. Po ponad 42-godzinnych próbnych jazdach
po wszystkich rodzajach dróg pierwszy eksperymentalny silnik wymontowano, a testy prowadzono do
października 1942
roku z użyciem drugiego i trzeciego egzemplarza. Zaowocowało to licznymi modyfikacjami wprowadzonymi na liniach
produkcyjnych. Raporty z prób wykazały wystarczające osiągi i zadowalającą moc nowej jednostki napędowej. Produkcję
czołgów średnich M3A4 rozpoczęto w
czerwcu 1942
roku w Detroit Tank Arsenal. Do
sierpnia
ukończono
109
pojaz-
dów, po czym fabryka przestawiła się na produkcje czołgów średnich M4A4 Sherman z tą samą jednostką napadową. Ze
względu na późne wdrożenie do produkcji czołgów M3A4 zdołano uwzględnić w nich wiele udoskonaleń opracowanych
do czołgów serii M3: eliminację włazów bocznych w kadłubie, instalowanie wentylatorów przedziału bojowego i wieży
oraz wózków nośnych najnowszego typu. Były wyposażone w podłogowy właz ewakuacyjny. Dodatkowo M3A4 otrzymał
trzy wentylatory na dachu. Od czerwca do sierpnia 1942 roku Detroit Arsenal wyprodukował 109 sztuk wersji M3A4.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin